قبل از توضیح در مورد تاریخچه موشک کروز بد نیست بدانید که از نظر قدمت سلاح آلمانی وی-1 اولین کروز عملیاتی است که در سال 1944 علیه انگلیس به کار گرفته شد که موشک های کروز وی- با 70 درصد ناکامی از موفقیت نسبی در شکیک ها برخوردار بودند. در ادامه با میهن پست همراه شوید.

موشک کروز اساسا یک هواپیمای کوچک و بی خلبان است. این موشک هدایت شونده علیه اهداف مختلف استفاده می‌شود و طی پرواز خود در آسمان تقریبا سرعتی ثابت را حفظ کرده و از جو کره زمین خارج نمی‌شود. موشک‌های کروز برای حمل یک کلاهک جنگی در مسافت‌های کوتاه یا طولانی و برخورد به هدف با دقتی بالا طراحی شده اند. موشک‌های کروز مدرن توانایی حرکت با سرعت فراصوت یا فروصوت را دارند، قابلیت هدایت خودکار داشته و توانایی پرواز در ارتفاعات بسیار کم را دارند.

تاریخچه موشک کروز

ایده یک اژدر هوایی در فیلم انگلیسی نابودکننده کشتی هوایی (The Airship Destroyer) در سال 1909 به نمایش درآمد که در آن اژدر‌های پرنده که به صورت بی سیم کنترل می‌شدند برای ساقط کردن کشتی‌های هوایی بمب افکن استفاده می‌شد.

در سال 1916 ، خلبان آمریکا لاورنس اسپری ساخت و ثبت حق مالکیت یک اژدر هوایی را انجام داد. با الهام از این آزمایشات، ارتش آمریکا یک بمب پروازی مشابه به نام کترینگ باگ (Kettering Bug) را توسعه داد. آلمانی‌ها نیز آزمایشاتی را با گلایدر‌های کنترل از راه دور انجام داده بودند که ساخت آن‌ها توسط زیمنس-شوکرت در سال 1916 آغاز شد.

در بازه زمانی بین جنگ‌های جهانی اول و دوم، لرینکس (Larynx) توسط انگلیسی‌ها معرفی شد که یک هواپیمای بدون خلبان بود و چند پرواز آزمایشی در دهه 1920 انجام داد و در این میان در شوروی سابق نیز سرگئی کورولف بین سال‌های 1932 تا 1939پروژه موشک کروز GIRD-06 را هدایت می‌کرد.

اما موشک کروز مدرن بیشتر با هواپیمای بدون خلبان یا بمب پرنده 1-7 تولید آلمان پیوند خورده است که در ماه‌های پایانی جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت.

بمب پرنده 1-7 طولی برابر با 7.6 متر و توانایی حمل 907 کیلوگرم مهمات انفجاری را داشت. برد حداکثری این هواپیمای بدون خلبان حدود 400 کیلومتر بود. 1-7 دارای سیستم هدایت ژیروسکوپی و مجهز به یک پیشرانه پالس‌جت ساده بود که به واسطه صدای تولید شده از آن،1-7 به نام «بمب همهمه» نیز شناخته می‌شد.

بلافاصله پس از اتمام جنگ، نیروی هوایی آمریکا 21 پروژه موشک هدایت شونده مختلف را در دستور کار خود قرار دارد. تمام پروژه‌ها به استثنای چهار مورد تا سال 1948 لغو شدند. چهار پروژه شامل Air Materiel Command BANSHEE، SM-62 Snark، SM-64 Navaho، و MGM-1 Matador می‌شدند. پروژه BANSHEE نیز در آوریل 1948لغو شد. به طور همزمان، نیروی دریایی آمریکا پروژه‌ای به نام عملیات بامبل‌بی (Operation Bumblebee) را با هدف توسعه موشک‌های سطح به هوا (SAMs) را دنبال می‌کرد. این پروژه به معرفی فناوری‌هایی منجر شد که بر دیگر پروژه‌های موشکی ارتش آمریکا تاثیرگذار بودند.

