یک کارشناس ارشد روانشناسی و استاد دانشگاه در کردستان در رابطه با تأثیر رنگ بر روان کودک گفت: در دنیای کودکی رنگ بیشترین تأثیر را بر روان کودک دارد علاقه‌ی کودک به رنگی خاص، علایق زندگی او را نشان می‌دهد.
«علی سلیمانی» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه‌ی کردستان، اظهار کرد: این موضوع را می‌توان از دو جنبه بررسی کرد که بعد و جنبه اول آن در رابطه با شناخت شخصیت و خصوصیات روانی کودک، بر مبنای رنگ‌های استفاده شده توسط او در نقاشی است.
وی افزود: بعد دوم این مسأله نقش رنگ در دنیای کودکان و انتخاب نوع رنگ در محیط، لباس و … کودک، جهت پرورش بهتر او است.
رابطه شخصیت کودک و رنگ‌های مورد استفاده او در نقاشی
این کارشناس ارشد روانشناسی خاطرنشان کرد: به طور کلی رنگ‌ها دارای معانی روان شناختی هستند و بی‌علت نیست که یک رنگ می‌تواند واجد جاذبه یا دافعه باشد.
سلیمانی با اشاره به آزمایش‌هایی که در این زمینه انجام شده گفت: تجربه‌هایی که در آزمایشگاه حاصل شده، امکان تعیین رابطه بین پاره‌ای از رنگ‌ها و انعکاس آنها را بر سطح روانی، فیزیولوژیک فراهم کرده‌اند و نشان داده‌اند که قرار دادن آزمودنی‌ها در محوطه‌ای به رنگ قرمز تند، موجب تسریع ضربان قلب و تنفس و افزایش فشار خون می‌شود به عبارت دیگر رنگ قرمز، تأثیر برانگیزاننده بر سیستم عصبی دارد.
وی ادامه داد: انجام همین آزمایش با رنگ آبی به تقلیل تنش و کند شدن ضربان قلب و تنفس می‌انجامد و رنگ آبی اثر آرامبخش دارد و بطور کلی هر رنگ دارای یک محتوای عاطفی و هیجانی است
این کارشناس ارشد روانشناسی در خصوص رنگ‌های دیگر گفت: رنگ قرمز به معنای عمل و مردانگی است، که از یک سو مبین نیرومندی امیال و از سوی دیگر خشم و پرخاشگری را نشان می‌دهد. قبل از 6 سالگی، کودک از این رنگ بیشتر استفاده می‌کند. افراط در بکار بستن رنگ قرمز به معنای نیاز به حرکت و وجود یک زمینه تحریک‌پذیر است.
سلیمانی گفت: رنگ آبی معرف حساسیت، دریافت پذیری وهیجان خواهی است و رنگی زنانه است که صلح و آرامش و سکون و در حد افراطی، فعل پذیری و تسلیم را نشان می‌دهد.
وی ادامه داد: رنگ بنفش، که ترکیبی از آبی و قرمز است، معرف جمع اضداد است. استفاده افراطی از این رنگ می‌تواند نشانه اضطراب و وجود تنش‌های متناقض باشد.
این کارشناس ارشد روانشناسی افزود: رنگ زرد معادل نور، شادی و خوشبینی است و به منزله درخشش و گشایش محسوب می‌شود و میل به مشارکت یا گرایش عمیق به پیشرفت را متجلی می‌کند. معمولاً کودکان 8 – 9 ساله از این رنگ بیشتر استفاده می‌کنند. بکار بستن افراطی این رنگ می‌تواند به معنای نیاز به آزادسازی تنش‌های درونی باشد.
سلیمانی ادامه داد: رنگ سبز نشانه نیاز به جلب توجه و میل به محبت است. از یکسو گرایش به مبادله و ارتباط را نشان می‌دهد و از سوی دیگر معرف اراده در سطح عمل، پایداری و سرسختی است.
به گفته‌ی وی، رنگ پرتقالی که ترکیبی از قرمز و زرد است، نشانه‌ی برونگردی، میل به موفقیت، شادی، نشاط و پویایی است.
این کارشناس ارشد روانشناسی یادآور شد: رنگ صورتی مبین صلح، تعادل و توازن است و ملایمت و عطوفت را نشان می‌دهد.
سلیمانی خاطرنشان کرد: سیاه به منزله نفی رنگ محسوب می‌شود و استفاده مفرط از آن مبین غمگینی و ناامیدی است و فقدان رنگ در نقاشی مبین خلا عاطفی یا ناتوانی در برونریزی عواطف است.
انتهای پیام