اگر چه این امر واقعیت دارد اما هم‌اکنون که این مطلب را مطالعه می کنید، تعداد خیلی زیادی کرم در فولیکول موها و غده‌های عرقی صورت شما زندگی می‌کند. آن‌ها سلول‌های مرده‌ی پوست شما را می‌خورند، همان‌جا جفت‌گیری می‌کنند و تخم می‌گذارند. این بندپایان میکروسکوپی که با نام علمی Demodex folliculorum شناخته می‌شوند، بیشتر اوقات بدون اینکه مشکلی برای میزبان ایجاد شود، تقریبا روی پوست صورت همه‌ی پستانداران زندگی می‌کنند. با میهن پست همراه باشید.
دراین میان و برای صدق این موضوع محققین در مطالعات جدید نشان داده‌اند که افراد با تبار گوناگون، زیرگروه‌های مختلفی از این جانوران را روی صورت خود دارند. در ضمن نحوه‌ی توزیع این زیرگروه‌ها روی صورت مردم نقاط مختلف جهان، می‌تواند نشان دهد که گونه‌ی انسان هوشمند چگونه در طول تاریخ به مکان‌های مختلف دنیا مهاجرت کرده است.
یک زیست‌شناس تکاملی بنام «دیوید رید» (David Reed) از دانشگاه فلوریدا می‌گوید: «وقتی شما به همه‌ی انگل‌هایی که انسان میزبان آن‌هاست و اینکه چگونه هرکدام از آن‌ها می‌تواند درباره‌ی تاریخ تکاملی ما بگوید فکر می‌کنید، می‌فهمید که چیزهای خیلی بیشتری برای دانستن درباره‌ی اینکه ما که هستیم و از کجا آمده‌ایم وجود دارد.»
برای اثبات بیشتر این موضوع دانشمندان برای مطالعه‌ی تنوع گونه‌ای این کرم‌ها روی انسان‌های مختلف، از صورت ۷۰ نفر نمونه‌برداری کردند. این افراد با پس‌زمینه‌های مختلف آبا و اجدادی، از اروپایی گرفته تا آسیایی، آفریقایی و آمریکای جنوبی انتخاب شده بودند. گروه پژوهشی، DNA میتوکندریایی (قسمتی از سلول که انرژی تولید می‌کند) کرم‌ها را بررسی و تفاوت‌های آن‌ها را جستجو کردند. آن‌ها توانستند در کل، چهار گروه (کلاد) از DNA میتوکندریایی کرم‌ها را بیابند. نتیجه نشان داد که سابقه‌ی آبا و اجدادی افراد، می‌تواند تعیین کننده‌ی گروه کرم‌هایی باشد که روی پوست آن‌ها زندگی می‌کنند. برای مثال افراد با تبار آفریقایی، مخلوطی از همه‌ی گروه کرم‌ها را روی پوستشان دارند. این درحالیست که افراد با تبار اروپایی، عموما فقط یک گروه از کرم‌ها را دارند.
بد نیست بدانید که آخرین جد مشترک چهار گروه این کرم‌ها، بیش از سه میلیون سال پیش زندگی می‌کرده است. بدین معنی که هر چهار گروه، سن بیشتری از گونه‌ی انسان هوشمند دارند. فسیل و شواهد ژنتیکی زیادی نشان می‌دهند که انسان هوشمند در آفریقا تکامل یافت و سپس به سراسر جهان مهاجرت کرد. نحوه‌ی توزیع گروه‌های گوناگون کرم‌ها روی صورت افراد مختلف دنیا نیز این نظریه را تصدیق می‌کند اما هرچند که دانشمندان کمتر توانستند از افرادی با تبار آفریقایی نمونه‌برداری کنند، ولی همین نمونه‌برداری‌های اندک هم نشان داد که آفریقایی‌ها، بیشترین تنوع گونه‌ای کرم‌ها را روی صورت خود دارند و هر چهار گروه (کلاد) را میزبانی می‌کنند. نویسندگان مقاله می‌گویند که احتمالا وقتی انسان‌ها به مناطق مختلف دنیا مهاجرت می‌کردند، بعضی از کرم‌های صورت نتوانسته‌اند در مناطق جدید دوام بیاورند و به همین دلیل مثلا اروپایی‌ها فقط یک گروه از کرم‌های صورت را دارند.
