راهبرد رژیم صهیونیستی در کشورهای مرکز آفریقا

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران مرکز آفریقا شامل کشورهای کنگو، اوگاندا، رواندا، سودان جنوبی، آفریقای مرکزی و بروندی می باشد. این منطقه به دلیل ثروتهای فراوان جنگلی، به برزیل آفریقا مشهور است. رود نیل که کشورهای اوگاندا، سودان و مصر را مشروب می سازد، از دریاچه ویکتوریا واقع در اوگاندا و نزدیک منطقه جینجا، سرچشمه می گیرد.

این کشورها بدونِ نیل، مشکلات فراوانی پیدا خواهند کرد چون دوام این کشورها با ثروت حاصل از کشاورزی است و از این رو  به رود نیل متکی هستند. البته در اوگاندا به دلیل موقعیت جغرافیایی و وفور بارانهای مکرر، وابستگی به نیل کمتر است ولی مصر بدون نیل، تقریبا خشک و لم یزرع خواهد بود؛ به همین دلیل رود نیل در کنار ویژگی های جغرافیایی، در تحولات منطقه نقش داشته و هر کشور، دوام قدرت خود را با جریان آب نیل پیوسته می داند.

معادن غنی این منطقه، که شامل الماس و مس، تنگستن، یاقوت، طلا و بیسموت، فسفات، قلع و سنگ آهک و همچنین محصولات کشاورزی انبوه، از جمله قهوه، چای و پنبه، از جمله عمده ترین دلایل توجه کشورهای استعمارگر به ویژه رژیم صهیونیستی به این منطقه می باشد. این منطقه به واسطه همسایگی با سودان، همواره مورد توجه سردمداران اسرائیل بوده و هست.

از زمان تاسیس رژیم صهیونیستی در سال 1948، این منطقه جزو الویت های این رژیم بوده است. اخیرا شاهد هستیم که وزیر امورخارجه رژیم صهیونیستی با سفری ده روزه به آفریقا، از کشورهای این منطقه و خصوصا رواندا بازدید داشته و تفاهم نامه های فراوانی را با دولت پل کاگام منعقد کرده است. از اینرو می توان مهم ترین الویت ها و اهداف اسرائیل در این منطقه را به صورت زیر برشمرد:

1. خروج از انزوای بین المللی و منطقه ای و شکست طرح اعراب برای محاصره و منزوی کردن این رژیم

2. تکاپو برای افزایش حجم مشروعیت بین المللی و منطقه ای

3. گسترش روابط سیاسی با کشورهای منطقه به عنوان مدخلی برای گسترش مناسبات اقتصادی و امنیتی میان تل آویو و این منطقه

4. بهره برداری از گسترش روابط با کشورهای این منطقه به منظور تلطیف افکار عمومی آن و زدودن تاثیرات کشورهای اسلامی و عربی علیه این رژیم

5. کسب حمایت سیاهان آمریکایی از رهگذر افزایش و گسترش مناسبات میان صهیونیست ها و کشورهای قاره سیاه
با تیلیغات گسترده رسانه های وابسته به این رژیم، چنین به نظر می رسد که حجم اقدامات اسرائیل در مقایسه با سایر کشورها در این منطقه، بسیار گسترده تر می باشد  و این دقیقا مصداق بهره برداری از رسانه جهت رسیدن به اهداف و سیاست های خارجی می باشد.

ابزارهای سیاست خارجی رژیم صهیونیستی برای رسیدن به این اهداف عبارتند از :

الف) دیپلماسی: اسرائیل پس از اتخاذ راهبرد همکاری و گرایش به صلح در منطقه، از دیپلماسی مذاکره به عنوان کارآمد ترین ابزار و پیشبرد اهداف خود استفاده کرده است. این رژیم در بازیهای دیپلماسی، فن و روش خاص خود را داشته و توانسته است برای رسیدن به اهداف خود در عرصه بین المللی، ابتکاری ترین دیپلماسی را به نمایش بگذارد و از این طریق بخش مهمی از اهداف راهبردی خود را عملیاتی سازد.

بعد از قتل و عام توتسی ها  توسط هوتوها در رواندا، رژیم صهیونیستی این حادثه را هلوکاست آفریقا نامید و برای کمک به بازماندگان این حادثه، وارد عمل شد. در این راستا، اسرائیل در اقدامی عجیب اعلام کرد قصد دارد دهکده ای با تمامی امکانات برای کودکانی که والدین خود در این حادثه از دست داده اند ایجاد، و تمامی امکانات لازم اعم از مدرسه، درمانگاه، سالن ورزشی و … را در آن احداث کند. با کوششهای نهاد های صهیونیست این روستا ایجاد و کماکان از کودکان بی سرپرست نگهداری می کند.