طی جنگ سرد، آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی سابق آزمایش‌های بیشتری را انجام داده و موشک‌های کروز اولیه را در خشکی، زیردریایی‌ها و هواپیما مستقر کردند. نتیجه اصلی پروژه موشک زیردریایی نیروی دریایی آمریکا معرفی موشک SSM-N-۸ Regulus مبتنی بر بمب پرنده 1.7 بود.

نخستین موشک سطح به سطح نیروی هوایی آمریکا MGM-۱ ماتادور بود که دارای بال و قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای و از نظر مفهومی شبیه به 1.7 بود. استقرار موشک‌های کروز در خارج از آمریکا در سال 1945 و با استقرار سامانه‌های موشکی در آلمان غربی و پس از آن در تایوان و کره جنوبی آغاز شد. در هفتم نوامبر ۱۹۵۶، نیروی هوایی آمریکا واحد‌های ماتادور را در آلمان غربی مستقر کرد. این اقدام در واکنش به بحران ناشی از حمله شوروی سابق به مجارستان برای سرکوب انقلاب مجارستان در سال 1956 انجام شد.

بین سال‌های 1957 تا 1961 ، آمریکا یک برنامه جاه طلبانه و پر هزینه برای توسعه یک موشک کروز که از انرژی هسته‌ای نیرو می‌گرفت و به نام موشک فراصوت کم ارتفاع (SLAM) شناخته می‌شد را دنبال کرد. این موشک برای پرواز پایین‌تر از دید راداری دشمن با سرعت بیش از 3 ماخ و حمل بمب‌های هیدروژنی که آن‌ها را در مسیر حرکت خود روی منطقه دشمن فرو می‌ریخت، طراحی شده بود. اگرچه در سال 1961 پیشرانه 500 مگاواتی یک آزمایش را با موفقیت پشت سر گذاشت، اما این محصول هیچگاه وارد خط تولید انبوه نشد. این پروژه در نهایت به نفع توسعه پروژه موشک بالستیک قاره‌پیما (ICBM) کنار گذاشته شد.

طراحی کلی تاریخچه موشک کروز

موشک‌های کروز به طور کلی از یک سیستم هدایت، کلاهک جنگی، و سیستم پیشران برخوردار هستند که در یک بدنه مجهز به بال‌های کوچک و دم برای کنترل بهتر پرواز گرد هم می‌آیند. یک کلاهک جنگی متعارف یا یک کلاهک جنگی هسته‌ای در موشک‌های کروز به کار گرفته می‌شود. موشک‌های کروز معمولا از یک پیشرانه جت نیرو می‌گیرند که پیشرانه‌های توربوفن ترجیح داده می‌شوند، زیرا کارایی بیشتری در ارتفاع پایین و سرعت فروصوت دارند.
پلتفرم‌های پرتاب

موشک‌های کروز توانایی پرتاب از سکو‌های زمینی، هوایی، دریایی و زیردریایی را دارند. هواپیما‌های جنگنده و بمب افکن‌های دوربرد قادر به حمل و شلیک موشک‌های کروز هستند. در خشکی، موشک‌های کروز بیشتر از روی سامانه‌های متحرک جاده‌ای پرتاب می‌شوند، اما امکان پرتاب آن‌ها از سکو‌های ثابت نیز وجود دارد.

در دریا، امکان پرتاب موشک‌های کروز از روی کشتی و زیردریایی‌ها وجود دارد. زیردریایی‌ها هنگام قرارگیری در سطح و زیر آب توانایی پرتاب موشک‌های کروز را دارند. در آوریل 2010 ، شرکت روسی Kontsern-Morinformsistema-Agat نسخه‌ای از موشک کروز روسی کالیبر (Kalibr) با توانایی پرتاب از یک کانتینر استاندارد را معرفی کرد. بر همین اساس، هر وسیله نقلیه که قادر به حمل یک کانتینر باشد می‌تواند به یک سکوی پرتاب موشک کروز تبدیل شود.

