به گزارش میهن پست – رنو شرکتی است که چندین دهه از حضورش در کشورمان می‌گذرد و از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸ با ورود و بعد از آن واگذاری تولید یکی از محصولات معروفش به شرکت پارس خودرو …
رنو شرکتی است که چندین دهه از حضورش در کشورمان می‌گذرد و از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸ با ورود و بعد از آن واگذاری تولید یکی از محصولات معروفش به شرکت پارس خودرو یعنی همان رنو مگان، جای پای خود را در میان خودروهای خانوادگی کم‌مصرف و مقرون‌به‌صرفه محکم کرد و توانست توسط شرکت نگین خودرو محصولات مختلفی همچون نمونه‌های خانوادگی، کوپه و حتی شاسی‌بلند را به بازار خودروهای وارداتی عرضه کند. رنویی که برای ایرانیان با نام ۵ و به عنوان یک هاچبک کوچک شناخته شده بود با یک قرار‌داد مستحکم و گسترده تندر ۹۰ و مگان را روانه بازار ایران کرد.
شاید درک این موضوع که سازنده همان رنو ۵ توانسته چنین خودرو‌هایی را به بازار کشورمان عرضه کند، در روزهای نخست برای بسیاری از مردم چندان آسان نبود اما سرانجام این دو «گان» (مگان و لوگان) از خانواده رنو فصلی جدید در بازار خودروهای اقتصادی ایران به وجود آوردند.
آنچه در ایران با نام مگان می‌شناسیم، در واقع نسل دوم این خودرو است که از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۸ در سراسر جهان به تولید می‌رسیده اما هم اکنون علیرغم گذشت ۶ سال از توقف تولید این نسل و جایگزینی آن با نسل سوم، همچنان شاهد تکاپوی مردم برای یافتن نمونه صفر کیلومتر آن در بازار هستیم.
اگر فکر می‌کنید قرار نیست حالاحالاها مگان در ایران به مرحله بعد زندگیاش قدم بگذارد، سخت در اشتباهید زیرا این نسل حدود ۲ سال است که با نام مستعار به ایران آمده و در ۲ مدل هاچ بک و کوپه کبریولت توسط نماینده محصولات رنو در ایران (نگین خودرو) به فروش می‌رسد.
نام این خودرو در سبد محصولات نگین خودرو اسکالاست اما اگر این نام را در اینترنت جستوجو کنید به خودرو دیگری می‌رسید که با نام رنو-سامسونگ SM3 نیز شناخته می‌شود و در برخی بازار‌های درجه ۳ رنو مانند مکزیک، مصر و کلمبیا به فروش می‌رسد.
با این حال حافظ منافع رنو در ایران یعنی شرکت رنو-پارس که سعی در توازن توزیع و تولید انواع محصولات رنو در ایران بین ایران خودرو، سایپا و نگین خودرو را دارد، تصمیم گرفته است تا از بدو تاسیس نگین خودرو امکان نامگذاری نسل جدید این خودرو با نام مگان را به دلیل احتمال تاثیر روی مگان تولیدی پارس خودرو سلب کند و به همین جهت نامی دیگر از برندهای رنو یعنی اسکالا برای این خودرو برگزیده شده است.
وقتی صحبت از خودروهای کوپه-کبریولت به میان بیاید، مطمئنا تصویر یک ب ام و سری ۳، ۶ یا یک مرسدس بنز Eکلاس جلو چشمتان پدیدار می‌شود اما در حقیقت جهان خودروهای کبریولت یا به اصطلاح ما ایرانی ها کروک، تنها به برندهای لوکس محدود نمی شود بلکه خودروسازان اقتصادی مانند اپل، رنو، فیات و… نیز دستی بر آتش دارند و خودروهای بزرگ و کوچکشان را برای رقابت در این کلاس آماده می کنند.
کبریولت کوچک و جسور رنو در این رقابت شاید سهم زیادی از بازار‌های جهانی نداشته باشد اما یکی از پیشتازان کلاس کبریولت های جمع وجور شهری بوده است.
