به گزارش روز دوشنبه روابط عمومی شرکت آبفای اصفهان، «هاشم امینی» افزود: این شرکت در فصل تابستان به هیچ عنوان جیره بندی آب شرب را در دستور کار قرار نمی دهد و مردم تا زمان اجرای طرح های آبرسانی به اصفهان بزرگ باید حداقل در مصرف آب بین 25 تا 30 درصد صرفه جویی کنند.
وی گفت: در حال حاضر سامانه آبرسانی اصفهان بزرگ با توجه به خشکی زاینده رود با کمبود حدود سه متر مکعبی آب در ثانیه ( بیش از 20 درصد نیاز) مواجه است و برای جبران این کمبود مشترکان باید با اصلاح الگوی مصرف و استفاده از تجهیزات کاهنده در مصرف آب صرفه جویی کنند.
مدیر عامل آبفای اصفهان با اشاره به افزایش سالیانه تعداد مشترکان خاطر نشان کرد: در سال 87 تعداد مشترکان تحت پوشش آبرسانی اصفهان 887 هزار و 672 بود که در سال گذشته این رقم به بیش از یک میلیون و 45 هزار و 718 رسیده است.
وی در باره سرانه تولید آب در سنوات گذشته گفت: سرانه تولید آب به ازای هر مشترک در سال 86 حدود 1.16 متر مکعب در روز بود در حالیکه این رقم در سال 92 به حدود 1.01 متر مکعب رسیده است.
امینی ادامه داد: بنابر این با توجه به محدودیت تولید آب که ناشی از تبعات خشکسالی است باید تا اجرای طرح های آبرسانی به اصفهان بزرگ صرفه جویی در مصرف آب سرلوحه همه امور قرار گیرد.
با آغاز فصل گرما بسیاری از ساکنان برخی مناطق شهر اصفهان با افت فشار آب و بعضا قطعی آن روبرو شده اند و این در حالی است که برخی نقاط مشکل کمتری دارند و یا اصلا مشکلی را حس نمی کنند.
استان اصفهان از 10 سال قبل با پدیده مستمر کم آبی ناشی از کاهش بارندگی در برخی سالها و افزایش برداشت مواجه است.
سالهاست که قرار است برای حل این مشکلات طرحهای انتقال آب نظیر بهشت آباد و یا گلاب 2 اجرا شود و وعده اجرای آن از سوی مدیران قبلی و فعلی امور آب و در سطح بالاتر استانداری اصفهان و حتی مقامات کشوری داده می شود، اما برنامه مشخصی برای اجرا و تکمیل این طرحها تاکنون اعلام نشده و چگونگی اجرای آنها همچنان در ابهام قرار دارد.
با وجود مشکل کم آبی در استان اصفهان هیچ برنامه ای برای مهار افزایش تقاضای ناشی از مهاجرت در این استان نیز وجود ندارد و مسوولان استان در چند سال پیش با اشتیاق به دنبال آوردن دستگاههای مهم دولتی از تهران به اصفهان بودند.
آمارهای غیر رسمی بیانگر مهاجرت صدها هزار نفر در دو سه دهه اخیر از استانهای مجاور بخصوص چهار محال و بختیاری و خوزستان به استان اصفهان است و این روند همچنان به دلایل مختلف ادامه دارد.
کمی آب ناشی از کاهش نسبی بارندگی در حوضه آبریز زاینده رود و بارگذاری بیش از حد در تمام این حوضه آبریز واقعیتی انکار ناپذیر است که چشم اندازی برای جبران آن با افزایش بارندگی وجود ندارد.
کاهش مصرف و انتقال آب حوضه به حوضه آبریز تنها راه جبران این کمبود و نگه داشتن وضعیت در شرایط کنونی و یا اندکی بهبود آن است.
در این حال به نظر می رسد که دولت در بعد کاهش مصرف نباید فقط به درخواست از مردم اکتفا کند و ضمن تهیه برنامه های آموزشی کاربردی و یاد دادن روشهای استفاده بهینه به صورت عملی به مردم، برای بهینه کردن دستگاههای پر مصرف آب نظیر کولرهای آبی و توزیع رایگان و ارزان شیرهای کم مصرف سرمایه گذاری کند.
بدون تردید سرمایه گذاری در این بخشها بسیار کمتر از سرمایه مورد نیاز برای طرحهای تولید و انتقال آب است ضمن اینکه اکنون به دلیل نبود منابع آبی، افزایش تولید آب با محدویت جدی مواجه است و در برخی نقاط اگر سرمایه هم باشد آبی وجود ندارد.
به روز کردن سیستم های تصفیه فاضلاب شهری برای استفاده پسابهای تصفیه شده در مصارف کشاورزی و صنعتی و حتی بهداشتی نیز از دیگر اموری است که هنوز مورد توجه جدی قرار نگرفته و تصفیه خانه های موجود در حد اولیه فاضلاب را تصفیه می کند.
د/7140/607
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
newsroom@irna.ir