نیروی پیشران و پرواز موشک کروز

موشک‌ های کروز دارای پیشرانه‌های جت هستند. بیشتر موشک‌های کروز سرعت فروصوت دارند و از پیشرانه‌های توربوفن و توربوجت استفاده می‌کنند. در شرایطی که کمتر رایج است، موشک‌های کروز سوپرسونیک و هایپرسونیک از پیشرانه‌های رم‌جت و اسکرم‌ جت استفاده می‌کنند. برخی موشک‌های کروز دارای پیشرانه راکتی به عنوان یک تقویت کننده در مرحله نخست پرواز یا برای افزایش سرعت و دستیابی به سرعت‌های فراصوت در مرحله پایانی پرواز هستند.

موشک‌ های کروز تا زمانی که پایین‌تر از جو کره زمین باقی بمانند می‌توانند در ارتفاعات مختلف به سمت اهداف خود پرواز کنند. مسیر حرکت بیشتر آن‌ها نزدیک به سطح زمین باقی می‌ماند و گاهی اوقات آن‌ها تنها چندین متر از سطح زمین ارتفاع دارند. ارتفاع پایین پرواز موشک‌های کروز شناسایی آن‌ها را برای بیشتر سامانه‌های راداری و حسگر‌ها دشوار می‌کند مگر این که رادار یا حسگر هوابرد بوده و نظارت آن به سمت زمین باشد. همچنین، سطح مقطع راداری کم ردیابی آن برای سامانه‌های ضد موشکی را دشوار می‌سازد.

برخی موشک‌ های کروز در ارتفاعات بالا پرواز کرده و در زمان رسیدن به هدف با زاویه تندی به سمت آن شیرجه می‌روند. پرواز در ارتفاعات بالا می‌تواند دامنه حرکت موشک را افزایش دهد، زیرا از بهره‌وری سوخت بیشتر نسبت به پرواز در ارتفاعات پایین برخوردار است. با این وجود، پرواز در ارتفاعات بالا می‌تواند شناسایی موشک توسط سامانه‌های دفاعی را راحت‌تر سازد، زیرا رادار‌ها و حسگر‌ها به طور معمول برای شناسایی و رهگیری تهدیدات در ارتفاع زیاد استفاده می‌شوند.

موشک‌ های کروز می‌توانند ارتفاع خود در مسیر پرواز را تغییر دهند تا از فواید پرواز در ارتفاع زیاد و کم برخوردار شوند. در این مورد، موشک‌های کروز به طور معمول ابتدا در ارتفاع زیاد پرواز کرده تا به افزایش دامنه حرکت آن‌ها کمک شود، سپس به ارتفاع پایین آمده تا از دید سامانه‌های تشخیص و دفاعی پنهان بمانند.

هدایت موشک کروز

موشک‌ های کروز می‌توانند به روش‌های مختلف هدایت شوند تا با دقت به سمت هدف خود حرکت کرده و از دید سامانه‌های دفاعی دور بمانند. یکی از نخستین روش‌های مورد استفاده برای هدایت موشک‌های کروز سامانه هدایت اینرسی (Inertial Guidance System) بود که همچنان نیز استفاده می‌شود و اجازه می‌دهد موشک در یک مسیر پروازی برنامه ریزی شده از پیش از پرتاب به سمت هدف حرکت کند. روش هدایت دیگر سیستم انطباق متقابل پشت سر هم جغرافیایی (TERCOM) است که در آن از مقایسه عوارض زمینی برای هدایت موشک استفاده می‌شود. برخی موشک‌های کروز به سامانه‌های GPS مجهز هستند که نیازمند اتصال به سامانه ماهواره‌ای GPS یا GLONASS است، اما می‌تواند دقت پرواز در مسیر درست و برخورد با هدف نهایی با افزایش دهد.