با توجه به آغاز عرضه این مدل خاص از اواخر سال گذشته در ایران توسط نگین خودرو، تصمیم گرفتیم ملاقاتی با کوچکترین خودرو روباز بازار ایران یعنی اسکالا کوپه کبریولت داشته باشیم و به همین جهت به سراغ مدل ۲۰۱۳ این خودرو رفتیم…
نیم‌نگاهی به شکل و شمایل خارجی انداختیم؛ تنها ارثیه پدری او نشانه لوزی‌مانندی است که روی دماغه خودرو چسبیده بود و یک طراحی فرانسوی را به رخ می‌کشید. حس آرامش در زیبایی بدنه نهفته و مشخص بود که با تغییرات اساسی در ظاهر توانسته جوان‌پسندتر از پیش دلربایی کند.
طراحان، پشت چشم این خودرو را نازک کرده و در زیر آنها ۲ پرژکتور دایره‌ای شکل قرار داده‌اند و متاسفانه بر‌خلاف دیگر خودروهای رقیب خبری از Daylight نبود. خطوط درهم بدنه از سادگی آن کاسته بودند و با کمی دقت متوجه می‌شدید که در شکل آیرودینامیکی مناسب آن تأثیر گذاشته‌اند و همین امر کاهش مصرف سوخت، شتاب بهتر و تعادل در سرعت‌های مختلف را برای آن به ارمغان می‌آورد.
همانطور که گفته شد، این خودرو نمونه کانورتیبل بوده که با جمع شدن سقف بدنه ۴۲۹۹ میلیمتری کمی بلندتر از این عدد جلوه می‌کند که با نداشتن ستون وسط و همچنین طویل بودن در صندوق بار این موضوع منطقی به نظر می‌آید. در صندوق عقب آن با توجه به اینکه قرار است میزبان سقف جمع شونده باشد کمی بزرگ‌تر از حد تصور به نظر می‌رسد و T شکل طراحی شده. این در را توسط کلیدی که بالای پلاک قرار گرفته باز کردیم و با توجه به بسته بودن سقف با در اختیار داشتن ۴۱۷ لیتر کاملا فضای مناسبی داشت اما زمانی که سقف باز شد، تنها استفاده صندوق عقب برای گذاشتن یک دست کت و شلوار کافی بود! فضایی که تنها ۲۱۱ لیتر اعلام شده است.
دلیل این موضوع هم این است که بیش از نیمی از آن را سقف شیشه‌ای خودرو تسخیر کرده است. طراحان به دلیل سنگین بودن صندوق عقب خودرو سیستم مکشی را روی آن تعبیه کرده‌اند. به این دلیل هرگز نباید در را از بالا رها کرد؛ باید تا آخرین لحظه آن را گرفته، روی هم قرار داده و بعد از آن سیستم مکش صندوق را به طور خودکار قفل می‌کند.
با توجه به باز بودن سقف، نمای داخلی خوش‌فرمی را از خارج خودرو مشاهده کردیم؛ پس از بازکردن در خودرو، پشت فرمان نشستیم. صندلی‌های زیبا و نیمه اسپرت آن کمی زیادی جلو بود و توسط دسته آهنی زیر صندلی کفی را به عقب کشیدیم و با پیچاندن اهرم تنظیم‌کننده پشتی صندلی یادمان به پژو ۴۰۵ سال ۸۵ افتاد.
راحت اما بسیار ابتدایی، البته خود صندلی حس راحتی مناسبی داشت که با دست گرفتن فرمان، لمس تودری و داشبورد کیفیت مناسب تودوزی کاملا محسوس بود. در نمای داخلی هم این پسرک از حیث سادگی به پدرش شبیه است و داشبورد ساده آن که از ۲ پنل خطی مربوط به سیستم صوتی و سیستم تهویه تشکیل شده، حرف‌های دلمان را زد. اما جالب اینجاست که درعین حال خطی با شیب ملایم روی داشبورد دیده می‌شود که جای تحسینی دیگر را برای فرانسوی‌سازهای ساده‌نشین دارد.