جالب اینجاست که پیش از نسل کشی رواندا، هیچ رابطه ای بین این کشور و رژیم صهیونیستی وجود نداشت، اما با این اقدام رژیم صهیونیستی، نه نتها روابط سیاسی بین دو کشور ایجاد شد، بلکه رواندا به یکی از متحدین اسرائیل در مرکز آفریقا مبدل گشت. سفر «پل کاگام» به اراضی اشغالی در سال 2013 و سفر فعلی لیبرمن به رواندا، دلیل بر این مدعاست. بعد از نسل کشی سال 1994، رواندا به اسرائیل آفریقا مشهور شده است.

ب) تبلیغات فرهنگی: استفاده از ابزار تبلیغاتی – فرهنگی در پروتکل های مصوب سران صهیونیسم در کنفرانس بال مورد اهتمام قرار گرفت. به طوری که در پروتکل 7، ماده 5 می گوید: ما باید دولت های غیر صهیونیست را مجبور کنیم که در جهت خواسته های ما قدم بردارند.

روش کار چنین خواهد بود که افکار عمومی را از طریق مطبوعات، که به قدرت بزرگ معروف و در دست ما هستند، شکل دهیم و طبیعی است که دولت ها به افکار عمومی توجه خواهند کرد.

به هنگام وقوع زلزله در سال 2008 در هایی تی و یا وقوع سیل در السالوادور و سنگال و یا رانش زمین در بولیوی و بروز خشکسالی شدید در اتیوپی در سال 2010، دولت اسرائیل نیز مانند بسیاری از کشورهای غربی، جهت عوام فریبی، اقدام به اعزام پزشک و ارسال دارو و تجهیزات مورد نیاز به مناطق خسارت دیده  نمود.

اما با تیلیغات گسترده رسانه های قدرتمند وابسته به این رژیم چنین به نظر می رسید که حجم اقدامات اسرائیل در مقایسه با سایر کشورها بسیار گسترده تر می باشد  و این دقیقا مصداق بهره برداری از رسانه جهت رسیدن به اهداف و سیاست های خارجی می باشد.

امروزه مهم ترین بنگاههای خبری جهان زیر سلطه صهیونیست ها اداره می شوند و در جهت منافع آنها فعالیت می کنند. عمده ترین خبرگزاری های تحت نفوذ اسرائیل که توسط یهودیان تاسیس شده است  عبارتند از خبرگزاری رویتر، یونایتد پرس، آسوشیتد پرس، اینترنشنال نیوز، سرویس و خبرگزاری هاواس و …

ج) اقتصادی: اگرچه اسرائیل در ساختار درونی خود با مشکلات متعدد به ویژه در بعد اقتصادی روبه رو است، اما به دلیل پیوندهای میان مجموعه های مالی و صنعتی چند ملیتی با نظام سیاسی اسرائیل، این رژیم قادر است ابزارهای آنان را به گونه ای غیر مستقیم در جهت اهداف خود به کار گیرد.

از دیدگاه رژیم صهیونیسیتی، به هر اندازه دولت ها و نظام های سیاسی مخالف صهیونیسم، ضعف ساختاری بیشتری داشته باشند، به همان اندازه توان عملیاتی و تاثیر گذاری آنان در حوادث منطقه و جهان کاهش می یابد.

د) عملیات پنهان و مداخله نظامی: یکی از ابزارهای کارآمد اسرائیل در اعمال سیاست خارجی، دستگاه اطلاعاتی – جاسوسی موساد می باشد. موساد یکی از پنج سازمان جاسوسی بزرگ جهان است. این تشکیلات اگرچه کارمندانی زیادی در مقایسه با سایر سازمانهای جاسوسی بزرگ جهان ندارد، اما بسیار فعال بوده و از یهودیان ساکن کشورها نیز استفاده می کند.

علاوه بر آن، وزارت امور خارجه اسرائیل نیز سازمان اطلاعاتی ویژه ای دارد که عده ای از دیپلمات های اسرائیل در آن عضویت دارند و در سازمانهای بین المللی و سفارتخانه های اسرائیل در خارج فعالیت دارند. این سازمان زیر نظر مستقیم نخست وزیر اسرائیل اداره می شود.
اسرائیل پس از اتخاذ راهبرد همکاری و گرایش به صلح در این منطقه، از دیپلماسی و رسانه به عنوان کارآمد ترین ابزار برای پیشبرد اهداف خود استفاده کرده است.

تعداد کثیری از اعضای موساد در شبکه های بین المللی این سازمان در سراسر جهان پراکنده اند و در هر کشور از افراد و عوامل محلی و کسانی که تمایلات صهیونیستی برای پیشبرد مقاصد خود دارند، استفاده می کند.

اسرائیل در حوزه های نظامی نیز از اسلحه ای به مثابه ابزار سیاسی برای تاثیر گذاری در سمت گیرها و اقدامات دولت های دیگر استفده می کند. این امر نشان می دهد که ابزار نظامی صرفا برای خسارت زدن به دشمن به کار نمی رود. اسرائیل در چارچوب راهبرد نظامی خود، همواره در تلاش بوده تا با استفاده از ایزار نظامی، برتری خود را بر کشورهای منطقه افزایش دهد.