سامانه‌ های هدایت دیگر بیشتر در مرحله نهایی پرواز موشک برای افزایش دقت آن استفاده می‌شوند. یکی از آن‌ها سامانه هدایت لیزری است که از یک حسگر برای تشخیص هدف مشخص شده توسط لیزر استفاده می‌کند، اما این سامانه می‌تواند غیر قابل اطمینان باشد، زیرا گرد و غبار و دود می‌توانند در لیزر اختلال ایجاد کرده یا موشک همواره قادر به مشاهده لیزر یا هدف مشخص شده نباشد.

هدایت تلویزیونی یکی دیگر از روش‌های هدایت در مرحله پایانی پرواز موشک کروز است که در آن یک اپراتور از دوربینی که در دماغه موشک قرار گرفته است برای شناسایی و هدایت دستی موشک به سمت هدف در مرحله پایانی استفاده می‌کند. این روش اپراتور را قادر می‌سازد تا حمله را در صورت تشخیص مساله‌ای غیر متعارف در مرحله پایانی لغو کند. یک کاوشگر راداری نیز در دماغه برخی موشک‌های کروز برای شناسایی و/یا حفظ حرکت موشک به سمت هدف در مرحله پایانی استفاده می‌شود.

هدایت فروسرخ – هدایت موشک به سمت گرمای منتشر شده از اشیا، مانند پیشرانه‌ها – یکی دیگر از گزینه‌هایی است که ممکن است توسط موشک‌های کروز در مرحله پایانی پرواز استفاده شود. با این وجود، هدایت فروسرخ نمی‌تواند در میدان‌های نبرد شلوغ بین سیگنال‌های فروسرخ دوست، دشمن یا تصادفی تمایز قائل شود و معمولا همراه با سامانه‌های هدایت دیگر استفاده می‌شود. یکی دیگر از سامانه‌های هدایت مورد استفاده توسط موشک‌های کروز تطبیق صحنه به روش همبستگی ناحیه‌ای (DSMAC) است که از یک دوربین در موشک برای یافتن هدف و مطابقت با تصویر ذخیره شده استفاده می‌شود.

کلاهک جنگی موشک کروز

موشک‌ های کروز معمولا به کلاهک‌های جنگی متعارف یا هسته‌ای مجهز می‌شوند، اما امکان تجهیز آن‌ها به کلاک‌های جنگی شیمیایی یا بیولوژیکی نیز وجود دارد. وزن و عملکرد کلاهک جنگی می‌تواند بسیار متفاوت باشد که به نوع موشک کروز و عملیات آن بستگی دارد.

دسته بندی موشک های کروز 

موشک‌ های کروز می‌توانند بر اساس اندازه، سرعت (فروصوت یا فراصوت)، برد، و پلتفرم پرتاب دسته بندی شوند. اغلب نسخه‌های مشابه از یک موشک برای پرتاب از پلتفرم‌های مختلف تولید می‌شوند. گاهی اوقات نسخه‌ های قابل پرتاب از هواپیما یا زیردریایی اندکی سبک‌تر و کوچک‌تر از نسخه‌ های قابل پرتاب از خشکی و کشتی هستند.

سامانه‌ های هدایت متفاوت می‌توانند در انواع مختلف موشک‌ های کروز به کار گرفته شوند. برخی موشک‌ها می‌توانند به هر نوع سامانه هدایتی مجهز شوند. موشک‌ های کروز بزرگ‌ تر می‌توانند کلاهک‌ های جنگی متعارف یا هسته‌ای را حمل کنند، در شرایطی که نمونه‌های کوچک‌ تر تنها کلاهک‌ های جنگی متعارف را حمل می‌کنند.

موشک‌های کروز هایپرسونیک

موشک‌ های کروز هایپرسونیک قابلیت پرواز با سرعت حداقل پنج برابر سرعت صوت یا 5 ماخ را دارند.

نمونه ها:

موشک 3M22 Zircon ساخت روسیه
موشک BrahMos-II ساخت روسیه و هند با برد 600 تا 800 کیلومتر
موشک Kh-90 ساخت چین و روسیه با برد3000 تا 4000 کیلومتر
موشک‌های کروز سوپرسونیک

موشک‌ های سوپرسونیک سریع‌ تر از سرعت صوت حرکت می‌کنند و معمولا از پیشرانه‌ های رم‌جت استفاده می‌کنند. برد آن‌ها معمولا 100 تا 500 کیلومتر است، اما می‌توانند مسافت‌ های بیشتری را نیز طی کنند.

