بی بی سی افزود: لهستان قرار بود در زمینه شیل گاز الگوی بقیه اروپا باشد،
اما به گفته استورات الیوت، سردبیر شرکت پلاتس (ارائه کننده اطلاعات
صنعتی)، “تجربه لهستان تاکنون با شکست همراه بوده است”. شرکت‌های انرژی
عمده آمریکایی که تصور می‌کردند با منابع فراوان و دولتی مشتاق طرف هستند،
وارد میدان شدند. آنها امیدوار بودند که بتوانند موفقیت‌های داخلی‌شان را
در خارج هم تکرار کنند. برای سال ۲۰۱۳ بهره‌برداری از ۳۰ تا ۴۰ چاه
برنامه‌ریزی شده بود. اما تا به امروز تنها یک چاه به اندازه‌ای گاز تولید
می‌کنند که استخراج از آن صرفه اقتصادی داشته باشد.
به نوشته این سایت، شرکت‌های اکسون موبیل، تالیسمن و ماراتن همگی از
پروژه‌ها خارج شده اند، ولی شرکت‌های شورون، کونوکو فیلیپس و سان لئون هنوز
مشغول تلاش هستند. بخش زیادی از تقصیر به گردن دولت لهستان انداخته شده
است. به گفته پروفسور پل استیونز، محقق ارشد اندیشکده چتم هاوس، دولت
لهستان دچار “طمع و حماقت” شد. نظام مالیاتی سختگیرانه و اصرار بر اینکه
شرکت‌های خارجی کار را با همکاری شرکای محلی پیش ببرند، تأثیر زیادی در
کاهش علاقه این شرکت‌ها داشت. البته دولت اخیرا قوانین خود را تغییر داده
تا برای سرمایه‌گذاران خارجی جذاب‌تر باشند.
اما پروفسور استیونز می‌گوید که مسأله مهم‌تر برای کل صنعت شیل اروپا
اظهارات مدیرعامل شرکت اکسون موبیل بود. رکس تیلرسون گفت که آن فناوری که
تا آن حد در آمریکا موفق بود، در زمین لهستان کاری از پیش نمی‌برد.
