نقشه ژئولوژیک ماه در حالی برای نخستین بار منتشر که این نقشه به کمک تعدادی از دانشمندان آمریکایی طراحی شده است. در ادامه با میهن پست همراه شوید.
گروهی از دانشمندان به سرپرستی کوری فوتزو مدیر واحد تحقیقات زمین شناسی ایالات متحده آمریکا طرحی موسوم به نقشه یکپارچه ژئولوژیکی ماه را منتشر کرده اند که اطلاعات خوبی را از خصوصیات زمین شناسی ماه در اختیارمان قرار می دهد.
این نقشه با استفاده از شش نقشه متعلق به دوران آپولو طراحی شده و به مرور با استفاده از دیتای ماهواره های جدید به روز رسانی شده است؛ اسامی خصوصیات و دیتای توپولوژی ماه و ترکیبات لایه های صخره ای آن از جمله اطلاعاتی هستند که میتوان به کمک این نقشه به دست آورد.
به گفته دانشمندان نقشه هایی مانند این که پیشتر برای مریخ و دیگر اجرام آسمانی نیز ساخته شده اند کمک می کنند که زبانی مشترک برای درک سیارات در اختیار دانشمندان قرار بگیرد. این نقشه نیز قطعا ابزاری سودمند در اختیار جامعه دانشمندان و همچنین ماموریت های آتی به ماه خواهد بود.
نقشه ژئولوژیک ماه مقیاس یک به ۵ میلیون را دارد؛ این یعنی هر یک میلیمتر از این نقشه مساحتی برابر با ۵ کیلومتر از سطح ماه را به تصویر می کشد و همانطور که در ابتدا اشاره کردیم برای ساخت آن از نقشه های نوسازی شده دیجیتالی کمک گرفته شده که در طول ماموریت های آپولو تهیه شده اند و با اطلاعات به دست آمده از دوربین های امروزی به روز رسانی شده است.
رنگ های متنوعی هم که روی این نقشه مشاهده میکنید آن را به واحدهای ژئولوژیکی مختلف تقسیم کرده اند؛ دانشمندان تاریخچه ژئولوژیکی ماه را به دوران های مختلفی تقسیم کرده اند و به همین خاطر یک رنگ خاص معرف جنس خاک و دوران آن است. برای مثال رنگ زرد در این نقشه معرف دهانه های کوپرنیک است؛ لبه، دیوار و سطح مواد روشنی که از دوران کوپرنیک در ماه به جای مانده اند و قدمت شان به چندین میلیارد سال پیش باز می گردد.
نقشه های قمری موارد مصرف متعددی برای دانشمندان دارند. طبق توضیحات اسکینر این نقشه ها خطرات و همچنین منابع سطح ماه را نشان می دهند و به لطف آنها بشر میتواند بهترین نقطه برای سکونت روی قمر زمین را پیدا کند که البته با در نظر داشتن سطح جزئیات این نقشه فعلا مورد آخر مقدور نیست. این نقشه با توجه به مقیاسی که دارد در اصل خلاصه ای از اطلاعات دانشمندان در مورد ماه را ارائه می کند. نقشه ژئولوژیک ماه با فرمت GIS موجود است و دانشمندان میتوانند به تدریج اطلاعات خود را به آن اضافه کنند.
منبع: gizmodo