نمونه ها:

موشک 3M-54 Kalibr ساخت روسیه با بردی تا 4/500 کیلومتر

موشک Kh-15 ساخت روسیه و چین با برد 300 کیلومتر

موشک AGM-69 SRAM ساخت آمریکا با برد 200 کیلومتر

موشک‌های فروصوت دور برد

آمریکا، روسیه، هند، انگلیس، ایران، کره جنوبی، ترکیه، چین و پاکستان از جمله کشور‌هایی هستند که انواع مختلفی از موشک‌های کروز فروصوت دور برد را توسعه داده اند. این موشک‌ها از بردی بیش از یک هزار کیلومتر برخوردار هستند و در هر ساعت می‌توانند 800 کیلومتر پرواز کنند.

وزن آن‌ ها در زمان پرتاب معمولا حدود 1500 کیلوگرم است و می‌توانند کلاهک جنگی متعارف یا کلاهک جنگی هسته‌ ای را حمل کنند. نسخه‌های اولیه از سامانه هدایت اینرسی استفاده می‌کردند. نسخه‌ های جدیدتر از سامانه دقیق‌ تر سیستم انطباق متقابل پشت سر هم جغرافیایی (TERCOM) و تطبیق صحنه به روش همبستگی ناحیه‌ای (DSMAC) استفاده می‌کنند. بیشتر نسخه‌های جدید می‌توانند از ناوبری ماهواره‌ای استفاده کنند.

نمونه ها:

موشک BGM-129 Tomahawk ساخت آمریکا و انگلیس با برد 1/700 کیلومتر

موشک Nirbhay ساخت هند با برد 1000کیلومتر

موشک مشکات ساخت ایران با برد 2000کیلومتر

موشک‌های کروز فروصوت با برد متوسط

این موشک‌ ها از اندازه، وزن و سرعت پروازی تقریبا مشابه با موشک‌ های فروصوت دور برد برخوردار هستند.

نمونه ها:

موشک Storm Shadow ساخت انگلیس، فرانسه و ایتالیا با برد 560 کیلومتر

موشک بابر ساخت پاکستان با برد 700 کیلومتر

موشک رعد ساخت ایران با برد 360 کیلومتر

موشک‌های کروز فروصوت برد کوتاه

این موشک‌ها وزنی حدود 500 کیلوگرم دارند و از بردی تا 300 کیلومتر برخوردار هستند.

نمونه ها :

موشک آپاچی ساخت فرانسه با برد 100 تا 140 کیلومتر

موشک C-802 ساخت چین با برد 120 تا 280 کیلومتر

موشک Kh-59 ساخت روسیه با بردی بین 115 تا 285 کیلومتر

ایران در جمع دارندگان موشک کروز 

قدرت موشکی ایران اکنون یکی از دستاورد‌های بزرگ جمهوری اسلامی در عرصه فناوری‌های نظامی و قدرت دفاعی کشور است که نقطه شروع این پیشرفت را می‌توان دوران جنگ تحمیلی و محاصره همه جانبه در آن زمان توسط سایر کشور‌ها دانست. امروز با تکیه بر توانمندی داخلی و استفاده حداکثری از ظرفیت‌های موجود در فواصل زمانی کوتاه، موشک‌های جدید و مدرنی توسط نیرو‌های مسلح کشور رونمایی می‌شود که با معرفی هرکدام از آن‌ها دشمنان از پیشرفت ایران در عرصه دفاعی عصبانی‌تر شده و توانایی جمهوری اسلامی در عرصه دفاعی نمایان‌تر می‌شود.

