مهدی صوفی در مطلب ارسالی برای «نگاه شما» نوشت:
عبور از عرض خيابان گاهي سبب مرگ عابران پياده مي شود. نبود فرهنگ استفاده از پل هوايي، خستگي قدم گذاشتن بر پله ها ، عجله و … از دلايلي است كه عابرين از پل هاي هوايي استفاده نمي كنند و از عرض خيابان مي گذرند. غافل از اينكه، مرگ در كمين آنهاست.
در اكثر موارد عابرين پياده مقصرند ولي گاهي كوتاهي مسئولين نيز دليل اصلي مرگ عابران است. در (تصوير پيوست شده) همه روزه عابرين بسياري جهت مراجعه به پالايشگاه نفت پارس در كيلومتر 22 جاده مخصوص كرج، مجبورند از عرض بزرگراه عبور كنند! اما متأسفانه در اينجا، پل هوايي مخصوص عابرين وجود ندارد.
تصادفات جان بسياري را گرفته و پرسنل پالايشگاه نفت پارس و دانشجويان واحد علمي كاربردي اين مجموعه در خطرند. چرخ هايي كه به دست صنعت گران و كارگران زحمت كش چرخيده مي شود، گاهي با مرگ اين عزيزان از حركت مي ايستند و صندلي هايي كه به دانشجويانمان اختصاص دارد گاهي خالي مي شوند. خانواده ها داغدار مي شوند و سكان دار زندگيشان در اثر نبود پل هوايي عابر پياده از دست رفته و دچار هزاران مشكل مي شوند.
وقتي صحبت از قشر كارگر و صنعتگر به ميان مي آيد، همگي به آنها افتخار مي كنيم و آنها را گردانندگان چرخ صنعت و اقتصاد كشور مي ناميم، با پلاكارد از آنها تقدير مي كنيم امــــا هيچ ارگاني از شهرداري گرفته تا سازمان هاي مرتبط، در اينجا جانشان را نجات نمي دهند.
در سال 1391 و 1392 مكاتباتي از سوي مسئولين پالايشگاه نفت پارس با شهرداري منطقه 21 تهران در اين مورد صورت گرفت و اداره برق منطقه نيز آمادگي خود را براي جابجايي كابل هاي هوايي برق ، اعلام نمود اما هيچكس براي نصب اين پل پيگيري و اقدامي نكرد. از مسئولين محترم شهرداري منطقه 21 تهران و اداره برق منطقه خواهشمنديم كه براي نجات جان عابرين، اقدامات فوري انجام دهند و صنعتگران و دانشجويان را از مرگ نجات دهند. بي شك هر كس انساني را زنده بدارد، چنان است كه تمام مردم را زنده داشته است.