آغاز تحقیقات بیماری پارکینسون در ایستگاه فضایی بین المللی در حالی کلید خورده است که فضانوردان محقق مستقر در ایستگاه فضایی بین‌المللی با رسیدن محموله ای که به تازگی به فضا پرتاب شده، تحقیقات خود را در زمینه پارکینسون آغاز خواهند کرد. در ادامه با میهن پست همراه شوید.
پروژه تحقیقات بر روی بیماری پارکینسون در حالی در ایستگاه فضایی بین المللی جدی است که یکی از محتویات کپسول دراگون Dragon که ازسوی اسپیس ایکس SpaceX به فضا پرتاب شد، تجهیزاتی بود که برای انجام آزمایش‌هایی در زمینه یافتن راه درمانی جدیدی برای بیماری پارکینسون است و در این میان محققان ایستگاه فضایی بین‌المللی در آغاز آزمایش های خود به بررسی یکی از پروتئین‌های اصلی ایجاد پارکینسون موسوم به LARK2 می‌پردازند.
انتقال و انجام ادامه تحقیقات بر روی بیماری پارکینسون در ایستگاه فضایی بین المللی به این علت انجام خواهد شد که شرایط جاذبه ای در ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌تواند شرایط مناسب تری برای این آزمایش ها ایجاد خواهد کرد چرا که پروتئین های اصلی و عامل پارکینسون موسوم به LARK2 سبب تغییر در ساختار پروتئین های دیگر می شود و جهش هایی که در ژن های این پروتئین ایجاد می‌شوند مهمترین عوامل مورد شک محققان در ایجاد این بیماری هستند و محققان معتقدند تهیه داروهایی که بتواند جلوی تبعات فعالیت این پروتئین را بگیرد و یا فعالیت آن را به طور کامل متوقف کند می‌تواند به درمان موثر پارکینسون کمک کند.
در این میان یکی از موارد چالش برانگیز برای تولید دارو برای مبارزه با این پروتئین، شناخت ساختار آن است و دانشمندان باید به طور کامل ساختار آن را درک کنند.
برای این کار باید بلورهایی از این پروتئین در آزمایشگاه ساخته شود اما جاذبه زمین از تشکیل بلورهای کریستالی بزرگ جلوگیری می‌کند و به همین دلیل قرار است این کار در فضا انجام شود تا مشکل جاذبه وجود نداشته باشد.
سباستین ماتیا یکی از محققان دانشگاه آکسفورد در خصوص تحقیقات بیماری پارکینسون در ایستگاه فضایی بین المللی گفته:
کیفیت بلورهای ما در زمین کافی نیست و شرایط ایستگاه فضایی بین‌المللی به خوبی برای حل شدن این مشکل فراهم است و البته این بلورها به مدت یک ماه در فضا پرورش داده می‌شوند و پس از آن به زمین فرستاده می‌شوند تا با پرتوهای ایکس با انرژی بالا مورد آنالیز و تجزیه قرار بگیرند و البته این آزمایش‌ها تحت حمایت بنیاد پارکینسون مایکل فاکس و مرکز تحقیقات و پیشرفت‌های فضایی آمریکا انجام می‌شود.
پارکینسون برای اولین بار توسط دانشمند بریتانیایی دکتر جیمز پارکینسون James Parkinson در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و بنابراین نام این بیماری به او تعلق یافت.
این بیماری همان لرزش در وضعیت استراحت است که شیوع آن بیشتر در سنین پیری است اما در جوانان هم دیده می‌شود و البته شیوع آن در تمام مناطق دنیا یکسان است یعنی درصد شیوع بیماری با تغییر در منطقه تفاوت چندانی نمی‌کند.
بطور کلی این بیماری بر اثر از بین رفتن سلول‌های ترشح کننده ماده‌ای به نام دوپامین که یک انتقال دهنده عصبی است ، رخ می‌دهد. افزایش نسبت استیل کولین به دوپامین در غده‌های قاعده‌ای مغز موجب علائم ترمور، سفتی عضلات و کندی حرکات می‌شود.
چهار علامت شایع بیماری، ارتعاش دست و پا در حالت استراحت (لرزش بیمار همزمان با ارتعاش دست و پا در حالت استراحت)، آرام شدن حرکت، سختی حرکت (و خشک شدن) دست و پا یا بدن و تعادل ضعیف هستند.
در صورتیکه که دو مورد یا بیشتر از این علایم در بیمار دیده شود، مخصوصا وقتی که در یک سمت بیشتر از سمت دیگر پدیدار شود، تشخیص پارکینسون داده می‌شود مگر اینکه علایم دیگری همزمان وجود داشته باشد که بیماری دیگری را نمایان کند.
بیمار ممکن است در اوایل، بیماری را با لرزش دست و پا یا با ضعیف شدن حرکت احساس کند و دریابد که انجام هر کاری بیشتر از حد معمول طول می‌کشد و یا اینکه سختی و خشک شدن حرکت دست و ضعف تعادل را تجربه می‌کند. اولین نشانی‌های پارکینسون مجموعه‌ای متفاوت از ارتعاش، برادیکنسیا، سفت شدن عضلات و تعادل ضعیف هستند. معمولاً علایم پارکینسون ابتدا در یک سمت بدن پدیدار می‌شوند و با گذشت زمان به سمت دیگر هم راه پیدا می‌کنند.
تغییراتی در حالت صورت و چهره روی می‌دهد، از جمله ثابت شدن حالت صورت(ظاهراً احساسات کمی بر چهره نمایان می‌شود) و یا حالت خیرگی چشم (به دلیل کاهش پلک زدن).
علاوه بر این موارد، خشک شدن شانه یا لنگیدن پا در سمت تحت تأثیر قرارگرفته عوارض دیگر (عادی) این بیماری است. افراد مسن ممکن است نمایان شدن یک به یک این نشانه‌های پارکینسون را به تغییرات افزایش سن ربط بدهند، ارتعاش را به عنوان «لرزش» بدانند، کندی حرکت را به «آرام شدن عادی» و سفت شدن عضلات را به «آرتروز» ربط دهند در حالیکه این موارد بهتر است توسط پزشک متخصص ارزیابی شوند.
منبع space