بالای داشبورد خودرو یک LCD کوچک برای نمایش عناوین مربوط به سیستم صوتی، ساعت و دماسنج قرار گرفته بود. از صفحه کیلومتر منحصربه‌فرد آن نمی‌توانیم به سادگی بگذریم چون از این خودرو کمی بعید بود اما بالاخره طلسم شکسته شد؛ نشانگر دور موتور در سمت چپ و عقربه‌ای بود اما کیلومترشمار کاملا دیجیتالی بود و با نوشته بزرگ در وسط صفحه نقش شمارش سرعت را ایفا می‌کرد.
نشانگر مخزن سوخت و دمای آب هم در زیر عدد کیلومتر جاساز شده بودند و در سمت راست آن‌هم، یک LCD کوچک مربعی شکل دیگر قرار گرفته است. نکته قابل ذکر در این بخش این است که معمولا در خودروهای مختلف دکمه کروزکنترل در پشت فرمان یا روی فرمان قرار داده می‌شود اما دکمه کروزکنترل اسکالا روی کنسول وسط جاساز شده بود. در وسط کنسول جای خالی یک موس و تنظیم‌کننده محسوس بود و این فضا به جالیوانی تبدیل شده بود. در کنار اینها به جای ترمزدستی الکترونیکی، از ترمزدستی مکانیکی استفاده شده بود که در کنار دسته دنده کروم و چرم بلند آن یک سالاد در هم را شکل داده بودند. نوبت به صندلی عقب رسید؛ توسط دسته پشت صندلی، پشتی را به صورت خوابیده قرار دادیم و با کمی فشار (به حدی که پاهایمان جمع شده بود) روی صندلی نشستیم. حتی پشتی صندلی هم بسته نمی‌شد و کلا فضا نفسگیر بود. در اصل صندلی‌ها صرفا به درد کودکان یا قرار دادن خرید روزانه می‌خورد.
این خودرو با ۲ نمونه موتور دیزلی و بنزینی وارد بازار جهانی شده که خریداران می‌توانند بنا به نیازشان آن را انتخاب کنند. نمونه‌های وارد شده به کشورمان نمونه‌های بنزینی تنفس طبیعی با گیربکس اتوماتیک و با موتور‌های ۱.۶ و ۲ لیتری است. اگر کمی بیشتر بخواهیم وارد جزئیات شویم باید عنوان کنیم که موتور خودرو مورد آزمایش ۴ سیلندر ۱۶ سوپاپ، ۱۹۹۷ سی‌سی (۲ لیتری) است که در جلو خودرو جاسازی شده و ۱۴۰ اسب بخار حداکثر قدرت آن است که می‌توانست در دور موتور ۶۰۰۰ دور در دقیقه تولید کند.
بهره‌گیری از ۲ میل‌سوپاپ،کمک بسزایی به بهبود قدرت و حتی شتابگیری آن می‌کرد اما بازهم کم بود! گیربکس ۶ سرعته اتوماتیک که قابلیت تعویض دنده به‌صورت دستی هم داشت می‌توانست در ارتقای قدرت کشش آن تأثیرگذار باشد و به همین منظور در دور موتور ۳۷۵۰ دور‌در‌دقیقه حداکثر گشتاور ۱۹۵ نیوتن‌‌متر را برای رنو اسکالا رقم زدند.
شتابی که می‌توان از آن توقع داشت عدد ۱۰.۳ ثانیه از صفر تا ۱۰۰کیلومتر بود و حداکثر سرعت آن هم به ۱۹۵ کیلومتر‌در ساعت می‌رسید.
این موضوع نظرات را کمی منفی کرد زیرا یک خودروی کوپه با این ظاهر معمولا انتخاب جوانان است اما شتاب برای این گروه مطمئنا عددی ناامیدکننده به نظر می‌رسد.
شاید برایتان این سوال پیش بیاید که حالا با این همه آرایش ظاهر با مگان ۲ لیتری اتوماتیک پارس خودرو چقدر تفاوت دارد؟ خب، اعداد و ارقام جدول این مطلب حرف‌های ناگفته را نشان می‌دهند.
منبع:renault
