صحبت کردن استیون هاوکینگ بعد از ابتلا به بیماری اش که وی را در کمتر از چند سال زمین گیر کرد به لطف فناوری های چند کمپانی صورت می گرفت که در واقع این نوع از صحبت کردن آن هم در وضعیت جسمی که هاوکینگ داشت ، با کامپیوتر مخصوصش نه نها دانستنش برای مردم جداب بوده است بلکه برای خودش نیز این فناوری ، دنیایی جدیدی بود که دانشمندان به وی هدیه داده بودند.
توضیح بیشتر در خصوص صحبت کردن استیون هاوکینگ با اطرافیان و بخصوص خانواده ، دوستان و البته افراد علمی با یک شبیه ساز اصلی که توسط کمپانی به نام «وردز پلاس» ساخته شد بود انجام می گرفت.
بنابراین صحبت کردن استیون هاوکینگ با پیاده سازی یک برنامه گفتاری به نام «اکولایزر» روی یک کامپیوتر کمپانی اپل طراحی شده بود . بدین صورت که این برنامه روی یک سیستم قابل حمل تعبیه شد تا روی ویلچر هاوکینگ قرار بگیرد و البته در ابتدا استیون هاوکینگ با استفاده از یک کلیکر دستی کلمه مورد نظر را روی صفحه انتخاب می‌کرد و بدین ترتیب می توانست با دیگران صحبت کند.
اما پس از مدتی و البته به دنبال بی تحرکی کامل وی ،صحبت کردن استیون هاوکینگ از کلیکر دستی تغییر و این بار دیگر با کلید مادون قرمزی که روی عینکش تعبیه شد بود کامات را شناسایی و به کمک آن حرکات را کاملا تشخیص و پاسخ می داد.
این در حالی است که سال های اخیر کمپانی اینتل نیز تکنولوژی ارتباطی را برای هاوکینگ توسعه داده بود که در این میان او صدای ربایتکی را ترجیح داد و در این میان نیز هاوکینگ تقریبا برای سه دهه از آن استفاده می کرد و آن را بخشی از شخصیت خود می دانست.
هاوکینگ همواره فکر می‌کرد که می‌تواند کتابی درباره اسرار جهان هستی بنویسد که برای مردم عادی قابل فهم باشد. پس از این که تونایی نوشتن و صحبت کردن را از دست داد، این رویا غیرممکن شد. با این حال او با استفاده از شبیه‌‌ساز گفتاری خود و کمک دانشجویان سعی کرد این کار را نیز عملی کند. دانشجویان پیش‌نویس‌های اولیه او را از طریق تلفن برای ناشران می‌خواندند.
در نهایت دیدگاه هاوکینگ برای دیگران قابل فهم شد و در سال 1988 تبدیل به کتابی شد که برای 237 هفته در لیست پرفروش‌ترین کتاب‌ها قرار گرفت. این کار باعث شد که هاوکینگ به این فکر بیفتد که نوشتن یک کتاب کار بسیار دشواری نیست. به همین دلیل بیوگرافی و چند کتاب دیگر نوشت و حتی در نوشتن چند رمان با تم علمی با دخترش همکاری کرد.
