به گزارش خبرگزاری مهر، سید فرزاد حسینی اظهار کرد: از اين تعداد 114 نفر مرد و 40 نفر زن بودند. اين رقم در مقايسه با مدت مشابه سال قبل كه تعداد غرق شدگی 143 نفر بود، 8 درصد افزایش يافته است.
وی افزود: مهمترین و تعیین کننده ترین عامل در افرادی که دچار غرق شدگی می شوند نرسیدن اکسیژن به بافتها و اعضای مهم همچون مغز و قلب است. بنابراین وجود فردی که توانایی انجام احیا را داشته باشد می تواند عاقبت اینگونه حوادث را تغییر محسوسی بدهد بطوری که بیمار با حداقل عوارض از این حادثه جان سالم بدر ببرد.
به گزار خبرنگار مهر، بیماران را باید سریعا از آب خارج کرد و احیا را شروع کرد. بیمار نیازمند به بی حرکت سازی گردن به رغم افت هوشیاری ندارد مگر اینکه شواهدی به نفع آسیب گردنی همچون شیرجه در آب کم عمق، سقوط از سرسره، مسمومیت ناشی از داروها بالاخص الکل و یا نشانه هایی از آسیب بر روی گردن، داشته باشد.
اولین اقدام پس از خروج بیمار برقراری تهویه و دادن هوا یا اکسیژن به بیمار است. تنفس دهان به دهان و دهان به بینی از روشهای مرسوم است. شروع تنفس را باید در خشکی و یا آب کم عمق انجام داد. افرادی که مهارت و آموزش لازم را برای احیا در بخش عمیق آب دارند می توانند شروع به دادن تنفس را در حین انتقال غریق نیز انجام بدهند.
در مواردی که مصدوم به دلیل مشکل تنفسی نیازمند احیا می باشد مانند خفگی یا غرق شدگی باید احیاگر ابتدا یک سیکل کامل از تنفس و ماساژ دو دقیقه ای را به مصدوم بدهد سپس اقدام به اطلاع رسانی به اورژانس بکند؛ درحالیکه در دیگر موارد احیا مانند سکته های قلبی باید ابتدا 115 را خبردار کرد سپس بسراغ بیمار آمد و احیاء را شروع کرد.