اصلاح ژنتیکی مورچه ها در دانشگاه نیویورک و راکفلر توسط دو تیم تحقیقاتی مستقل انجام و آن ها موفق شده اند تا مورچه ها را به صورت ژنتیکی اصلاح کنند. این در حالی است که زیست شناسان سال‌ها تلاش کرده‌اند تا بتوانند ژنتیک موجودات زنده را تغییر بدهند که در این مورد می‌توان به موش‌ها و مگس میوه اشاره کرد، اما به دلیل پیچیده بودن چرخه زندگی مورچه‌ها، انجام این کار بر روی این موجودات تاکنون میسر نشده بود. در ادامه با میهن پست همراه شوید.
اصلاح ژنتیکی مورچه ها در حالی انجام شده است که این دو تیم تحقیقاتی به صورت مجزا بر روی حذف ژن مورچه‌ها کار کرده‌اند و نتایج این دو پژوهش در مجله Cell منتشر شده و البته در کنار این دو پژوهش همچنین یک مطالعه دیگر انجام شد که رفتار مورچه‌ها را با استفاده از هورمون مغز حشرات تغییر دادند.
کلود دسپلن متخصص زیست شناسی دانشگاه نیویورک و نویسنده یکی از این مطالعات به رسانه ها گفته ؛ این مورچه ها اولین موجودات جهش یافته از حشرات اجتماعی هستند.
هر دو گروه تحقیقاتی از یک روش مشابه برای تغییر ژنتیکی مورچه های مهاجم کلونال استفاده کردند. آنها با استفاده از تکنیک کریسپر CRISPR-Cas9 و با استفاده از مولکول‌های باکتریایی که مانند قیچی عمل کرده و ژن‌ها را جدا می‌کند، جزء مهمی از گیرنده‌های بوی مورچه را هدف قرار داده و از بین بردند.
حس بویایی در مورچه ها یک ابزار بسیار مهم برای برقراری ارتباط بوده و به آنها کمک زیادی می‌کند. به همین دلیل هدف محققان این پژوهش این بود تا ببینند که با هدف قرار دادن این ویژگی مهم، چه اتفاقی برای این موجودات می‌افتد.
آن ها در پژوهش اصلاح ژنتیکی مورچه ها ، یک ژن به نام orco را سرکوب کردند تا ببینند بدون وجود این گیرنده‌ها و پس از اینکه این موجودات به کلونی خود وارد می‌شوند، چگونه به برقراری ارتباط می‌پردازند که محققان مشاهده کردند که پس از ورود این مورچه ها به کلونی، رفتار آن ها به طرز چشمگیری تغییر کرد و آن ها به این طرف و آنطرف رفته و حتی غذا نمی‌خوردند.
این مورچه‌های مهاجم کلونال که تغییر ژنتیکی یافته بودند، در زمان ورود به کلونی خود دیگر توانایی تشخیص فرومون‌ها را نداشته و به همین دلیل نمی‌توانستند به اجتماع دوستان خود وارد شوند.
فرومون Pheromone پیام دهنده‌ای است که اعضای یک گروه خاص از گیاهان یا جانوران را تحریک می‌کنند. به طور معمول این فرومون‌ها سبب تجمع این موجودات می‌شود و عدم تشخیص آنها، این موجودات را منزوی می‌کند و از آنجایی که این توانایی در آنها از بین رفته، آنها از جمع دور مانده و به تنهایی شروع به پرسه زدن می‌کنند.
اکنون که دانشمندان می‌دانند که می‌توان رفتار این موجودات را با اصلاح ژنتیکی مورچه ها تغییر دهند، قصد دارند تا در پژوهش‌های آینده خود نحوه استفاده از این روش برای درمان رفتارهای ضد اجتماعی در انسان‌ها مانند شیزوفرنی و افسردگی استفاده کنند.
منبع nytimes