در شرایطی که قدرت نظامی بازدارنده ایران و توان مقابله کشور با هر گونه تهدید نظامی این روزها محور بحث روز است. بررسی تکنولوژی موشک‌ های ایران نشان می دهد که برد این موشک ها به دورترین نقاط اروپا و بیش از 70 درصد آسیا می رسد و این توان دفاعی باعث نا امیدی دشمنان در حمله نظامی به خاک و تاسیسات حیاتی کشورمان شده است.

یکی از موثرترین سلاح‌ ها در میدان‌ های نبرد که توانایی ضربات سنگین و مهلک در زمین، هوا و دریا را دارند موشک‌ها هستند و یکی از اعضای این خانواده موشک‌های کروز هستند.

موشک کروز سومار

موشک سومار یکی دیگر از دستاوردهای دفاعی کشورمان است که توسط صنایع دفاع طراحی و ساخته شد. این موشک در رده موشک های کروز سطح به سطحِ دوربرد است تا اروپای شرقی را به راحتی تحت پوشش خود قرار می دهد.

سردار سرتیپ پاسدار حسین دهقان وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلحِ وقت اواخر اسفندماه 93 بود که این موشک را رونمایی و معرفی کرد. دهقان درباره این موشک عنوان کرد که موشک‌ سومار توانایی انهدام طیف وسیعی از اهداف را دارد و با توجه به قابلیت‌ تاکتیک پذیری بالا، ماندگاری طولانی در صحنه نبرد و رادارگریزی می‌تواند در هر شرایطی اهداف مورد نظر را منهدم کند. موشک کروز زمین به زمین “سومار” ضمن توانمندسازی نیروهای مسلح می‌تواند گامی موثر برای افزایش قدرت دفاعی و بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران محسوب شود.

دهقان درباره چرخه تولید این موشک هم تصریح کرد که موشک سومار در آینده ای نزدیک سطوح بالاتری از این موشک‌ها با برد و دقت بالا، قدرت تخریب کنندگی و تاکتیکی را تحویل نیرو های مسلح خواهیم داد و این امر دائم، مستمر و پایدار خواهد بود.

برد این موشک همواره در رسانه ها مورد بحث بوده و ارقام متفاوتی دراین باره ارائه شده، اما اغلب رسانه ها برد این موشک را در حدود 2000 کیلومتر اعلام کرده اند. سومار پیشرفته ترین موشک کروز ساخت ایران است که توسط محققان داخلی طراحی و ساخته شده است.

سومار از حیث طراحی و ساخت از فناوری های پیچیده و نوین در حوزه های ناوبری، پیش رانش و سازه به عنوان ویژگی های متمایزی بهره می برد و در اختیار داشتن چنین سلاحی گامی بلند در ارتقاء توان دفاعی و قدرت بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران به شمار می رود.

طول موشک سومار، ۶ متر و جرم Crime آن هزار و 210 کیلوگرم است، چنین ویژگی هایی این موشک را بسیار کاربردی و شلیک آن را آسان تر می کند. در بیان ویژگی ها و شاخص های کاربردی سومار باید تصریح کرد که اندازه نسبتا کوچک و قابلیت حرکت در ارتفاع پایین، شناسایی آن‌ها را برای دشمن بسیار دشوار می کند در ضمن این موشک دارای قابلیت رادارگریزی است.

پرتاب گرهای موشک سومار به دلیل اندازه کوچک و تحرک بالای خود، قابلیت انجام عملیات در تمام نقاط کشور را امکان پذیر می سازد. این گونه پرتاب گرها بقای این سامانه را شدیدا افزایش داده و قابلیت شلیک و خروج سریع از منطقه را داراست.

موشک کروز سومار در رسانه ها

پایگاه خبری-تحلیلی «آویتیشن ویک» در گزارشی با اشاره به این دستاورد دفاعی ایران می نویسد؛ سومار عامل نگرانی اسرائیل است و سیستم دفاع موشکی اسرائیل باید برای مقابله با این نوع از موشک آماده شود.

تال اینبار رئیس مرکز هوافضا و پهپاد موسسه مطالعات راهبردی هوا و فضا فیشر هرتزلیا با طرح ادعایی در مصاحبه با روزنامه صهیونیستی هاآرتص گفت که این موشک می‌تواند بخش‌های بزرگی از اروپا را زیر برد خود داشته باشد.

