بدترین هواپیماهای تاریخ از جنگنده های آمریکایی گرفته تا هواپیماهای تجربی

اینبار بجای معرفی بهترین و قدرتمند ترین ها قصد داریم تا بدترین هواپیماهای تاریخ در سراسر جهان را به شما کاربران عزیز معرفی کنیم. در ادامه با میهن پست همراه شوید.

مطالعه لیست بدترین هواپیماهای تاریخ در نوع خود یک تجربه خاص به شمار می رود! محصولاتی که به رغم تلاش های انجام شده برای ارائه یک پرنده موفق و موثر، هرگز مورد توجه قرار نگرفتند.

هواپیمای تجربی دم‌نشین لاکهید ایکس اف وی

لاکهید ایکس اف وی که به سالمون مشهور است، یک هواپیمای تجربی دم نشین (با توانایی نشست و برخاست عمودی بر قسمت دم هواپیما) بود و توسط شرکت هوافضای آمریکایی لاکهید کورپوریشن توسعه یافت.

در دهه 50 میلادی، ارتش آمریکا ایده های عجیب و غریبی از طراحی و تولید پرنده های نظامی ارائه داده بود. بسیاری از این پروژه ها به واسطه بودجه جنگی تخصیص یافته توسط دولت، عملیاتی شدند. لاکهید ایکس اف وی یا همان سالمون نیز سرنوشت مشابهی داشت. هدف از ساخت این پرنده که از نظر ظاهری مشابه موشک بود، نشست و برخاست عمودی محسوب می شد. چنین طراحی برای خلبان با مشکلات متعددی همراه بود. علاوه بر در چندین مورد، تکه تکه شدن قطعات موتور به صورت خود به خودی گزارش شده بود.

هواپیمای راکتی آموزشی ب X-1

بل X-1 یک پروژه تحقیقاتی فراصوت بود که به صورت مشترک توسط کمیته رایزنی ملی هوانوردی آمریکا (ناسای کنونی)، نیروی هوایی و ارتش این کشور در دستور توسعه قرار گرفت. محصول نام برده نخستین هواگردی بود که توانست در سال 1947 دیوار صوتی را بشکند. این عملیات باعث شد که در ادامه شمار زیادی از کشورهای مختلف به فکر طراحی یک هواپیماهای آموزشی پر سرعت فرو روند.

اما هواپیمای راکتی بل X-1 با یک مشکل اساسی رو به رو بود. آیا کسی حاضر است با مخزن سوختی که حین حرکت دچار نشت می شود، پرواز کند؟ علاوه بر این خلبان تنها در صورتی قادر به برخاست از باند فرودگاه بود که بتواند سرعت هواپیما را به 482 کیلومتر بر ساعت برساند!

هواپیمای جنگنده فیشر P-75 ایگل

فیشر P-75 ایگل پس از برنامه ریزی های مختلف و البته دقیق، قرار بود به یک موفقیت تمام عیار تبدیل شود. عدد 75 در نام این جنگنده از توپ فرانسوی 75 میلی متری جنگ جهانی اول گرفته شد. بدترین هواپیماهای تاریخ

با وجود آینده درخشانی که برای این هواپیما انتظار می رفت،‌سیستم موتوری مورد استفاده ایگل به هیچ وجه از کارایی مطلوبی برخوردار نبود و در مجموعه طراحی نا امید کننده ای به شمار می رفت. از آن جایی که موتور فیشر P-75 ایگل فاقد قدرت کافی بر حسب اسب بخار بود، عملکرد کلی جنگنده نیز به شدت تحت تاثیر قرار گرفته بود. اولین پرواز این هواپیما به سال 1943 مربوط می شود و در مجموع فقط 14 فروند از آن تولید شد.

هواپیمای پهن پیکر مک‌دانل داگلاس DC-10

مک‌دانل داگلاس DC-10 یک هواپیمای پهن پیکر سه موتوره است که در اصل برای انجام پروازهای دور برد طراحی شده بود. این پرنده با حدود 55 تصادف که تلفات زیادی نیز به همراه داشت، از جمله ضعیف ترین جت های تولیدی تا به امروز محسوب می شود. علاوه بر این یکی از بزرگترین مشکلات مک‌دانل داگلاس DC-10، جهت باز شدن درب های بخش بار به سمت بیرون به شمار می رفت که دقیقا برخلاف هواپیماهای معمولی بود. به دلیل این نقص و به دنبال بستن نادرست آن توسط خدمه، یکی از درب ها طی پروازی در سال 1972 به طور ناگهانی باز شد. این حادثه باعث شد تا مهندسین نظامی درصدد طراحی مجدد هواپیما برآیند. گفتنی است که در سال 1974 نیز سانحه ای مشابه مجددا رخ داد.

