میهن پست – گریه یکی از واکنش‌های طبیعی انسانهاست چرا که هر انسانی با گریه به دنیا می آید و گریه با جاری شدن اشک از چشمان و در بسیاری موارد با ناله و تغییر حالت دهان همراه است و یا به عبارتی دیگر گریه واکنش انسان‌ها و نمود ایجاد وضعیتی احساسی در آنها است.
گریه درهنگام شادی و غم رخ می‌دهد.اغلب گریه در مواقعی که انسان‌ها غمگین هستند صورت می‌گیرد.در کودکان گریه عاملی مهمی در رساندن پیام او مبنی بر رسیدگی توسط والدین که این رسیدگی شامل غذا دادن و تعویض پوشک شان می‌شود.
ما با گریه وارد این دنیا می‌شویم، اما به دلایلی با بالا رفتن سن، عمل اشک ریختن، هم در زنان و هم در مردان، به‌عنوان علامتی از ضعف تلقی می‌شود. اما عمل غیرارادی گریه کردن، از راه‌های زیادی، درحقیقت به نفع روان، جسم، و روح ماست. جلوی اشک‌های‌تان را نگیرید؛ اگر این‌کار را بکنید، بیشتر به ضررتان است تا به نفع‌تان،بنابراین برای این‌که دلیلش را بدانید، بینید وقتی گریه می‌کنید چه اتفاقاتی می‌افتد:
گریه باکتری‌ها را می‌کشید: اشک‌های شما باکتری‌های چشمان‌تان را می‌شوید. دلیلش هم این است که اشک، حاوی آنزیم است که هورمونی موجود در بزاق و شیر انسان می‌باشد. وقتی گریه می‌کنید، لیسوزیم آزاد می‌شود و بیشتر از ۹۰درصد باکتری‌های مسیرش را ازبین میبرد. بنابراین گریه‌کردن، نه فقط سموم را از بدن‌تان پاک می‌کند، بلکه سایر سموم و باکتری‌های نهفته روی سطح بدن‌تان را هم می‌کشد.
گریه روحیه بیشتر افراد را بهتر می کند: گریه‌کردن با رهاکردن هورمون‌های خاصی در بدن، استرس را کاهش می‌دهد. و معلوم است که این اتفاق، اثری فوق‌العاده مثبت روی حس و حال عمومی‌تان دارد. تحقیقی که در سال ۲۰۰۸ تئسط دانشگاه فلوریدای جنوبی صورت گرفته، نشان داد ۹۰ درصد افرادی که در شرایط استرس‌برانگیز گریه می‌کنند، روحیه‌شان تااندازه چشمگیری بهتر می‌شود. آنهایی که گریه نمی‌کنند، راه‌نجات کمتری در مواجهه با مشکلات در زندگی دارند.
رابطه گریه و سموم بدن: شما فقط زمانی که ناراحتید گریه نمی‌کنید. گریه واکنش بدن شما در برابر استرس زیاد هم است. وقتی گریه می‌کنید، بدن‌تان را از کورتیزول رها می‌نمایید. کورتیزول، هورمونی مربوط به استرس است که اگر میزانش متعادل نباشد، می‌تواند موجب آسیب شود. مقادیر زیاد این هورمون به‌طور مزمن، می‌تواند منجر به مشکلات گوناگونی شود مانند: مشکلات خواب، واکنش ایمنی ضعیف، و بزرگ‌شدن شکم.
گریه به تقویت بینایی کمک می کند: تا به‌حال شده بعد از یک روز طولانی کاری به خانه برگردید و ببینید دیدتان کمی مات شده؟ در طول روز، غشاء چشم‌های‌تان کم آب می‌شود که باعث کاهش توانایی در تمرکز است. گریه‌کردن، به این غشاء، آب رسانی می‌کند، و عملکرد کلی چشم‌های‌تان احیاء می‌شود.
