استان گیلان 565 هزار هکتار جنگل دارد، جنگل‌هایی که عمرشان به 3 میلیون سال پیش و به دوران سوم زمین شناسی می‌رسد، از این رو به این میراث سبز طبیعت، فسیل زنده البرزی هم می‌گویند، اما ارزشمند بودن جنگلهای گیلان نمی‌تواند عاملی برای کاهش نیازمندی‌ها به چوب باشد و اگر برای تامین چوب مورد نیاز فرآیند توسعه، راهی پیدا نشود چاره‌ای جز قطع درختان ارزشمند جنگلی نیست.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه گیلان، براساس آمارهای سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور، جنگل‌ها فقط 7 درصد از وسعت یک میلیون و 648 هزار و 195 کیلومتر مربعی ایران را می‌پوشانند، به همین دلیل حفظ و گسترش عرصه‌های جنگلی بیشتر نمود پیدا می‌کند. سه استان شمالی که در سایه سار البرز زندگی می‌کنند و نیز بخش‌هایی از استان‌های حاشیه زاگرس، بیش از دیگر مناطق، میزبان جنگلهای ایران هستند.
بر اساس اعلام اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری گیلان 50 گونه درختچه‌ای و 30 گونه درختی در جنگلهای گیلان می‌روید که دست کم7 گونه از این درختان در جهان کمیاب و نادرند. راش ایرانی، سرخدار، شمشاد، اروس و زربین از مهم ترین این گونه‌ها محسوب می‌شوند.
گمانه زنی‌ها حاکیست با وضعیت موجود در گیلان، سالانه دست کم به 800 هزار مترمکعب چوب نیاز است و با توجه به شتاب توسعه استان، پیش بینی‌ها از افزایش روز افزون این نیاز در سال‌های آینده حکایت دارد. با وجود این نیاز روزافزون به چوب، می‌طلبد با ایجاد و گسترش زراعت چوب، حداقل درصدی از نیازهای استان به چوب تامین شود.
احمد، یکی از صنوبرکاران گیلان که در صومعه سرا حدود 70 هکتار باغ صنوبر دارد، کم بودن تسهیلات بانکی ارائه شده برای ایجاد مزرعه چوب را یکی از مشکلات صنوبرکاران دانست و اضافه کرد: سخت بودن تامین نهاده های کشاورزی به ویژه سم و کود شیمیایی از دیگر مشکلات صنوبرکاران است.
رضا، یکی از صنوبرکاران لاهیجان به خبرنگار ایسنا گفت: صنوبرکاران ناچارند چوب‌های تولید شده را به علت کمبود واحدهای چوب‌بری، بیشتر به صورت تنه پرداخت نشده راهی استان‌های دیگر کنند، در حالیکه قیمت این چوب‌ها اگربه صورت الوار درآیند چند برابر خواهد شد.
رحمانی، کارشناس ارشد جنگلهای گیلان در اداره کل منابع طبیعی استان در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا با بیان اینکه در زراعت چوب، درخت فقط با هدف مصرف چوبش، آن هم در عرصه‌های غیرجنگلی کاشته می‌شود تا از قطع درختان جنگلی، تا آنجا که ممکن است جلوگیری شود، ادامه داد: شهرستان‌های صومعه سرا و آستانه اشرفیه، دو قطب اصلی زراعت چوب در گیلان هستند.
وی، سریع رشد بودن، تکثیرآسان و سازگاری اکولوژیکی گونه درختی صنوبر را از جمله عوامل انتخاب این گونه، برای توسعه زراعت چوب دانست و افزود: در حال حاضر سالانه در گیلان، حدود 200 هزار مترمکعب چوب از طریق زراعت گونه‌های دیگری چون توسکا و افرا تولید می‌شود.
منتظری، رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت گیلان در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا با اشاره به قابلیت گیلان در احداث صنایع سلولزی خاطرنشان کرد: نزدیکی به کشور روسیه و تهیه چوب از جمله قابلیت‌های استان در ایجاد صنایع سلولزی است.
وی بر گسترش صنایع سلولزی در گیلان تاکید کرد و افزود: صنایع سلولزی با ظرفیت تولید 600 هزار مترمکعب تا سال آینده در استان به بهره‌برداری می‌رسد.
منتظری از افتتاح سه واحد صنایع سلولزی تا پایان امسال در گیلان خبر داد و اظهار کرد: سال آینده سه واحد دیگر صنایع سلولزی در استان به بهره‌برداری می‌رسد. راه‌اندازی صنایع سلولزی سبب گسترش زراعت چوب در استان می‌شود. 8 تا 10 هزار هکتار از اراضی گیلان زیر کشت صنوبر می‌رود.
وی با بیان اینکه صنوبر در حاشیه جاده‌ها و واحدهای مسکونی کشت می‌شود، تصریح کرد: توسعه کشت صنوبر در ایجاد اشتغال تاثیرگذار است.
به گزارش ایسنا، زراعت چوب راهکاری مطمئن برای حفظ جنگل‌ها و در عین حال تامین نیازمندی‌ها به چوب محسوب می‌شود و علاوه بر آن در افزایش درآمدهای عمومی استان و نیز ایجاد فرصت‌های شغلی جدید موثر است.
حل مشکلات ساختاری زراعت چوب به ویژه در زمینه کمبود وام‌های بانکی، تامین نهاده‌های کشاورزی، پایش روند واردات چوب و در نهایت ایجاد و تقویت صنایع تبدیلی وابسته به زراعت چوب در شکوفایی این فعالیت اقتصادی موثر ارزیابی می‌شود.
انتهای پیام