به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، امام زمان (عج) دارای شباهت هایی با انبیای الهی و ائمه معصومین (ع) هستند که در سلسله نوشتارهایی به این شباهت ها و تحقق وعده های الهی از طریق این مشابهت ها پرداخته می شود.
هبه الله شیث اجازه نیافت که علم خودش را آشکار کند، چنانکه در روضه کافی روایت شده که حضرت ابوجعفر باقر (ع) در خبری طولانی چنین فرمودند: وقتی هبه الله پدرش آدم را دفن کرد، قابیل به نزد ش آمد و گفت: ای هبه الله من دیدم که پدرم آدم تو را از علم آنقدر عطا کرد که من عطا نکرد و آن همان علمی است که برادرت هابیل به آن دعا کرد و قربانیش قبول شد و بدین جهت او را کشتم که فرزندانی نداشته باشد تا بر فرزندان من افتخار کنند و بگویند ما فرزندان کسی هستیم که قربانیش قبول شد و شما فرزندان کسی هستید که قربانیا و قبول نشد و تو اگر علمی را که پدرم به تو اختصاص داده آشکار کنی تو را هم می کشم همانطور که برادرم هابیل را کشتم پس هبه الله و فرزندان او مخفی می کردند آنچه از علم و ایمان نزد آنها بود. (کمال الدین، ج 1، ص 320)
حضرت قائم (ع) نیز اجازه نیافته که علم خود را آشکار کند تا روز وقت معین؛ چنانکه درباره حضرتش (ع) روایت شده هنگام ولادت بر زانو قرار گرفت و دو انگشت سبابه اش را به سوی آسمان بلند کرد و عطسه ای زد و گفت: الحمدالله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله؛ ستمگران پنداشته اند که حجت الهی باطل و نابود است و حال آنکه اگر در سخن گفتن به ما اجازه داده شود، شک از بین می رود. (کمال الدین، ج 2، ص 430)
شباهت به هود (ع)
نام هود عابر است و نوح (ع) ظهورش را بشارت داد. در کتاب کمال الدین از امام صادق (ع) آمده که فرمودند: هنگامی که وفات نوح (ع) نزدیک شد، شیعیان و پیروان خود را فرا خواند و گفت: بدایند که پس از من غیبتی خواهد بود که طاغوت ها ظاهر می شوند و البته خداوند عزوجل به وسیله قیام کننده ای از فرزندانم که هود نامیده می شود بر شما گشایشی می رساند. او هیبت و سکینه و وقار دارد و در خلقت و اخلاق شبیه من است و خداوند هنگام ظهور او دشمنان شما را به وسیله باد هلاک می کند. پس پیوسته منتظر و مراقب ظهور و قیام هود بودند، تا اینکه مدت بر آنها طولانی شد و دل بیشترشان را قساوت گرفت. سپس خداوند متعال پیغمبرش هود را فرستاد، بعد از آنکه نومید شده بودند و بلا و گرفتاری وجودشان را پر کرده بود و دشمنان وسیله باد بدون نفع هلاک شدند، بادی که خداوند متعال آن را در قرآن چنین توصیف کرده است: “مَا تَذَرُ مِن شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ” (ذاریات، 41) بر هیچ چیزی نگذشت مگر آنکه آن را همچون استخوان خاک شده ساخت.
آنگاه غیبت بر او واقع شد تا اینکه صالح (ع) ظاهر گشت.
قائم (ع) را نیز با تمام خصوصیات، پدران بزرگوارشان مژده داده اند و غیبت و ظهورش را بیان فرموده اند که پاره ای از آنها گذشت.
هود (ع) خداوند عزوجل کافرین را به وسیله او هلاک کرد و باد عظیم را بر آنها فرستاد چنانکه خداوند می فرماید: “وَفِی عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الرِّیحَ الْعَقِیمَ* مَا تَذَرُ مِن شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ” (ذاریات، 41 و 42) که بر آنان تندبادی بی باران فرستادیم که بر هیچ چیزی نگذشت مگر اینکه آن را همچون استخوان خاک شده ساخت.
حضرت قائم (عج) نیز چنان است که خداوند متعال به وجود او جمعی از کافرین را به وسیله باد سیاهی نابود می کند. (مکیال المکارم، ج 1، ص 258)/قدس