سید عمید قاسمی در مطلب ارسالی برای «نگاه شما» نوشت:
در شرایطی که جام جهانی هنوز در برزیل در حال برگزاری است ، تیم ملی فوتبال ایران امشب قرار است که به وطن بازگردد ، اما فارغ از هر نتیجه به نظرم ذکر چند نکته اهمیت فراوان دارد، اول ابراز تأسف برای خواندن نظرات در برخی سایتها و مطالب از سوی برخی از هموطنانمان ، که تا قبل از بازی ایران و بوسنی پر بود از به به و چه چه و من حاضرم پول بدهم کیروش بماند اما بعد که همان در حین بازی ایران و بوسنی تبدیل شد به صحنه طلب کردن بیت المال از بازیکنان تیم ملی و انتقادات تند و شما بازی بلد نیستید و در مواقعی فحاشی های زیر پوستی .
این که چگونه فضا 180 درجه عوض شد معلوم نیست، اگر که نظر دهندگان قبل و بعد از بازی همانند که وای به حال ما ملت که فاصله ی مرده باد زنده بادمان دقایقی بیش نیست ، اگر هم آن هایی که قبل و بعد از بازی نظر دادند فرق دارند باز هم جای تأسف است که عده ای منتظر میمانند تا اتفاقی بیفتد و عقده گشایی کنند که این هم باز وای به حال ما ملت ، در این بین حتی یکی از روزنامه های ورزشی تیتر زده بود : عروس تعریفی !!! که احتمال همه می دانید بخش اول یک ضرب المثل نسبتا بی ادبانه است، وقتی این سطح از فرهنگ در یکی از روزنامه های ورزشی موج می زند دیگر انتظاری از جامعه نیست که به صفحه شخصی دروازه بان تیم ملی یورش ببرند و با فحاشی به پدر و مادر بی گناهش او را مات و مبهوت از این همه قدر شناسی فوق العاده میکنند ، آخر مگر یادشان رفت در بازی با آرژانتین و نیجریه چندین عکس العمل فوق العاده نشان داد، یعنی واقعا ما انقدر قدر ناشناس و بی فرهنگ شدیم ؟؟؟ چه بر سر ما آمده؟؟؟
در انتها میخواهم نظر شخصی خود را بگویم که هرچند که خیلی دلم میخواست که طعم برد و اولین صعود از گروه را بچشم اما ته دل راضیم از بچه هایی که در هر بازی بیشتر از ده کیلومتر دویدند و تمام تلاششان را کردند، حتی کاپیتان نکونامی که هر بار بیش از ده کیلومتر می دوید و می گفتند چرا از تیم ملی نمی روی تو که هیچ کاری نکردی، پس باید به غیرت آنهایی که در باخت طوری گریه می کردند که انگار عزیزی از دست داده اند درود فرستاد و جلوی ایشان تمام قد ایستاد و تشویقشان کرد و به شخصه امیدوارم بتوانم این کار را در بازگشت تیم از برزیل در فرودگاه امام خمینی (ره) انجام دهم، تا خستگی تلاش برای وطن با قدردانی رفع شود نه با فحاشی ماندگار
