نگاهی به معماری دیدنی یک پاویلیون زیرزمینی در ایتالیا + عکس

قبل از پرداختن به معماری دیدنی یک پاویلیون زیرزمینی در ایتالیا باید گفت که در سال های اخیر، استفاده از فضاهای زیرزمینی به طور گسترده ای به عنوان راه حلی برای ایجاد توسعه پایدار در شهرها و در روستاها و مناطق جنگلی برای جلوگیری از به هم خوردن ساختار طبیعی مورد توجه معماران قرار گرفته است.

دلیل تأکید بر اهمیت معماری زیر زمینی و بخصوص معماری پاویلیون زیر زمینی ، گذشته از دلایل استفاده بهینه از فضایی و زیبا شناختی ، فواید علمی آن است . اگر چه بهره برداری از زیر زمین با مشکلاتی چون دشواری های بهره گیری از نور طبیعی ، تهویه و حرکت به روبه روست ، مزایای بیشماری هم دارد از جمله :آزاد کردن سطح زمین از بنا و تاسیسات مزاحم ، کاهش هزینه تامین انرژی ، محافظت در برابر خطراتی از جمله گردباد ، طوفان ، سرقت و ایجاد ارتباط دوستانه با محیط زیست . ضمن آن که احداث بنا در درون زمین ، خود به خود عایق صوتی مناسبی پدید می آورد.

معماری در زیر زمین و بخصوص – معماری پاویلیون زیر زمینی – فرصت های متفاوتی را ایجاد خواهد کرد ، فرصت هایی همچون گسترش در جهات مختلف (مانند ریشه درخت ) بدون نیاز به تعریف نما و حجم بیرونی ، نور پردازی طبیعی و مصنوعی بسیا ر تأثیر گذار ،تاکید بر فضای درون ،تلفیق معماری با طبیعت ، خلق فضاهای پیچیده و پیوسته همچون غارهای طبیعی ، القای حال و هوایی رمز آلود و اسرار آمیز و دوری از کلیشه های معماری مبتنی بر زیبا شناسی حجم بیرونی بنا . معماری زیر زمینی با اهداف معماری پایدار هم پیوند بیشتری دارد بسیاری از معماران می کوشند بامعماری پشیده در خاک موجب کاهش مصرف انرژی و آلودگی های بصری ، محیطی و صوتی شوند.

در این میان یک شرکت معماری در ایتالیا بنام act romegialli ماموریت اضافه سازی استخری داخلی را به خانه ای در شمال این کشور به عهده گرفته و به این منظور پاویلیون زیرزمینی را ساخته که هم بنا دارای فضای استراحت باشد و هم امکانات ورزشی تناسب اندام را نیز بشود در آن جا داد.

پاویلیون یادشده در احاطه محیط طبیعی قرار گرفته است و نمای شیشه ای آن رو به دریاچه ای مصنوعی باز می شود که پر از نیلوفرهای آبی رنگارنگ است.

سازه پاویلیون در توپوگرافی طبیعی سایت محصور شده است به گونه ای که برای دسترسی از خارج به این فضای مستقل بایستی مسیری جداگانه طی شود که هرچه بیشتر حس قرار داشتن در فضایی خصوصی و منزوی را القا می کند. برای دسترسی به فضاهای مهندسی داخلی پاویلیون، می توان از تونلی زیرزمینی استفاده کرد که مستقیما ازخانه کشیده شده است.

ارتباط جدیدی بین خانه اصلی و پاویلیون مغروق شکل گرفته است : علاوه بر این معبد مغروق ، کنسرواتواری شیشه ای نیز به خانه اضافه شده است، خانه نیز در اصل ساختمانی متعلق به قرن ۱۹ می باشد که ده سال پیش از این نوسازی شده بود. پاویلیون مسکونی که با فاصله یک متر بالای سطح زمین ساخته شده است با پارک اطراف خود ارتباط بسیار کمی داشت. در نتیجه، مشتری پروژه علاقمند بود فضایی خصوصی برای لذت بردن و تماشای مناظر باغ های اطراف در اختیار داشته باشد.

نمای بیرونی شیشه ای رو به دریاچه ای مصنوعی باز می شود که نه تنها پر از نیلوفرهای رنگارنگ است بلکه کاشی های سرامیکی سفید برای هم راستا سازی استخر و محیط اطرافش برگزیده شده است.

این سازه متشکل از مجموعه ای از احجام متمایز است که سطوح منحنی نیز با همان کاشی های سفید رنگی پوشیده شده است و البته در بخشی از فضای این بنای زیر زمینی نیز به مکانی برای ورزش تناسب اندام اختصاص یافته که نمای آرام و فضایی دلنشین را به افراد حاضر در آن مکان هدیه می هد.

در بخش دیگری از این مکان دلنشین کنسرواتوار شیشه ای نیز به عنوان بخشی ضمیمه به خانه قرن ۱۹ اضافه شده است که فضای پوشیده ای که می توان از آن مناظر باغ های اطراف را نگریست.

اطلاعات پروژه:
نام: la piscina del roccolo (استخر روکولو)
محل: آلتابریانزا، ایتالیا
تکمیل: ۲۰۱۵
سازه: استودیو maffia-rossetti
سازه های فلزی: moncecchi associati
باغبانی: استودیو bertolini
معماری منظر: امانوئل بوتولوتی- – AG & P