برنامه خواب فضانوردان در شرایط بی وزنی حتما برای علاقه مندان به این حوزه سوالی است که پاسخ آن می تواند جالب و شنیدنی باشد اما در واقع باید گفت که فضانوردانی که در شرایط بی وزنی و در مدار زمین با سرعتی فوق العاده زیاد در حال گردش در مداری مشخص هستند و به همین واسطه شب و روز برایشان متفاوت از زمینی ها است حتما برنامه خواب برای آن ها چالش برانگیز و عادت به آن سخت و زمان بر است. در ادامه با میهن پست همراه شوید.
در این میان و با نگاه به شرایط سخت تنظیم برنامه خواب فضانوردان شاید تصور بعضی از افراد در خصوص زمان خواب و بیداری فضانوردان این باشد که برنامه خواب فضانوردان با افرادی که روی زمین هستند چندان تفاوتی نداشته باشد اما بر خلاف تصور، موضوع متفاوت تر از آن چیزی است که در این خصوص تصور می شود.
برنامه خواب فضانوردان موضوعی است که اخیرا در مصاحبه‌ای با ارین فلین اوانز، رئیس مرکز تحقیقات خواب ناسا انجام داده و جزئیاتی از تمهیدات این مرکز برای استراحت بهتر فضانوردان در شرایط بی‌وزنی فضا در مدار زمین را ارائه کرده است.
رئیس مرکز تحقیقات خواب ناسا در خصوص برنامه خواب فضانوردان در شرایط بی وزنی گفته است :
در شرایط بی‌وزنی فضا احتمال برخورد دست های آویزان فضانورد به صورت آن ها در زمان خواب وجود دارد. چرا که بعضی از فضانوردان بصورت شناور و در محفظه مخصوص خواب در فضاپیما می‌خوابند طوری که آن‌ها کیسه‌های خواب ویژه‌ای در اختیار دارند تا بتوانند با رفتن به داخل آن به خوبی مهار شده و در داخل فضاپیما جابجا نشوند و در واقع برنامه خواب فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی به این صورت است که فضانوردان برای خواب دارای اتاق‌های انفرادی کوچکی شبیه به تابوت هستند که می‌توانند در داخل آن‌ها، خود را به دیوار ببندند و شرایط فشار به سطح توسط کمرشان در زمان خواب را شبیه‌سازی کنند.
اما برنامه خواب فضانوردان در مدار زمین چگونه صورت می‌گیرد؟ فرآیند ورود به کیسه‌های خواب برای استراحت، تنها بخش چالش‌برانگیز جریان نیست. مفهوم شب و روز در فضا به طور کلی معنای خود را از دست می‌دهد. برای مثال در ایستگاه فضایی هر ۹۰ دقیقه یک طلوع و غروب خورشید اتفاق می‌افتد و ساعت شبانه‌روزی بدن نمی‌تواند با آن سازگار شود.
در این میان تمهیدات ویژه ناسا برای این محیط، استفاده از طول موج‌های مختلف به منظور تنظیم ساعت بدن فضانوردان است. در این حالت، نور آبی که تشبیهی از آسمان آبی است، برای بیدار و هشیار شدن فضانورد استفاده شده و نور قرمز نشانگر زمان استراحت و خواب است.
البته برنامه خواب فضانوردان در حالی وارد مرحله چالش برانگیز خود شده است که این روزها مرکز تحقیقات خواب ناسا در حال مطالعه بر روی زمان خواب فضانوردان در مدار مریخ است که این مدار از مدار زمین طولانی‌تر بوده در ماموریت‌های آینده سرنشین‌دار به سیاره سرخ، فضانوردان باید هر روز ۳۹ دقیقه بیشتر از زمین بخوابند. آزمایشات ناسا نشان داده افرادی که ساعت خواب طولانی‌تر دارند، بهترین انتخاب‌ها برای سفر به مریخ هستند.
منبع : washingtonpost