وی ادامه داد: ایران سال‌هاست که در حال توسعه سری موشک‌های “شهاب” بوده و برای آن‌ها معقول است که همزمان موشک‌های کروز را هم توسعه دهند.

مقام رژیم صهیونیستی : به موشک کروز ایرانی احترام بگذارید

شبکه خبری راشاتودی با اشاره به قابلیت‌های “سومار”، در گزارش خود با بررسی موشک سومار نوشت: موشک مذکور موجب واکنش هراسان اسرائیل که در مجاورت ایران قرار دارد، شد. جمهوری اسلامی ایران که به دنبال تقویت توان بخش دفاعی خود بوده، در سال‌های اخیر، به صورت مداوم تسلیحات پیشرفته جدیدی را آزمایش کرده است.

یوزی رابین که از مهم ترین چهره‌های صنعت موشکی رژیم صهیونیستی به شمار می‌آید، در جولای سال 2015 با اشاره به توان مهندسین موشک‌سازی ایران اذعان کرد و گفت که طراحی موشک کروز «سومار» احترام برانگیز است.

وی در ادامه سحنان خود با بیان اینکه موشک کروز «سومار» با نمونه‌های روسی و چینی آن متفاوت است، با اشاره به کوچک تر بودن موتور این موشک در مقایسه با نمونه‌های مشابهش در دنیا، این اقدام را «هوشمندانه» و «دشوار» توصیف کرد و گفت که در آمریکا نیز تنها یک شرکت وجود دارد که قادر به نصب موتورهای جت روی موشک است. ایران دستاوردهای موشکی خود را در شرایط تحریم به‌دست آورده است، تصور کنید اگر این کشور تحریم نباشد قدرت توسعه صنایع موشکی آن به نحو چشم گیری افزایش می باید.

موفقیت دانشمندان و طراحان ایرانی امروزه به همگان ثابت شده است و اکنون شاهد این هستیم که ایران در بسیاری از زمینه‌ها خودکفا شده است. اعمال تحریم‌های خصمانه علیه کشورمان نیز نتوانست کاری از پیش ببرد و تهران توانست یکه و تنها راه خود را در حوزه دفاعی ادامه دهد.

کشور ما طی سال‌های اخیر توانسته‌ است طیف‌ متنوعی از موشک‌های بالستیک با ویژگی‌های متفاوت برای مقابله با انواع تهدیدات را طراحی و تولید کند که به همین سبب به یکی از قدرت‌های موشکی جهان و منطقه غرب آسیا تبدیل شده است. توانمندی نظامی و دفاعی کشور، بدون شک یکی از مهم ‌ترین محورهای راهبرد نظامی جمهوری اسلامی ایران برای مقابله با تهدیدات است. همینطور بر اساس مولفه‌های قدرت، توان موشکی به عنوان یکی از مهمترین عامل بازدارنده تهاجم نظامی قرار دارد که کشور ما به خوبی از آن برخوردار است.

موشک کروز یا علی

اغلب موشک‎های کروز ساخته شده دارای سرعت‎ های کمتر از صوت هستند اما برخی نمونه‎های جدید در بخش نهایی پرواز (فاز ترمینال) به سرعت مافوق رسیده و برخی نیز از ابتدای پرواز، سریع‎تر از صوت حرکت می‎کنند. موشک‎های کروز از هواپیما، پرتابگر زمینی، کشتی و زیردریایی شلیک می‎شوند و انواع مختلف آنها برای حمله به رادارها، کشتی‎ها و اهداف زمینی توسعه یافته‎اند.

بنابراین موشک کروز ایرانی مشکات نیز از جمله موشک ای ساخته شده در کشور است که با برد 2000 به عنوان یکی از موشک های نقطه زن و استراتژیک نیروهای مشلح کشور قدرت بازدارندگی و دفاعی خاصی را برای کشورمان به ارمغان آورده است.

