به گزارش میهن پست – در حالی که تیم ملی کشتی فرنگی ایران خود را برای حضور در مسابقات جام‌جهانی آماده می‌کرد، سرمربی این تیم بار دیگر یک تصمیم تکراری گرفت و بعد از حضور در تهران حاضر به ادامه همکاری با فدراسیون و تیم ملی نشد. به دنبال این اتفاق برخی ملی‌پوشان نیز که خود را سرباز وطن می‌خواندند اردوی تیم ملی را در آستانه یک رویداد بزرگ ترک کردند تا آبروی کشتی فرنگی ایران به خطر بیفتد.
به نقل از مهر، هفته‌ها بود خبر نارضایتی و انتقادات پیدا و پنهان محمد بنا و همکارانش، به حواشی تازه ای در کشتی فرنگی ایران تبدیل شده بود و هر از گاهی بحث انتخاب ملی پوشان بهتر است یا انتصاب آنان، از سوی مخالفان و موافقان آن مطرح می شد.
در این بین اعضای شورای فنی کشتی فرنگی هم با سیاست‌های فدراسیون کشتی همراه بودند و با قاطعیت از اصل رقابتهای انتخابی حمایت می کردند، اما اخباری که از خانه کشتی و اردوی تیم ملی می رسید چیز دیگری بود و گویا محمد بنا و مردانش همچنان از انتصاب ملی پوشان و مزایای آن سخن می گفتند.
در این نوشتار قصد بررسی فنی و واکاوی دو اصل انتخاب یا انتصاب ملی پوشان را نداریم و آنچه برای ما اهمیت دارد نحوه برخورد با این موضوع و تبعاتی است که کشتی فرنگی بدان دچار شد.
در حالیکه فرصت زیادی تا میزبانی رقابتهای جام جهانی کشتی فرنگی در تهران باقی نمانده و ایران باید برابر مدعیان اصلی این پیکارها همچون روسیه، آمریکا و ترکیه صف آرایی کند، خبر رسید محمد بنا قصد ادامه همکاری با تیم ملی را ندارد و در حساس ترین زمان ممکن، به خانه کشتی نرفت تا این اقدام او آغازی بر اتفاقات غیرمنتظره بعدی شود.
با کناره گیری محمد بنا از هدایت تیم ملی که با عزیمت مستقیم و فوری وی از فرودگاه به منزل در هنگام بازگشت از رقابتهای قهرمانی آسیا همراه بود، کادر فنی او نیز بهتر دیدند میدان را خالی کنند و به حمایت از سرمربی تیم ملی، راه او یعنی ترک خانه کشتی را ادامه دهند.
ساعاتی از این اتفاق غیرمنتظره نگذشته بود که خبر رسید کشتی گیران تیم ملی و اردونشینان کشتی فرنگی هم وسایل خود را جمع و خانه کشتی را ترک کردند. اتفاقی که در تاریخ کشتی ایران کمتر اتفاق افتاده و کاملا قابل تامل است.
اتفاقات اخیر کشتی فرنگی را می توان از چندین جنبه مورد نقد و بررسی قرار داد. نخست اینکه محمد بنا و همکارانش از همان آغاز همکاری با فدراسیون تحت ریاست رسول خادم به تمامی مفاد مسئولیت خود از جمله احترام به اصل رقابتهای انتخابی واقف بودند، اما چرا با اشراف کامل به این موضوع، باز هم با برگزاری رقابتهای انتخابی مخالفت و شرایط را بدین گونه بحرانی کردند؟ آیا محمد بنا و مردانش نمی توانستند از همان ابتدا و قبل از قبول مسئولیت، شروط خود را مطرح و در صورت مخالفت شورای فنی و فدراسیون کشتی، اصلا وارد گود نمی شدند؟
نکته دیگر به اردونشینان تیم ملی به ویژه مردان طلایی و بزرگ کشتی فرنگی ایران و جهان بر می گردد. چطور امکان دارد این گوش شکسته های باتجربه و جوان که تا چندی پیش همواره خود را سرباز ایران زمین می خواندند به یکباره اردوی خانه کشتی را در حمایت از سرمربی ناراضی خود ترک و یا به قول نظامی ها “ترک پست” کنند؟ فرنگی کارانی که اردوی تیم ملی را بدون هماهنگی شورای فنی و فدراسیون کشتی ترک کردند را می توان به سربازانی تشبیه کرد که با رفتن فرمانده خود، نافرمانی و عقب نشینی را پیشه کردند و فقط نام یک سرباز واقعی را به یدک می کشند!
اقدام این فرنگی کاران را باید عجیب تر از محمد بنا و همکارانش خواند،چرا که کشتی گیران باید تحت هر شرایطی مطیع و فرمانبردار فدراسیون کشتی و شورای فنی باشند و اصلا حق اعتراض بدین شکل را ندارند. ضمن اینکه فرنگی کاران خاطی می بایست تا دو هفته دیگر در رقابتهای جام جهانی تهران به میدان می رفتند و با تمام وجود در برابر حریفان تا دندان مسلح کشتی ایران می جنگیدند.
آنچه پیداست شورای فنی کشتی فرنگی و فدراسیون کشتی به خوبی این مسایل را در نظر دارد تا جایی که گفته می شود فدراسیون کشتی با جدیت و قاطعیت با خاطیان این رخداد احساسی و عجولانه برخورد خواهد کرد، حتی اگر مجبور شود نفرات تیم جوانان را در جام جهانی تهران به میدان بفرستد.
بدین ترتیب رسول خادم و همکارانش، آزمونی سخت و سرنوشت ساز را پیش رو دارند. آزمونی که نشان می دهد کشتی ایران قائم به فرد است یا خیر و آیا کشتی گیران نام آشنا و عنوان دار کشورمان می توانند با قهر و ترک اردوی تیم ملی حرفشان را به کرسی بنشانند؟
