روز گذشته، نمایندگان مجلس شورای اسلامی در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی موصبهای را تصویب کردند که به موجب آن، درباره نظارت و بازرسی از سفارتخانهها و دستگاههای جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور بحث و بررسی میکند.
به گزارش «تابناک»، به موجب این مصوبه، کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در راستای وظیفه نظارتی خانه ملت، از این پس با فرستادن هیأتهایی از سوی کمیسیون به کشورهای گوناگون، از روند فعالیتها و کارکرد سفارتخانههای کشورمان در کشورها بازدید کرده و نظارت و بازرسی در این زمینه داشته باشد.
در آغاز ظاهر امر، نشان میدهد که نمایندگان مجلس شورای اسلامی برای نظارت بر کار نهادهای اجرایی تصمیم به بازدید از این نهادها گرفتهاند؛ اما گویا پشت پردههایی نیز در این ماجرا هست که در قالب طرحهای نظارت مجلس شورای اسلامی با اعمال هزینههای گزاف بر ملت ایران تحمیل میشود!
بنا بر این گزارش، یکی از وظایف نمایندگان مجلس شورای اسلامی، نظارت بر نهادهای اجرایی است که البته از سالها پیش، قانونگذار برای این کار ابزارهایی پیشبینی کرده که بنا بر قانون اساسی و آییننامه داخلی، این ابزارها در قالب تذکر، پرسش، استیضاح و سرانجام تحقیق و تفحص است. ناگفته نماند که هر یک از ابزارها نیز برای عملی شدن، به شرایطی ویژه نیاز دارد؛ یعنی هرگاه کاری از سوی یکی از نهادهای نظارتی مانند دیوان محاسبات یا سازمان بازرسی و یا طرح شکایت از سوی شخص خاصی از رفتار یک نهادی انجام شود، نمایندگان مجلس شورای اسلامی میتوانند در موضوع ورود کنند.
بنا بر آیین نامه داخلی مجلس شورای اسلامی، نمایندگان نمیتوانند خود وارد موضوعی خاص شوند و هیچ گاه در حکم بازرس قرار نمیگیرند؛ اما نمایندگان مجلس در روزهای اخیر قصد ورود به هر کاری را دارند و شأن نمایندگی را در حد بازرس و مچگیری از نهادها پایین آوردهاند!
البته موضوع دیگری نیز در این گونه رفتار نمایندگان در روزهای اخیر مطرح است و آن اینکه نمایندگان مجلس شورای اسلامی برای سفرهای خارجی و تشکیل تورهای جهانگردی، از هر ابزاری بهره میگیرند و عموما نیز وظیفه نظارتی را بهانه این کار قرار میدهند.
این گزارش در ادامه میافزاید، بازرسی و رسیدگی به سفارتخانههای خارج از کشور و انجام اموری از این دست، وظیفه سازمان بازرسی است و چنانچه از سوی این نهادها گزارشی به نمایندگان مجلس برسد با طی ضوابط و تصویب در کمیسیون مربوطه و هیأت رئیسه مجلس نمایندگان اجازه سفر به خارج از کشور و نظارت و بررسی امور را دارند.
اما این رفتار نمایندگان، خواسته یا ناخواسته این شائبه را پدید آورده که نمایندگان برای سفرهای خارج از کشور در حال رقابت با یکدیگرند و در خوشبینانهترین حالت، این تصور هست که مجلس قصد مچگیری از دولت را داشته و با تحمیل این گونه رفتارها، قصد اعمال فشار بر مدیران اجرایی را دارد.
نکته جالب در انجام این امور که شائبه سوءاستفاده را تقویت میکند، همخوانی نداشتن تصمیماتی است که در کمیسیونهای مختلف مجلس درباره این موضوع گرفته میشود؛ برای نمونه، روز گذشته، کمیسیون فرهنگی مجلس مصوب میکند که از این پس، نمایندگان برای نظارت به سفر خارجی نیاز ندارند؛ اما از سوی دیگر و در کمیسیون دیگری، طرحی مصوب میشود که دقیقا خلاف این موضوع است!
جدای از این مباحث، به نظر میرسد، انجام این سفرها ـ که از لحاظ نظارتی نیز اهمیت چندانی ندارد ـ در شرایطی که کشور و مردم به لحاظ اقتصادی در فشارند، تحمیل هزینهای دو چندان بر مردم است؛ بنابراین، بهتر است به جای این ریخت و پاشها، انجام این امور را بر عهده نهادهایی گذاریم که از لحاظ بازرسی و نظارتی توانایی بیشتری دارند.