به گزارش حوزه پارلمان باشگاه خبرنگاران به نقل از روابط عمومی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای
اسلامی، دفتر مطالعات اجتماعی این مرکز اعلام کرد: دوران پیش از دبستان از مهم‌ترین دوره‌های زندگی هر فرد است که حساسیت آن ناشی از اهمیت و تأثیر
تربیت در دوره کودکی است بر این اساس سابقه مراکز پیش دبستانی در ایران به
اوایل سده حاضر باز می‌گردد.
پس از انقلاب اسلامی ایران نیز بر اساس آیین
نامه توافقی میان سازمان بهزیستی و وزارت آموزش و پرورش در سال 1367، صدور
مجوز و اداره امور مهدهای کودک از سه ماهگی تا پایان پنج سالگی بر عهده
سازمان بهزیستی گذاشته شد و وزارت آموزش و پرورش نیز مسئولیت دوره پیش
دبستانی برای کودکان 5 سال تمام را بر عهده گرفت. اما در سال 1377، شورای
عالی انقلاب فرهنگی کلیه امور دوره پیش دبستانی را به شورای عالی آموزش و
پرورش واگذار کرد. این شورا هم در سال 1382 با تصویب اساسنامه دوره پیش
دبستانی، این دوره را از یک سال به دو سال توسعه داد و پیش دبستانی را به
عنوان دوره ای دو ساله برای کودکان 4 سال تمام و 5 سال تمام تعریف کرد.
بدین ترتیب کودکان 4 سال تمام، موضوع اختلاف میان بهزیستی و آموزش و پرورش
شدند و در حالی که سازمان بهزیستی همچنان این کودکان را مشمول دوره مهدکودک
می‌دانست، آموزش و پرورش بر دو ساله بودن پیش دبستانی پافشاری می‌کرد. در
سال 1387 قانون اصلاح قانون تأسیس مدارس غیرانتفاعی و در سال 1391 برنامه
درسی ملی، بر مصوبه شورای عالی آموزش و پرورش مبنی بر دو ساله بودن پیش
دبستانی صحه گذاشتند.
به علاوه تفاهمنامه ای در جهت اجرایی شدن قانون سال1387، توسط دو دستگاه امضا شد؛ تفاهمنامه ای که سازمان بهزیستی آن را اجرا
نکرد. از سوی دیگر محدودیت امکانات وزارت آموزش و پرورش منجر به ضعف این
وزارتخانه در برگزاری دوره پیش دبستانی و سبب حرکت به سمت خصوصی شدن کامل
این دوره از سوی آموزش و پرورش شد. این امر منجر به کاهش میزان ثبت نام
کودکان پیش دبستانی، به دلیل افزایش هزینه‌ها برای خانواده‌هابه گونه ای
که آمار کودکان پیش دبستانی، اعلام شده توسط وزارت آموزش و پرورش در سال
تحصیلی 1389–1390 برابر با 464,453 نفر بوده که این تعداد در سال تحصیلی1390–1391 به 404,896 نفر کاهش پیدا کرد.
این گزارش پس از طرح مقدمات،
به بیان استنادات و تفاسیر سازمان بهزیستی و وزارت آموزش و پروش در خصوص
ادعای خود در موضوع پیش دبستانیمی‌پردازد و سپس نتیجه می‌گیرد که به لحاظ
قانونی، پیش دبستانی شامل دوره ای دوساله است و سازمان بهزیستی نمی‌تواند
از قوانین مربوطه تخطی کند. در عین حال، وزارت آموزش و پرورش توان به دوش
کشیدن باری که اساسنامه بر عهده‌اش گذاشته را ندارد. از سوی دیگر دایر شدن
دوره پیش دبستانی در مناطق محروم و دو زبانه کشور به لحاظ کاهش آسیب‌های
بعدی و افزایش بهره وری آموزشی، ضروری می‌نماید. بنابراین، باتوجهبه پیش
بینیدو نوع پیش دبستانی در اساسنامه که عبارت است از:
1– دولتی با مشارکت مردم، 2– غیردولتی.
پیشنهاد
می‌شود که اولاً در خصوص پیش دبستانی دولتی، دوره پیش دبستانی به مدت یک
سال در مناطق محروم و دوزبانه به صورت رسمی و رایگان توسط وزارت آموزش و
پروش دایر شود و در مناطق دیگری که وزارت آموزش و پرورش با مشارکت مردم
امکانات لازم برای تسهیل تشکیل دوره پیش دبستانیرا داراست، کلیه خدمات
مربوط به دادن مجوز، تهیه محتوا و نظارت بر نحوه اجرای دوره پیش دبستانیاز
لحاظ آموزشی و پرورشی و نیز تعیین استانداردهای فیزیکی و غیره بر عهده
وزارت مذکور قرار گیرد. بدین ترتیب در مناطقی که آموزش و پرورش به ارائه
مجوز اقدام می‌کند، ملزم به ارائه تسهیلات برای تشکیل دوره پیش دبستانی نیز
خواهد بود.
ثانیاً در خصوص مراکز پیش دبستانی غیردولتی ویژه کودکان 4 و 5
ساله، دادن مجوز تأسیس، سیاستگذاری، نظارت و تعیین استانداردهای محتوایی
و فیزیکی همچنان در اختیار وزارت آموزش و پرورش باشد و مراکز غیردولتی بر
اساس آن اقدام کنند. البته برگزاری دوره پیش دبستانی توسط آموزش و پرورش در
مناطق محروم و دو زبانه و نیز نظارت بر تمامی مراکز پیش دبستانی نیازمند تأمین امکانات لازم و اختصاص ردیف بودجه ای مستقل در وزارت آموزش و پرورش
است. ثالثاً کماکان امور مربوط به سنین 3 سال و پایین تر بر عهده سازمان
بهزیستی باشد. اگرچه به نظر می‌رسدباتوجه به بند «2» سیاست‌های کلی ایجاد
تحول در نظام آموزش و پرورش کشور ابلاغی مقام معظم رهبری، از این به بعد
وزارت آموزش و پرورش در خصوص مهدهای کودک هم باید وارد عمل شود.
انتهای پیام/