نویسنده‌ی اصلی این مقاله که زیست‌شناس تکاملی بنام «مایکل پالوپولی» (Michael Palopoli) است می‌گوید: «زمانی که کرم‌ها به همراه انسان‌ها به آسیا و اروپا آمدند، بعضی از اجدادشان از بین رفتند.» به همین دلیل همه‌ی کرم‌های صورت اروپایی از گروه میتوکندریایی D هستند. ژن‌های انسان‌ها هم چنین الگویی را نشان می‌دهند و می‌توان گفت که آفریقایی‌ها بیشترین تنوع ژنوم را دارند.
دانشمندان همچنین متوجه شده‌اند که حتی وقتی مردم به مناطقی از جهان با گروه‌های کرم غالب متفاوت مهاجرت می‌کردند، هر تک جمعیت از کرم‌ها در بازه‌ی زمانی حدود سه سال با دوام بوده است. در ضمن به نظر می‌رسد گروه‌های مختلف کرم‌ها در طول نسل‌های متفاوت یک جمعیت انسانی دوام می‌آورند. برای مثال نسل دوم یک خانواده‌ی آفریقایی که در اروپا زندگی می‌کند، همچنان به احتمال بیشتری گروه‌های رایج کرم‌های صورت آفریقایی را حمل می‌کند. نسل دوم خانواده‌ی آفریقایی همچنان می‌تواند گروهی از کرم‌ها را میزبانی کند که در اروپایی‌ها دیده نمی‌شود.
البته فراموش نشود که دوام جمعیت‌های کرم، به خصوص بین نسل‌ها نشان می‌دهد که چگونه اختلاف در ویژگی‌های پوستی افراد میزبان می‌تواند در گروه‌های کرم‌هایی که روی پوست زندگی می‌کنند، اختلاف ایجاد کند. جمعیت‌های مختلف انسان‌ها، از نظر ترشح عرق، تراکم فولیکول مو و ترشح چربی متفاوت هستند. این تفاوت‌ها در طول تکامل انسان بوجود آمده‌اند و نویسنده‌ی مقاله می‌گوید که این تغییرات پوستی می‌تواند به بعضی از گروه‌های کرم‌ها، مزیت رقابتی نسبی بدهد. برای مثال احتمالا اروپایی‌های باستانی دچار جهش‌هایی ژنتیکی در پوست خود شده‌اند که به مذاق گروه نوع D خوش آمده و این گروه توانسته بر گروه A، B و C برتری یابد و جمعیت خود را غالب کند.
در پایان باید گفت که این گروه پژوهشی معتقدند که کرم‌های D. folliculorum راهی جدید برای مطالعه‌ی تاریخ و رابطه‌ی جمعیت‌های انسانی مهیا می‌کنند. پیش‌تر هم مطالعاتی بر روی موجودات دیگر مثل شپش‌ها صورت گرفته بود. آن‌ها هم می‌توانستند چیزهای زیادی درباره‌ی تاریخ تکامل انسان بگویند. با این حال به نظر می‌رسد که کرم‌ها گوناگونی ژنتیکی بیشتری دارند و در این زمینه کاربردی‌تر هستند. این اولین مطالعه‌ی تاریخ و رفتار انسان با استفاده از کرم‌های پوستی است و باید در این زمینه کار بیشتری انجام شود. رید می‌گوید: «نویسنده‌های مقاله راه جدید و مطمئنی برای مطالعه‌ی تکامل انسان پیدا کرده‌اند.»