گریه برای سلامت عمومی بدن مفید است: همان‌طور که می‌دانیم، گریه کردن می‌تواند نتایج خوبی برای سلامتی داشته باشد، مانند بهترشدن روحیه، کم شدن استرس، و محافظت چشم دربرابر باکتری‌ها. اما آیا می‌دانستید اشک‌هایی که ناشی از گریه هیجانی باشند آلبومین پروتئین‌شان ۲۴ درصد بالاتر از انواع دیگر گریه است؟ این نوع گریه به تنظیم متابولیسم کمک می‌کند. همچنین گریه کردن به مبارزه با سایر مشکلات معمول جسمی مانند فشارخون بالا، چاقی و دیابت کمک می‌نماید.
بعضی از پیام ها را بهتر انتقال می دهد: اگر کسی که نزدیک شماست شروع به گریه کردن کند، به‌طور غریزی می‌فهمید که مشکلی وجود دارد. برای انتقال اطلاعات، نیازی به کلمات نیست. گریه کردن هم می‌تواند گونه‌ای “بیان کردن” باشد؛ ممکن است فردی سعی داشته باشد تا وانمود به خوب بودن کند، اما اشک‌ها آشکار می‌کنند که او ناراحت و آزرده است. زیرگریه زدن، سرآغاز بیان واقعی و استعاره‌ای افکار و احساسات است و می‌تواند واسطه بحث‌های لازم و عمیق بین دوستان یا همسران باشد.
فرد را در قبال افکار آزاردهنده محافظت می‌کند: اشک‌ها فقط زمانی که ناراحتید تولید نمی‌شوند بلکه واکنش طبیعی بدن شما نسبت به اشیای خارجی که به چشم آسیب می‌زنند نیز هستند. وقتی ذرات خاک یا آلودگی به چشم می‌رسد، واکنش طبیعی بدن شما به آن، تولید اشک است. اشک، از غشای چشم دربرابر عفونت یا خراشیدگی محافظت می‌نماید. دلیل اشک ریختن هنگام پیاز پوست کندن این است که برش پیاز موجب رها شدن گازی از آن می‌شود که به چشم حمله می‌کند؛ اشک به چشم اجازه می‌دهد از خودش درمقابل آزردگی و التهاب محافظت کند. ( یک نکته کاربردی: برای پیشگیری از این حالت، پیاز را پیش از برش زدن، ۱۰ تا ۲۰ دقیقه در فریزر قرار دهید. با این‌کار، از میزان آنزیم‌های رهاشده هنگام خرد کردن آن، می‌کاهید.)
احساس را نمایان می کند: کسانی که می‌گویند گریه نمی‌کنند، بیشتر سعی در پنهان کردن این حقیقت دارند که آنها هم چیزی برای گریه کردن دارند. هرکسی چیزی دارد که درباره‌اش گریه کند، و خجالتی هم ندارد. روبرویی با یک بحران احساسی، خودش به اندازه کافی دشوار است؛ سرکوب کردن اشک‌ها به‌خاطر حفظ ظاهر در شرایط احساسی، حتی از آن هم سخت‌تر است و تلاش بیشتری می‌طلبد، و تنها نتیجه‌اش، افزایش استرس است.
خیلی از افراد یا به طور طبیعی یا به طور اکتسابی جلوی گریه کردنشان را می گیرند؛ در حالی که نمی دانند وقتی گریه شان را سرکوب می کنند، جلوی هیجان شان را می گیرند و باعث می شوند تمام این هیجانات در وجودشان انباشته شود و ه مرور زمان، فردی خشمگین و عصبی تبدیل شوند. بسیاری از محققان، سرکوب گریه و هیجانات روحی را کار درستی نمی دانند و در عین حال متذکر می شوند که اگر در مقابل کوچکترین انتقاد، برخورد عاطفی و مشاجره ای ناخودآگاه، گریه تان می گیرد، حتما باید به روان شناس یا مشاور مراجعه کنید و مهارتهایی را برای کنترل این حالت بیاموزید؛ چرا که گریه کردن زیادی و بی جا ضعف و درماندگی شما را نشان می دهد و باعث می شود جایگاه فردی و اجتماعی تان را متزلزل کنید. تا به حال مدیر موفقی را دیده اید که به محض کوچکترین اتفاق، اشک از چشم هایش سرازیر شود؟
