لحظه انفجار یک ستاره و ثبت تصاویر آن توسط تلسکوپ کپلر ناسا که خارج از جو زمین مستقر است این روزها در حالی مورد توجه علاقه مندان به هوافضا و بخصوص نجوم قرار گرفته است که بشر برای نخستین بار است که از پایان عمر یک ستاره تصویربرداری می کند.اتفاق خوشایندی که موجب می شود تا اخترشناسان بتوانند درباره چرخه حیات ستارگان و آزمودن تئوری‌های خود، گامی به جلو بردارند. با میهن پست همراه شوید.
اگر مخاطب و طرفدار مطالب حوزه هوا فضا و بخصوص حوزه ی نجوم باشید باید بدانید که پایان عمر یک ستاره به تولد یک «سوپرنوا» ابرنواختر ختم می‌شود؛ انفجاری عظیم با افزایش حجمی باورنکردنی که یک هیولای گداخته را به‌وجود میاورد. این ستارگان یعنی سوپرنواها – ابرنواختر – سال‌هاست که رصد شده‌اند و کیهان‌شناسان چند دهه است که به بررسی آنها پرداخته‌اند.
در این میان آنچه تاکنون برای بشر و بخصوص دانشمندان نجوم و بخصوص ناسا امکان‌پذیر نشده بود، رصد و تصویربرداری از لحظه تولد سوپرنوا و لحظات نخستین زندگی این جرم آسمانی بود. که سرانجام سازمان فضایی آمریکا با استفاده از تلسکوپ کپلر موفق شد با تلاش بسیار برای نخستین بار از زمان تولد یک ابرنواختر تصویربرداری کند.
جالب است بدانید که این ابرنواختر که KSN 2011d نام گرفت و در فاصله ۱/۲ میلیارد سال نوری از زمین قرار دارد- یعنی زمان تولد این ستاره ۱/۲ میلیارد سال قبل بوده و نور با سرعت حرکت ۳۰۰ هزار کیلومتر در ثانیه، پس از این مدت به ما رسیده است – و ناسا با تلاش بسیار زیاد توانسته این تصاویر را ثبت کند.
البته باید گفت که برای انجام این کار کیهان‌شناسان ناسا تلسکوپ کپلر را طوری تنظیم کردند که به مدت ۳ سال هر ۳۰ دقیقه یکبار مقدار نور ۵۰۰ کهکشان مختلف را بررسی کند و درنهایت موفق شدند موج‌های نخستین انفجار یک غول سرخ به نام KSN 2011d را تشخیص دهند که در حال تبدیل به یک ابرنواختر بود.
جالب است بدانید که تمامی مدتی که تولد این ستاره به طول انجامید، در حدود ۲۰ دقیقه بوده است اما همین زمان اندک نیز گره بسیاری از سوالات اخترشناسان را گشود است.
در این میان برخی از تئوری‌های ستاره‌شناسان درباره رفتار ابرنواخترهای نوع ۲ – ابرنواخترهایی که ۸ تا ۵۰ برابر اندازه خورشید هستند – در این مشاهده تأیید شدند از جمله این‌که در انفجار غول سرخ کوچکتری که قبلا اتفاق افتاده بود، امواج شوک اولیه اتفاق نیفتادند و درنتیجه تصاویر آن نیز ثبت نشد که این نشان‌دهنده گستردگی انواع مختلف انفجار در این نوع ستارگان است. نخستین تحلیل دانشمندان این است که در آن انفجار، یک ابر عظیم گازی، موجب کم رمق شدن موج‌های شوک اولیه بوده و درنتیجه این رخداد به چشم ما دیده نشده است.
منبع: interestingengineering
