شاید برای شما هم بالچهها در هواپیماهای غولپیکر به لحاظ فنی سوال برانگیز باشد؟ بنابراین باید گفت که بالچهها به کاهش نیروی پسای مرتبط با برخاستن هواپیما کمک می کنند. این پاسخی فنی برای بکارگیری بالچه ها است. به گفته رابرت گرگ، متخصص ارشد آیرودینامیک در شرکت بوئینگ، بالچه ها به بال ها اجازه می دهند در ایجاد نیروی بالابر کارآمدتر عمل کنند که به معنای نیرو کمتر مورد نیاز از سمت پیشرانه ها است. این شرایط مصرف سوخت بهینهتر، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و کاهش هزینه ها برای شرکت های هواپیمایی را به همراه دارد. با میهن پست همراه شوید.
بنابر ادعای بوئینگ، در خصوص نقش جالب بالچهها در هواپیماهای غولپیکر این شرکت این هست که بالچه های نصب شده روی مدل های ۷۵۷ و ۷۶۷ می تواند مصرف سوخت را به میزان ۵ درصد بهبود ببخشد و تا ۵ درصد انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش دهد. یک شرکت هواپیمایی که روی ناوگان ۵۸ فروندی از جت های بوئینگ ۷۶۷ خود بالچه دارد انتظار می رود سالانه ۵۰۰ هزار گالن صرفه جویی در سوخت داشته باشد.بالچهها در هواپیما
بالچهها در هواپیما هنگام به پرواز در آمدن هواپیما به کاهش آثار پسای القا شده کمک می کنند. هنگام پرواز هواپیما فشار هوای روی بال کمتر از فشار هوای زیر بال است. در نزدیکی نوک بال ها، هوای پر فشار زیر بال به سمت ناحیه کم فشار روی بال هجوم می آورد که به ایجاد جریان های هوای گردبادی منجر می شود.
در این میان با ظهور بالچهها، هواپیما قادر است قدرت گردبادهای انتهای بال ها را کاهش داده و مهم تر از آن پسای القا شده در امتداد کل بال را کاهش دهد. هرچه طول بال ها بیشتر شود می توان بهتر بر پسای القا شده غبله کرد. در حقیقت، قاعده کلی این است که فاصله بین دو نوک بال طولانیتر پسای القا شده پایینتر را به همراه دارد.بالچهها در هواپیما
اما در بسیاری موارد، تولیدکنندگان هواپیما از این امکان برخوردار نیستند تا بال هایی طولانیتر را بکار بگیرند. به عنوان مثال، هواپیماهای باریک پیکر مانند بوئینگ ۷۳۷ و بوئینگ ۷۵۷ اغلب برای پروازهای کوتاه برد تا میان برد طراحی شده اند. از آن جایی که این پروازها به طور معمول نیازمند هواپیمایی کوچک هستند، فضای کمتری برای حضور در فرودگاه نیز به آنها اختصاص داده می شود و در نتیجه طول بال ها به واسطه اندازه فضای پارک در فرودگاه با محدودیت مواجه است.
از این رو، به جای افزودن بر فاصله بین دو نوک بال از طریق بکارگیری بال هایی طولانیتر، شرکت های هواپیماسازی مانند بوئینگ با استفاده از بالچه ها و به صورت عمودی بر فاصله بین دو نوک بال می افزایند.
بالچه ها برای نخستین بار در سال ۱۹۷۶ توسط ریچارد وایتکامپ که در مرکز پژوهش لانگلی ناسا مشغول بکار بود، توسعه داده شدند و از آن زمان شرکت های هواپیماسازی به طور پیوسته در حال ارتقا طراحی و اثربخشی آنها بوده اند. نسل های مختلف بالچه ها در بهبود مصرف سوخت هواپیماها تاثیرگذار بوده اند.
منبع businessinsider