علاوه بر موارد فوق در سال 1979 هنگام برخاست هواپیما از باند فرودگاه، یکی از موتورها از زیر بال جدا شد! بعدها با توجه به بازسازی های متعدد و تغییرات صورت گرفته، این هواپیما بسیار ایمن تر از گذشته شد. بدترین هواپیماهای تاریخ

هواپیمای جنگنده چند منظوره ووت F7U کاتلس

از نظر ظاهری، ووت F7U کاتلس یکی از جالب ترین طراحی های ممکن را داشت. این محصول در تاریخ 29 سپتامبر سال 1948 نخستین پرواز آزمایشی خود را به سرانجام رساند و اولین اپراتور آن نیز نیروی دریایی آمریکا بود. همانطور که در تصویر نیز دیده می شود، در این هواپیما خبری از قسمت دم به فرم معمول نبود و طراحی بال ها نیز به طور یک تکه انجام گرفته بود.

با این حال ووت F7U کاتلس از همان زمان اولین پرواز با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم می کرد. بله کاتلس پرنده ای سریع به شمار می رفت اما گاهی اوقات نیز با چالش های مختلفی در آسمان رو به رو می شد.

حداقل 3 پروتوتایپ از این جنگنده چند منظوره دچار سانحه شد. در مجموع 25 درصد از پرنده های تولیدی ووت F7U کاتلس به دنبال تصادفات مختلف از بین رفتند.

هواپیمای آموزشی کانویر NB-36H

رآکتور هسته ای دستگاهی است که به منظور آغاز و کنترل یک واکنش هسته ای زنجیره ای استفاده می شود. این دستگاه ها بیشتر در نیروگاه های اتمی وجود دارند و کار با آنها نیز باید تحت شرایط خاصی صورت گیرد. حال تصور کنید که در دهه 50 میلادی ایده ای مبنی بر افزودن رآکتور هسته ای به یک هواپیمای نظامی ارائه شد!

هواپیمای آموزشی کانویر NB-36H محصولی بود که در پاسخ به ایده مذکور توسعه یافت و در واقع با پرواز خود در آسمان می توانست مسبب فاجعه ای تکرار نشدنی شود. روند پرواز این پرنده به اندازه ای خطرناک بود که تنها 47 بار در آسمان دیده شد و هر بار نیز یک تیم پشتیبانی هوایی کامل آن را همراهی می کردند.

پروتوتایپ هواپیمای جنگنده مک دانل XF-85 گابلین

مک دانل XF-85 گابلین پروتوتایپی از یک هواپیمای پارازیتی بود که به تنهایی قابلیت پرواز از باند فرودگاه را نداشته و می بایست به وسیله یک حامل بزرگتر به عنوان پرتابگر جا به جا شود. در واقع هواپیمای اصلی، XF-85 گابلین را در میانه پرواز در آسمان رها می کند تا بتواند به پرنده های دشمن حمله کند. این پرنده طی جنگ جهانی دوم و توسط کارخانه مک دانل طراحی و ساخته شد.

ایده پروژه فوق بسیار عالی به نظر می رسید اما با مشکلی جدی رو به رو بود. در شرایط جنگی، گابلین از نظر قدرت تسلیحاتی حرف چندانی برای گفتن نداشت. این موضوع در نهایت باعث توقف کامل طرح مورد نظر شد.

هواگرد دوباله PZL M-15 Belphegor

PZL M-15 Belphegor تنها هواگرد دوباله تولید انبوه در تاریخ محسوب می شود. این محصول که در واقع توسط کارخانه ای لهستانی طراحی شد، یک نمونه وحشتناک به شمار می رفت. PZL M-15 در سال 1972 به عنوان نوعی هواگرد کشاورزی ساخته شد و هدف اولیه از توسعه آن سم و یا کود پاشی مزارع شوروی بود.

اما اگر نگاهی گذرا به گذشته داشته باشیم، متوجه خواهیم شد که قطعا استفاده از موتور جت برای یک هواگرد کشاورزی مناسب نخواهد بود! این جت ها همچنین خرج بیشتری را نسبت به هواپیماهای قبلی روی دست اپراتورها می گذاشتند و به طور کلی تغییری بدون توجیه عملیاتی و همچنین اقتصادی به شمار می رفتند.

جنگنده عمود پرواز یاکوولف Yak-38

یاکوولف Yak-38 تک هواپیمای جنگنده عمود پرواز نیروی هوادریای شوروی سابق بود که از نظر برد عملیاتی و امکانات تسلیحاتی حرف چندانی برای گفتن نداشت. این پرنده بدون هیچ گونه سلاحی تنها می توانست فواصلی به اندازه 1287 کیلومتر را پرواز کند. علاوه بر این در آب و هوای بسیار گرم نیز یاکوولف Yak-38 فقط به مدت 15 دقیقه در آسمان دوام می آورد.

هواپیمای جنگنده بل YFM-1 Airacuda

YFM-1 Airacuda یک هواپیمای جنگنده سنگین آمریکایی است که در اواسط دهه 1930 میلادی توسط شرکت بل ایرکرفت ساخته شد. این پرنده که از طراحی آینده نگری برخوردار بود، در ادامه ویژگی های غیر متعارفی را از خود نشان داد. این خصوصیات عجیب و غریب نیز در نهایت به نواقص فنی متعدد منجر شدند و YFM-1 Airacuda را تبدیل به طرحی شکست خورده کردند. علاوه بر این به علت محل قرار گیری سیستم های تسلیحاتی هنگامی که اپراتور اقدام به شلیک مهمات می کرد، تمام فضای مورد نظر با دود پر می شد!