نامش چهارباغ است و در دهه 80 دو روستای پرجمعیت مهدی آباد و ملک آباد که فاصله حدود هشت کیلومتری با مرکز شهر دارند بدون اینکه ساخت وسازی در وسط باشد، وصله آن شدند و جمعیت شهر نوترکیب به بیش از65 هزار نفر رسید.
وجود چند شرکت بزرگ تولیدی در اطراف شهر که سالهای زیادی از فعالیت آنها می گذرد موجب شد تا این سو و آن سوی مسیرهای منتهی به منطقه درختان چنار برافراشته شوند و چشم نواز زیبایی به ویژه در فصل تابستان و پاییز به وجود آورند اما فضا آنطور نیست که دمی بیاسایی یا کودکی بتواند بازی کند.
شاید وجود این درختان سبب شد تا شهرداران قدیم و جدید این شهر تا سال گذشته حتی به احداث یک محل تفریحی برای کودکان فکر نکنند و مردم را به سایه درختان راههای منتهی به شهر سوق دهند.
البته سرسبزی و دار و درخت تنها مختص اطراف شهر قدیم چهارباغ است و در دو منطقه مهدی آباد و صفرآباد که حدود 25 هزار نفر جمعیت دارند در آنجا حتی از درخت هم خبری نیست.
آنطورکه مردم می گویند: شهرداری چهارباغ تا این زمان یک ریال برای احداث بوستان تفریحی خرج نکرده و اصلا به این موضوع هم نگاهی نیست چرا که گمان ها براین است که ساکنان بومی چهارباغ بعضی ها در دور دست شهر باغ و باغچه دارند و تعدادی خوش نشین نیز در محوطه ویلاهای خود وقت گذرانی می کنند، آنکه هم دنبال پارک و تفرج است باید به کرج یا هشتگرد برود.
دراین میان کودکان ازهر طبقه و خانواده ای که باشند حسابی کلاه سرشان رفته و باید درکنج خانه ها یا پای تلویزیون باشند یا انرژی شان را سر پدرومادرهای زحمت کش خالی کنند، به هرحال جایی در چهارگوشه شهر برای سرگرمی و تفریح آنان نیست.
با این حال اکنون ساکنان چهارگوشه چهارباغ ازاین وضعیت خسته اند و برای رسیدگی به این موضوع یکی پس از دیگری تلفن های ایرنا را به صدا درمی آورند تا شاید خواسته شان به گوش شورا و شهرداری برسد.
ˈمریم ارمنده ˈ که خود را خانه دار و از شهروندان چهارباغ معرفی می کند، می گوید:
اوقات فراغت فرزندانمان همچنان خالی است و بچه ها کلافه هستند، شورا و شهرداری در سالهای اخیر فقط یک بلوار احداث کرده اند.
او به ایرنا گفت: ای کاش چهارباغ روستا می شد تا مردم روستایی زندگی کنند چرا که وجود شورا و شهرداری در چنین شهری فقط تحمیل بارمالی برمردم است، تنها کارکرد شهرداری جمع آوری زباله هاست ، آن هم اگر شهروندان بخواهند با اجاره همگانی چند دستگاه خودرو قابل حل است.
ˈفاطمه قره حسنلوˈ شهروند دیگر با گلایه از بی توجهی شهرداری و شورای شهر گفت: ماه مهر که فرا می رسد خانواده ها خوشحالند چراکه با رفتن بچه ها به مدرسه خیالمان از بابت پرشدن اوقات فراغت آنها راحت می شود، اما همین که خرداد به پایان می رسد ، خود و فرزندانمان کلافه می شویم.
وی ادامه داد: کودکان و نوجوانان و مردم این شهر در روزهای بلند تابستان سرگرمی برای گذران اوقات فراغت ندارند.
ˈاحمد ارغندهˈ که خود را کارگر یکی از شرکت های تولیدی اطراف چهار باغ ، معرفی کرد، گفت: ساکنان این شهر به سه دسته بومی ، خوش نشین و مهاجر تقسیم می شوند،
برخی بومی ها دارای باغ و باغچه بوده و ساعاتی از شبانه روز در محل کشت و کار می گذرانند، خوش نشیان نیز درباغچه های ویلاهای خود به سرمی برند، اما اغلب خانواده های این شهر طبقه محروم بوده که نه از فضای باغی بلکه از فضای سبز عمومی هم بی بهره هستند.
شهردارچهار باغ با تایید مشکلات و کمبود امکانات شهری و خواسته های ساکنان این شهر در زمینه احداث پارک گفت: مردم حق دارند از مدیریت شهری در زمینه نبود پارک گله مند باشند.
ˈحسین رنجی ˈ که از حدود هفت ماه پیش سکان شهرداری چهارباغ را عهده دار شده، مهم ترین نیاز شهر را احداث پارک های محلی و یک تفرجگاه بزرگ دانست وافزود: برای تحقق این طرح ها ، برنامه ریزی کرده ایم.
وی ادامه داد: شورای اسلامی شهر با احداث دو پارک محله ای و یک تفرجگاه بزرگ شهری موافقت کرده که مردم به زودی شاهد آغاز عملیات اجرایی آنها خواهند بود.
شهر چهارباغ از ارتقای روستای چهاردانگه به شهر (در نیمه اول سال ۸۴) و الحاق دو روستای مهدی آباد و ملک آباد (تیرماه ۱۳۸۶)، تأسیس شده است و شهرداری آن از تاریخ ۲۳ مرداد ماه سال ۱۳۸۴ آغاز به کار کرده است.ک/4
2819/ 691
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
newsroom@irna.ir