موشک کروز هویزه

موشک کروز هویزه در روز 13 بهمن 1397 در آستانه چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران با حضور امیر حاتمی وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و امیرعلی حاجی‌زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران در نمایشگاه «دستاوردهای دفاعی و سازندگی» رونمایی شد.

موشک هویزه یک موشک کروز بلند برد ایرانی است که توسط متخصصان سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح ساخته شده‌است. این موشک رادارگریز از خانواده موشک سومار و دارای برد پروازی 1350 کیلومتر است که پس از آزمایش موفق در برد پروازی 1200 کیلومتری تحویل به نیروی هوافضای سپاه پاسداران شده‌ است.

سایت دبکا فایل رژیم صهیونیستی که به تجزیه و تحلیل مسائل نظامی و امنیتی می‌پردازد، در زمان رونمایی و تست موشک کروز هوزه با انتشار خبر رونمایی از ایم موشک ایرانی با تیتر «نه اسرائیل و نه ایالات متحده قادر به مقابله با موشک کروز جدید ایران نیستند» نوشت ، رونمایی و آزمایش موشک کروز هویزه در واقع پاسخ به آزمایش موشک ارو-3 ساخته ایالات متحده و اسرائیل دانست که در 22 ژانویه 2019 رونمایی شده بود.

در ادامه ی این گزارش گفته شده که موشک‌ های کروز به دلیل امکان پرواز در نزدیکی کوه‌ها و قعر دره‌ها، می‌توانند از پوشش سیستم‌های راداری موشکی پنهان شوند و هیچ سیستم نظامی در جهان، ابزار مؤثری برای متوقف کردن آن‌ها (مگر انواع کوتاه‌برد آن) پیش از اصابت به هدف ندارد.

این رسانه همچنین با اشاره به پرواز موشک‌های کروز ایران در ارتفاعی پایین‌تر از شبکه‌های راداری آمریکا و اسرائیل گفت که «علی‌رغم تلاش‌های غرب برای بی‌اهمیت نشان دادن آزمایش موفقیت‌آمیز موشک کروز هویزه در ایران، این موشک از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.

موشک کروز دریایی رعد

رعد یک سامانه موشکی زمین به هوا است که توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران ساخته شده‌است. از این سامانه موشکی در جریان رژه نیروهای مسلح ایران در تاریخ 31 شهریور 1391 رونمایی شد.

موشک کروز دریایی نور

موشک کروز دریایی نور در دهه ۷۰ به ناوگان نیروهای نظامی دریایی کشور الحاق شد. طول این موشک 6.38 متر است که از این مقدار 1.24 متر آن به قسمت موتور اولیه اختصاص دارد. قطر موشک نور 36 سانتیمتر است که از موتوری با پیشرانه توربوجت و سوخت مایع استفاده می‌کند و تا 120 کیلومتر برد عملیاتی دارد.

موشک کروز دریایی قادر

موشک کروز دریایی قادر از انواع کروزهای بومی است که برای نخستین بار در رژه 31 شهریور سال 1390 رونمایی شد. با قطر 36 سانتیمتر و طول 470 سانتیمتری می تواند با موتور توربوجت و سوخت مایع قادر است تا به سرعت  0.9 ماخ و ارتفاع 20 تا 30 متری از سطح دریا دست پیداکند.

موشک کروز نصر

 موشک کروز نصر در انواع دریاپایه و هواپایه توسط سازمان صنایع دفاع طراحی و ساخته شد که  قادر است شناور‌های سه هزار تنی را منهدم کند. این موشک در کلاس موشک‌های کوتاه برد طبقه‌بندی شده و قابلیت شلیک از ساحل و انواع شناور‌ها و بالگرد‌ها را دارد. این موشک با برد موثر 35 کیلومتری و و سرعت 0.9 – 0.8 ماخ (معادل 270 تا 300 متر بر ثانیه) توانایی انهدام اهداف و نفوذ در بدنه شناورهایی با زره نیمه سنگین را برای نیروهای دریایی ایران ایجاد می‌کند.