قانون ۲۰ دقیقه را شاید خیلی از ندانند اما قبل از توضیح در مورد آن بد نیست بدانید که هر موقع بعد از یک روز سخت کاری یا تحصیلی به خانه برمیگردید، آن قدر خسته اید که تنها کاری که از دست تان برمیآید، این است که روی مبل لم دهید و تمام وقت تان را با تماشای تلویزیون و پرسه زدن در اینترنت بگذرانید.
رفته رفته متوجه میشوید که هر شب چندین ساعت از وقت تان را تلف میکنید. به علاوهی این که به شدت خستهاید. در نیمههای شب ناگهان انرژی زیادی پیدا میکنید و تا دیروقت بیدار میمانید. در نتیجه صبح روز بعد خیلی خسته و خوابآلو هستید. این چرخه تا آخر هفته تکرار میشود. طوری که جمعه هم تا دیروقت بیدار میمانید و برای صبح شنبه انرژی کافی ندارید. اما اگر این روتین کابوس مانند را با قانون ۲۰ دقیقه عوض کنید، چه میشود؟
این بار خود را مجبور کنید از زمانی که وارد خانه میشوید تا حداقل ۲۰ دقیقه یکی از کارهای مفیدی که دوست دارید انجام دهید. (به طور مثال مقاله بنویسید. کتاب بخوانید. شطرنج تمرین کنید. زبان جدیدی یاد بگیرید. گیتار زدن تمرین کنید. مدیتیشن انجام دهید. روی زبان برنامهنویسی کامپیوتر کار کنید یا حتی تمرینات کششی و انعطافپذیری انجام دهید.)
کارهایی را انجام دهید که همیشه میخواستید امتحان کنید، اما به بهانهی کمبود وقت پشت گوش میانداختید. وقتی ۲۰ دقیقه را به انجام یکی از این کارها بپردازید، انرژی لازم برای ادامهی آن را نیز به دست میآورید. مثلاً بعد از گذشت چند هفته بالاخره خواندن کتابی که دوست داشتید را تمام میکنید؛ که البته برای بسیاری افراد قدم اول است. در طولانیمدت کارهای بزرگتری نیز میتوانید انجام دهید.
اگر انرژی کافی برای انجام قانون ۲۰ دقیقه یا ادامه دادنش را ندارید، بروید بخوابید! مسلماً تماشای تلویزیون تا وقتی که از خستگی بیهوش شوید، هیچ فایدهای ندارد جز این که روز بعد هم احساس خستگی میکنید. باید این را به یک عادت تبدیل کنید: انرژی ندارید؟ پس بخوابید و استراحت کنید. انرژی دارید؟ پس انرژی خود را صرف انجام کارهایی کنید که باعث پیشرفتتان میشوند.
کلید پیشرفت این است که بدانید هر تلاش و حرکت رو به جلویی، شما را یک قدم به هدفتان نزدیکتر میسازد. این ثابت شده است که ما انسانها برای کارهایی که دوست داریم انجام دهیم، نمیتوانیم وقت کنار بگذاریم، اما برای کارهایی که میدانیم هیچ سودی برایمان ندارند، به راحتی وقت پیدا میکنیم.
وقتی از خواب بیدار میشوید، از خود بپرسید چه چیزهایی امروز خوشحالتان میکند؟ احتمالاً میگویید: چیزهای سادهای مثل وقت گذراندن با خانواده، خوردن غذای خوشمزه، صحبتهای عمیق با دوستان، یاد گرفتن چیزهای جالب، ماجراجویی کردن و غیره.
پایان روز دوباره این سوال را از خود بپرسید و بپرسید روز خود را چطور سپری کردید؟ به احتمال زیاد میگویید: تلگرام، اینستاگرام، آپارات و اینترنت.
از پدر و مادر خود نیز این سوال را بپرسید. احتمالاً جواب یکسانی میدهند: واقعاً نمیدانیم قبل از بچهدار شدن با آن همه وقت خالی که داشتیم چه کردیم!
جواب این است که شما هیچ کاری نکردید! و حالا آن هیچ کاری را با بچهداری پر کردید؛ و اگر بچهی دیگری به دنیا بیاورید، میبینید که همین حالا نیز چقدر از وقت خود را تلف میکنید.
وقتی افراد برنامهریزی نمیکنند، نمیتوانند از موقعیتها و فرصتهای ارزشمند زندگی به خوبی استفاده کنند. پس به جای آن ساعتها تلویزیون نگاه میکنند و با تلفن همراهشان سرگرم میشوند. چون در آن لحظه انجام این کارها نسبت به فکر کردن و انجام دادن کارهای مفید، زحمت کمتری میخواهد و نوعی مقاومت در برابر حل مشکل است.
برای این که بتوانیم از فرصتهایی که باعث پیشرفت میشوند استفاده کنیم، باید روتین زندگی خود را طوری بچینیم که کمترین مقاومت را در برابر حل مشکلات نشان دهیم و یکی از روشهای انجام این کار، همان قانون ۲۰ دقیقه است.
اگر میخواهیم کار بیاهمیتی انجام دهیم که هیچ تاثیری بر تحقق هدف کلی زندگیمان ندارد (مثلاً وقتی میخواهیم با یکی از همکلاسیهای خود ناهار بخوریم)، خیلی سریع برایش وقت تعیین میکنیم و آن را سروقت انجام میدهیم.
اما وقتی تصمیم داریم کار مهم و ارزشمندی انجام دهیم که میدانیم در مسیر رسیدن به اهدافمان اهمیت دارد (مثلاً نوشتن یک کتاب یا یاد گرفتن زبانی جدید)، میگوییم بعداً آن را انجام میدهم و پشت گوش میاندازیم. حتی ۲۰ دقیقه در روز برایش وقت نمیگذاریم تا آن کسی شویم که میخواستیم؛ بنابراین باید انگیزهی خود را به اشتیاق و بلندپروازی محول کنیم و برای چیزهایی که برایمان اهمیت دارند و ضروریاند بجنگیم.
پس ما نیز به ما قول دهید که قانون ۲۰ دقیقه را فراموش نکنید.