تعقیب بزهکاران با پهپادهای پلیس

اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ میلادی را می‌توان نقطه عطفی در پیشرفت صنایع موشکی در دنیا دانست؛ زیرا در آن برهه کشورهای درگیر جنگ جهانی به خوبی ضرورت وجود موشک و جنگ‌افزارها را درک کرده و با تجربیاتی که ‌هنگام جنگ کسب کرده بودند، می‌توانستند به دنیای جدیدی از ساخت سلاح، موشک و هواپیما قدم بگذارند.

به گزارش جام جم، پهپادها یا همان هواپیماهای بدون سرنشین از دستاوردهای همان دوران هستند که امروزه قوی تر، هوشمندتر و کاربردی تر شده اند. ازجمله کاربردهای جدید این پرنده های باهوش، استفاده از آنها در نیروهای پلیس است.

بن میلر، یکی از ماموران پلیس شهر «مسا» در ایالت کلرادو، انگشتش را به سمت صفحه نمایش رایانه می برد و به چند لکه سفید و مبهم در صفحه نمایشگر اشاره می کند و می گوید: «این لکه یک انسان است… اما نمی توانم بگویم او یک مرد است یا زن.»

میلر وظایفی مانند خرید نرم افزار، مدیریت و تهیه مدارک، تجهیز برنامه هواپیماهای بدون سرنشین و همه وسایل اینچنینی را به عهده دارد.

میلر، هواپیماهای بدون سرنشین زیادی را بر فراز شهر خود به پرواز درآورده و معتقد است برای کنترل و نظارت مضاعف بر شهر به این فناوری نیاز داریم تا بتوانیم به افراد گمشده، صحنه های جرم و جنایت و… با سرعت بیشتری بپردازیم.

برای مثال چندی پیش و در عملیات جستجوی زنی مفقود شده، هیچ یک از افسران موفق به کشف وی نشدند، اما پهپادهای یو ـ ای ـ وی توانستند مکان زن گمشده را بیابند. هواپیماهای بدون سرنشین یو ـ ای ـ وی به دلیل ابعاد کوچک تر نسبت به هواپیماهای معمولی طبیعتا هزینه ساخت کمتری دارند و امکان پروازهای طولانی مدت بدون ردیابی رادار دشمن را نیز به خود اختصاص داده اند؛ حتی در صورت شناسایی نیز ردیابی آنها مشکل است. میلر می گوید: «اما استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین با مشکلات و موانع عدیده ای نیز مواجه است. برای مثال بهمن 1391، مجله تایم عکسی از یک هواپیمای بدون سرنشین را منتشر کرد که در حال تصویربرداری از خانه های شهروندان آمریکایی بود و هواپیماهای بدون سرنشین را به عنوان درندگان نظامی که مخل آسایش مردم هستند، نسبت داده بود. این تصویر موجی از ناامیدی را به راه انداخت، اما من مطمئن هستم که این تصویر واقعی نیست. این تصویر باعث شد تا سیلی از شهروندان مسا به سوی دفتر فرماندار و کلانتر راهی شوند و از نگرانی های خود در رابطه با این ربات های هوایی سخن بگویند و پهپادها را با عناوینی مانند توطئه چی، جاسوس و… لقب دهند، اما میلر و دیگر همکاران تیمش معتقدند که چنین هواپیماهایی ارمغانی جز امنیت و آسایش برای شهروندان در برندارند.

کریس میزر، سازنده شاهین (فالکون) یو ـ ای ـ وی است. وی صاحب شرکت ساخت هواپیمای بدون سرنشین در کلرادو است. کریس معتقد است از هواپیماهای بدون سرنشین می توان در آفریقای جنوبی و برای نظارت بر شکار غیرقانونی ذخایر حیات وحش نیز بهره برد.

از دو سال گذشته تاکنون، کریس و میلر اهداف مشترکی را برای راه اندازی سیستم فالکون، اما با دو عملکرد مختلف طراحی کرده اند، فالکون کلانتر و فالکونی برای ماموریت های پروازی. آنها فالکون را پلیس پرنده نام نهاده اند، اما این پرنده کاربردهای دیگری هم می تواند داشته باشد. برای مثال سازمان زمین شناسی خواستار ارزیابی لغزش زمین است تا با بررسی تصاویر در فواصل زمانی شش ماه به نتیجه ای درخور دست یابند. اجاره یک هواپیمای سرنشین دار برای تصویربرداری می تواند بیش از صدها دلار در هر ساعت هزینه در بر داشته باشد، اما این ماموریت با هواپیمای بدون سرنشین فقط 20 دلار در هر ساعت رقم خواهد خورد.

هواپیماهای بدون سرنشین می توانند در ثبت لحظه ها و صحنه های جرم به کمک ماموران پلیس بشتابند؛ زیرا گاه با وجود این که گناهکار بودن متهم آشکار است، اما چون عکس یا مدرکی از صحنه جرم وی وجود ندارد، پلیس قادر به دستگیری متهم نیست، اما پرواز پهپادها به همین سادگی نیز نیست. آنها باید مجوز پرواز دریافت کنند. مجوز پرواز در منطقه هوایی ملی ـ منطقه ای که توسط ارتش کنترل نمی شود ـ که توسط اداره هوانوردی فدرال اعطا می شود. پهپادها برای پرواز باید گواهینامه COA را کسب کنند.

اداره هوانوردی فدرال تاکنون مجوز پرواز 545 پهپاد را صادر کرده است، اما این گواهینامه تعیین می کند که پهپاد در شب اجازه پرواز ندارد یا بیش از 400 پا از سطح زمین نباید به پرواز درآید و همین طور در پنج مایلی فرودگاه یا خط اپراتورهای پرواز نیز نباید ظاهر شود.

اداره هوانوردی فدرال سال 90 19قانونی را به تصویب رساند که طبق این قانون تا سال 94 19فرآیند دریافت گواهینامه COA آسان تر شود به شرط این که مفاد این گواهینامه نیز دستخوش تغییرات لازم شود.

بن گیلو، عضو انجمن هواپیماهای بدون سرنشین می گوید: «در حال حاضر، شرکت های متعددی در این حوزه فعالیت دارند که نگرانی شهروندان را برانگیخته اند؛ زیرا در صورتی که یک هواپیمای بدون سرنشین تنها در خدمت سازمان آتش نشانی بود، نگرانی وجود نداشت، اما زمانی که چنین هواپیمایی در اختیار پلیس و نیروهای امنیتی قرار می گیرد، شهروندان احساس ناامنی می کنند که زندگی خصوصی آنها دائما در حال بررسی و کنترل است. به همین دلیل قوانینی برای جلوگیری از نقض حریم خصوصی اشخاص تصویب شده است.