ورزشگاه اولدترافورد حالا دیگر تنها مکانی برای تماشا فوتبال نیست . این مکان در حقیقت یک جاذبه گردشگری در شهر منچستر به شمار می آید. در ادامه سفری به این ورزشگاه خواهیم داشت.
بدون شک بازی فوتبال پرطرفدارترین ورزش جهان به شمار می آید. میلیون ها هوادار در سراسر این کره خاکی در هر ساعت شبانه روز بازی ها و اخبار مربوط به فوتبال را دنبال می کنند. به نظر می رسد فوتبال چیزی بیش از یک ورزش باشد. این ماهیت ویژه، باعث ورود صتایع و هنرهای مختلف به دنیای فوتبال شده است. در راس همه تلفیق های شکل گرفته در دنیای فوتبال می توان به استادیوم های مختلف در سراسر جهان اشاره کرد که هدف ساخت آنها خدمت رساندن به فوتبال است، اما بسیاری از آنها چیزی بیشتر از تنها یک زمین فوتبال هستند. ورزشگاه اولدترافورد در شهر منچستر، همراه با بسیاری از ورزشگاه های دیگر مانند آلیانز آرنا در مونیخ، لانه پرنده در پکن، سن سیرو در میلان و ماراکانا در برزیل، شاهکاری از هنر معماری به شمار می آید.
باشگاه نیوتون هیث در سال ۱۹۰۲ به منچستر یونایتد تغییر نام داد. پس از مدتی کوتاه و به دلیل نامناسب بودن زمین آن روزهای این تیم، در سال ۱۹۰۹ تصمیم به ساخت ورزشگاهی بهتر و مناسب تر گرفته شد. جان هنری دیویس، مدیر آن زمان باشگاه منچستریونایتد سرمایه چشمگیری را برای ساخت استادیوم جدید در نظر گرفت تا خانه جدید باشگاه، ورزشگاهی پرشکوه باشد.
معمار اسکاتلندی آرچیبالد لیچ اولدترافورد را طراحی کرد و ساخت آن توسط شرکت Messrs Brameld and Smith of Manchester صورت گرفت. معماری ورزشگاه اولدترافورد حدود یک سال به طول انجامید و ورزشگاه در سال ۱۹۱۰ با بازی میان دو تیم منچستر یونایتد و لیورپول افتتاح شد. نتیجه این بازی ۴ بر ۳ به نفع لیورپول بود.
اولدترافورد تاریخ پر فراز و نشیبی را طی عمر ۱۱۰ ساله ی خود پشت سر گذاشته است. از مورد استفاده قرار گرفتن به عنوان انبار تجهیزات نظامی و به دفعات هدف بمباران قرار گرفتن طی جنگ جهانی دوم، تا بازسازی های متعدد به منظور افزایش تعداد تماشاچیان و بهبود کیفیت و ظاهر آن. این استادیوم شاهد شادی و غم های فراوان بوده است، سقوط هواپیمای حامل تمام پرسنل تیم در سال ۱۹۵۸ که تیم را عملا به ورطه نیستی کشاند تا قهرمانی های متعدد در لیگ برتر انگلیس، لیگ قهرمانان اروپا و جام باشگاه های جهان در دوران طلایی مربیگری سر الکس فرگوسن.
ورزشگاه خانگی تیم منچستر یونایتد یکی از مشهورترین استادیوم های دنیای فوتبال است. این استادیوم در حال حاضر بزرگترین ورزشگاه باشگاهی انگلستان است. پس از استادیوم ومبلی (ورزشگاه ملی کشور انگلیس) که بازی های تیم ملی انگلستان در آن انجام می شود، این استادیوم دومین استادیوم بزرگ کشور به حساب می آید. ظرفیت اولدترافورد ۷۴,۸۷۹ نفر است که از این حیث به عنوان یازدهمین ورزشگاه بزرگ در قاره اروپا شناخته می شود.
تئاتر رویاها، لقبی است که سر بابی چارلتون، بازیکن اسبق منچستر یونایتد و یکی از بهترین بازیکنان تاریخ به ورزشگاه اولدترافورد داده است. این لقب اشاره به شکوه خیره کننده این استادیوم دارد که در نوع خود بی نظیر است.
زمین بازی استادیوم توسط چهار بخش شمالی، جنوبی، شرقی و غربی احاطه شده است. دو بخش از این چهار قسمت به صورت رسمی با نام اسطوره های باشگاه منچستر یونایتد نام گذاری شده اند: بخش شمالی را جایگاه سر الکس فرگوسن و بخش جنوبی را سر جایگاه بابی چارلتون می نامند.
طول زمین چمن ۱۰۵ متر و عرض آن ۶۸ متر است و زیر آن مطابق استانداردهای جدید سیستم گرمایش چمن در نظر گرفته شده است تا از یخ زدن زمین در سرمای زمستان جلوگیری کند.
از جمله مشخصه های اصلی ورزشگاه اولدترافورد می توان به سه گانه یونایتد یا The United Trinity اشاره کرد. این مجسمه که در ورودی ورزشگاه قرار دارد سه بازیکن مشهور این تیم را به تصویر می کشد. جورج بست، دنیس لا و بابی چارلتون که در تاریخ فوتبال و به خصوص در میان هواداران منچستر یونایتد به سه قدیس شناخته می شوند. دیگر نقاط با اهمیت این استادیوم تابلوی بزرگداشت قربانیان سقوط هواپیمای مونیخ، مجسمه سر مت بازبی و برج ساعت هابلت هستند که هرکدام تاریخچه مربوط به خود را دارند.
باهم در میهن پست تصاویری از ورزشگاه اولدترافورد را تماشا خواهیم کرد.
