حالِ خوش این روزهای “بیشه” ای که “دالان” پرواز شد/ پرندگان روی زخم تالاب مرهم گذاشتند

به گزارش خبرنگار مهر، تالاب بیشه دالان یکی از بزرگترین تالابهای لرستان است که متاسفانه از مساحت 900 هکتاری آن تنها کمتر از 80 هکتار باقی مانده تا همین وسعت کم بهانه ای برای سرزدن های فصلی پرندگان مهاجر شود.

روایت بیشه دالان حکایت تالابی است که با هجمه مردم محلی تبدیل به مزرعه شده است تا اراضی کشاورزی همه سهم پرندگان مهاجر از این تالاب زیبا را قبضه کنند ولی همچنان تالاب به عشق پروازهای گاه گاه پرندگان نفس می کشد.

این روزها حضور پرندگان در بیشه دالان موجب سرخوشی این تالاب نیمه جان شده است تا دلگرمی به خانه و کاشانه این تالاب برگردد، تالابی که شالهاست برای احیای خود چشم به راه تحقق وعده های مسئولان باقی مانده است.

ظرفیت این تالاب برای پذیرایی از پرندگان مهاجر در فصول مختلف موجب شده تا رئیس اداره حفاظت از محیط زیست بروجرد بگوید که با توجه به این ظرفیت ایجاد سایت پرنده نگری در این منطقه امکان پذیر است.

امیر ساکت در رابطه با وضعیت کنونی تالاب بیشه دالان بروجرد به خبرنگار مهر می گوید: امسال با توجه به افزایش بارندگی بیشتر منطقه را آب فرا گرفته که این در روند احیای بیشه دالان موثر است.

وی می افزاید: به دلیل تنوع زیستی پرندگان، در این روزها شرایط بیشه دالان بروجرد مناسب شده گرچه پرندگانی که برای زمستان گذرانی به بیشه دالان آمده بودند مهاجرت کرده و به جای دیگری رفته اند.

ساکت ادامه می دهد: در حال حاضر انواع مرغابیها، حواصیل، اگرت، کوکو، شاهین، بوتیمار، چوب پا، آبچلی کا و خروس کولی در بیشه دالان بروجرد وجود دارد.

رئیس اداره حفاظت از محیط زیست بروجرد با بیان این مطلب یادآور می شود: با توجه به ظرفیت بالای تنوع زیستی پرندگان در بیشه دالان بروجرد می توان با مدیریت و حفاظت از منطقه و ایجاد پاسگاه محیط بانی شرایط ایجاد سایت پرنده نگری را فراهم کرد.

ساکت به برنامه های محیط زیست برای احیای ظرفیت این تالاب اشاره کرده و می گوید: می توان با همکاری منابع طبیعی قسمتهایی که به تصرف افراد سودجو در آمده را دوباره برگردانیم و بیشه دالان را احیاء کنیم.

وی یادآور می شود: در صورت احیای مجدد تالاب می توان برای راه اندازی سایت پرنده نگری اقدام کرد و مطالعات لازم در این زمینه نیز صورت گرفته است.

بنابر این گزارش تالاب بیشه دالان در جنوب شرقی شهرستان بروجرد قرار دارد که قبل از خشکانده شدن و تبدیل به اراضی کشاورزی دارای وسعتی در حدود ۹۱۳ هکتار بوده است.

این تالاب زیبا از گذشته های دور تاکنون زیستگاه پرندگان مهاجری بوده‌است که برخی ماههای سال را در این منطقه می‌گذرانند. علاوه بر آن جانوران بومی دیگری از گروه پرندگان، دوزیستان، خزندگان و پستانداران در این منطقه زندگی می‌کنند.

این در حالیست که از یک طرف تصرفهای غیرقانونی وسعت تالاب بیشه دالان توسط کشاورزان و سرازیر شدن فاضلاب های خانگی و کشاورزی در محیط زیست تالاب، استفاده بیش از حد سموم رفع آفات، بهره برداری تجاری از نیزار اطراف تالاب و شکار بی رویه و غیر مجاز اهالی منطقه و از سوی دیگر چندگانگی مدیریتی بین منابع طبیعی، جهاد کشاورزی، سازمان محیط زیست موجب شده تا از وسعت این تالاب تا حد زیادی کاسته شود.

همجوار بودن این تالاب با پنج روستای منطقه موجب شده که این تالاب درگیر اراضی کشاورزی و مخاطرات همجواری با جوامع انسانی منطقه شود، موضوعی که تاکنون بارها انتقادات فعالان محیط زیست را در پی داشته است.

این روند به گونه ای است که امروزه جای پای تالاب تبدیل به اراضی کاشت صیفی جات شده است تا روی تن بیشه دالان گوجه کاری شود و متولیان امر در اداره کل محیط زیست لرستان برای احیای تالاب “کاسه چه کنم” در دست بگیرند.

این روزا که تب خشکی دریاچه ارومیه هر روز داغ تر می شود به نظر می رسد متولیان امر چشم هایشان را روی وضعیت تالابهایی چون “بیشه دالان” و “گری بلمک” بسته اند، تالاب هایی که در صورت خشک شدن هر کدام می توانند به ظرفیت بالقوه ای برای تولید گرد و غبار تبدیل شوند.

به هر روی هر چند که این روزها بیشه دالان میزبان پرندگان است و در سرخوشی پروازهای گاه و بیگاه این پرندگان غرق شده است ولی این موضوع نباید نگاهها را از دردها و زخم های این تالاب بردارد، رنجی که بیشه دالان را هر روز نزارتر می کند.