دورترین عکسبرداری فضایی توسط کاوشگر فضایی نیوهورایزنز به ثبت رسید

دورترین عکسبرداری فضایی توسط کاوشگر فضایی نیوهورایزنز در حالی به ثبت رسیده است که تا به حال سازمان فضایی ناسا به کمک کاوشگرهای خود توانسته است تصاویری شکفت انگیز را از عمق فضا به  ثبت برساند.

در این میان کاوشگر فضایی نیو هورایزنز ناسا با ثبت تصاویری جالب از خوشه ستاره‌ ای ویشینگ‌ول و دو جرم کمربند کوییپر ، رکورد دورترین عکسبرداری فضایی را که پیش از این به نام وویجر1 ثبت شده بود ، به نام خود ثبت کند.

فضاپیمای نیو هورایزنز یا فضاپیمای افق‌ های نو در حالی موفق به ثبت دورترین عکسبرداری فضایی شده است که دو سال پیش این فضاپیما با عبور از کنار سیاره کوتوله پلوتو تاریخ‌ ساز شد و در این میان روز پنجم دسامبر مصادف با 14 آذر 95 یکی از ابزارهای علمی خود را به نام دوربین شناسایی دوربرد LORRI به سمت خوشه ستاره‌ای باز NGC 3532 نشانه رفت و ستارگان جوان آن را در تصویری سیاه‌ و سفید جای داد.

بد نیست بدانید که این خوشه ستاره‌ ای که خوشه ویشینگ ول Wishing Well، به معنی چاه آرزوه است ، و خوشه فوتبال هم نامیده می‌شود، 1321 سال‌ نوری با زمین فاصله دارد و در صورت‌ فلکی جنوبی «شاه‌ تخته» دیده می‌شود.

در لحظه ثبت این تصویر، نیو هورایزنز 6/12 میلیارد کیلومتر از زمین فاصله داشت و توانست رکورد ثبت دورترین تصویر در فضا را بشکند. رکورد قبلی سال 1990 (1369) ثبت شده بود، زمانی که فضاپیمای وویجر1 از فاصله 6٫06 میلیارد کیلومتری دوربین خود را به سمت خورشید برگرداند و تصویر معروف نقطه آبی کم‌فروغ را از زمین گرفت.

توصیح بیشتر این که نیو هورایزنز با سرعت 1/1 میلیون کیلومتر در روز به مسیر خود ادامه می‌دهد؛ این فضاپیما توانست خیلی زود رکورد خودش را بشکند. چند روز پس از ثبت تصویر «ویشینگ ول»، این فضاپیما از دو جرم کمربند کوییپر به نام‌های «2012 HZ84» و «2012 HE85» عکس گرفت. این تصاویر که با رنگ‌ آمیزی کاذب به نمایش درآمده‌اند، نزدیک‌ترین نماهایی هستند که تاکنون از اجرام فرانپتونی سرگردان در کمربند کوییپر ثبت شده‌اند.

نیوهورایزنز که پس از ملاقات چندساعته خود با پلوتو در تابستان 2015 مسیر خود را به سمت یکی از اجرام کمربند کوییپر به نام «2014 MU69» تغییر داد و طبق برنامه قرار است روز اول ژانویه 2019 (11 دی 1397) با آن ملاقات کند. کمربند کوییپر، ساختاری حلقوی و مسطح است که اجرام کوچک و یخ‌زده‌ای در آن به دور خورشید می‌چرخند. این اجرام از بقایای ابر اولیه تشکیل‌دهنده منظومه شمسی برجا مانده‌اند.