کشف اجرام یخی در لبه های بیرونی منظومه شمسی توسط ستاره‌شناسان آمریکایی درحالی زیر نظر گرفته شده اند که تا پیش از این ناشناخته بودند. این اجرام یخی در مدار بسیار دوری از خورشید گردش می‌کنند که ممکن است تحت نفوذ گرانش سایر ستارگان قرار بگیرند. در ادامه با میهن پست همراه شوید.
این اجرام یخی به هنگام تلاش برای شناسایی موقعیت سیاره نهم منظومه شمسی که وجود آن به طور غیرمستقیم استنباط شده، با کمک چند رصدخانه در اطراف جهان از جمله تلسکوپ چهار متری بلانکو در شیلی و تلسکوپ هشت متری سوبارو در هاواییکشف شدند که البته شواهد وجود سیاره نهم عمدتا از رفتار اجرام دوردست منظومه شمسی استنباط می‌شود.
یکی از این اجرام تازه به نام ۲۰۱۴ FE72 اولین جرم ابر اوورت است که در مدار ورای نپتون کشف شده است. این جسم یخی در مدار خود گاهی به فاصله ۳۰۰۰ برابری زمین نسبت به خورشید می‌رسد.
یکی دیگر از این اجسام سماوی موسوم به ۲۰۱۳ FT28 حاوی برخی ویژگی‌های مداری اجرامی است که موقعیت و حرکات آن‌ها نشانگر وجود سیاره نهم است، اما همچنین تفاوت‌هایی را با آن‌ها نشان می‌دهد.
ستاره‌شناسان با تحلیل سایر اجرام کوچک در کرانه‌های منظومه شمسی نشان داده‌اند که اگر سیاره نهم وجود داشته باشد، جرم آن چندین برابر زمین خواهد بود و حداقل ۲۰۰ برابر از خورشید دورتر است که البته این تحقیقات شاید بتواند موقعیت سیاره نهم را در مکان دقیق‌تری نشان دهد.
پیش از این پلوتو که در سال ۱۹۳۰ کشف شده بود، به عنوان سیاره نهم شناخته می‌شد. اما موقعیت آن در سال ۲۰۰۶ پس از کشف جرم تازه ای در ابعاد مشابه پلوتو در کمربند کویپر – حلقه ای از اجسام یخی ورای نپتون- تنزل یافت.
منبع : ancient
