اختلال اضطراب جدایی یا فوبی مدرسه چیست؟

بسیاری از افراد بزرگسال وقتی خاطرات روزهای اول مدرسه‌شان را مرور می‌کنند، می‌گویند تا حدی از جدایی از والدین مضطرب می‌شدند ولی این احساس وحشت و اضطراب پس از مدت کوتاهی فروکش می‌کرد و عملکرد عادیشان را از سر می‌گرفتند.

مشکل از جایی شروع می‌شود که کودک یا نوجوان برای روزهای متمادی و در یک دوره نسبتاً طولانی از رفتن به مدرسه امتناع می‌کند که این حالت ممکن است به دلیل دو اختلال “اضطراب جدایی” یا “فوبی مدرسه” روی دهد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه یزد، “نگین انباری” روان‌شناس بالینی در استان یزد در این مورد تصریح کرد: “اضطراب جدایی”، اختلالی است که در بچه‌های کوچک‌تر و بیشتر در نوجوانان دیده می‌شود و شیوع آن در دختر و پسر یکسان گزارش شده است.

وی افزود: شروع آن ممکن است در سال‌های پیش از مدرسه باشد اما بیش از همه در سنین هفت تا هشت سالگی دیده می‌شود.

انباری خاطرنشان کرد: در این اختلال، کودک یا نوجوان به مدت حداقل ۴ هفته، در این وحشت به سر می‌برد که ممکن است از خانواده خود جدا شود یا این که برای یکی از اعضای خانواده‌اش اتفاق وحشتناکی روی دهد و حتی ممکن است دچار کابوس‌هایی با این مضمون شود.

وی ادامه داد: این عوامل ممکن است باعث امتناع حضور کودک و نوجوان مبتلا در مدرسه شود، به طوری که درصد بالایی از این کودکان و نوجوانان، ممکن است در روزهای مدرسه نشانه‌های جسمانی اضطراب مثل سردرد، معده درد و تهوع نشان دهند.

این روانشناس بالینی اظهارکرد: اختلال دیگری که ممکن است باعث امتناع از رفتن به مدرسه شود، “فوبی مدرسه” است.

وی در این مورد نیز تصریح کرد: ترس‌های مربوط به مدرسه از زمانی که کودکان اولین بار به مدرسه می‌روند، آغاز می‌شوند و بین 9 تا ۱۲ سالگی به طور چشمگیری افزایش پیدا می‌کنند.

وی افزود: کودک یا نوجوان مبتلا به فوبی مدرسه، معمولا قبلاً حضور یابنده‌های خوبی در مدرسه بودند و عملکرد خوبی در مدرسه داشتند، اما ناگهان و بدون علت آشکاری، از رفتن به مدرسه امتناع می‌کنند.

به گفته این کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، این کودکان و نوجوانان معمولاً پیشرفت زیادی دارند و می‌خواهند به مدرسه برگردند، اما عملاً از آن دچار اضطراب می‌شوند.

انباری در پایان متذکر شد: نوجوانانی که مبتلا به فوبی مدرسه هستند، شدید‌تر از کودکان آسیب می‌بینند و کمتر از آن‌ها به درمان پاسخ می‌دهند که این عامل اهمیت درمان زودهنگام و به موقع این اختلال که شامل کاستن اضطراب به علاوه ترس شرطی است را نشان می‏دهد.

انتهای پیام