مکتب‌خانه زنده یاد محمدرضا لطفی و مؤسسه فرهنگی هنری آوای شیدا، در حالی بازگشایی شد که این نگرانی وجود دارد در غیاب زنده یاد محمدرضا لطفی، بنیانگذار و محور این مکتب‌خانه، این نهاد نتواند به حفظ اعتبار گذشته‌اش همچون بسیاری از نهادهای مشابه بپردازد و به اعتبار این استاد موسیقی، خدشه ای وارد شود و از این منظر این پرسش پیش روست که آیا استمرار فعالیت این مکتب‌خانه با رضایت قلبی استاد لطفی همراه است یا تنها مباحث مالی مطرح است؟
به گزارش «تابناک»، مکتب‌خانه میرزا عبدالله یا هنرستان آزاد موسیقی مؤسسه‌ای آموزشی است که به سرپرستی محمدرضا لطفی در سال ۱۳۶۲ و زیر نظر وی پایه‌گذاری شد. هنرستان آزاد موسیقی، شفاهی یا سینه به سینه ساز و آواز ایرانی را به شاگردان می‌آموزد و این لطفی بود که به جهت تأثیرگذاری میرزا عبدالله فراهانی بر موسیقی ایران و ارادت شخصی اش به میرزا عبدالله، نام و طریقت او را در این مکتب خانه سرلوحه قرار داد.
میرزا عبدالله فراهانی، فرزند آقاعلی‌اکبر خان فراهانی، نوازندهٔ تار دوران ناصرالدین‌شاه و پدر زنده یاد استاد احمد عبادی، نوازندهٔ بزرگ سه‌تار، از برجسته‌ترین اساتید تاریخ موسیقی ایرانی و نوازندهٔ سرشناس سه‌تار و تار بود که برای نخستین بار و آن گونه که تقریباً هم اکنون نیز در دسترس است، ردیف موسیقی ایرانی را به نظم درآورد و فضای یکدستی بر موسیقی اصیل ایرانی حاکم کرد و نگاه لطفی نیز چنان عمقی داشت.
محتوای دروس مکتب‌خانه میرزاعبدالله بر پایه ردیف میرزاعبدالله بوده که با نام «متن و حاشیه ردیف» شناخته و در سال 62 راه اندازی شده است. در کنار آموزش ردیف به پیشرفت فن نوازندگی هنرجویان، با متد برگرفته از ردیف نیز توجه می‌شود. هدف از این روش، آموزش پیشرفت شنوایی موسیقی آنهاست که تابعی از فرهنگ قومی ایرانیان است. این فرهنگ با آموزش ردیف تا به امروز به وسیله استادان این راه به نسل جدید منتقل شده است.
در این مکتب‌خانه در کنار آموزش ردیف، هر دانشجو باید با رشته‌های دیگر هنری نیز آشنا شود. شعر فارسی و قوانین آواشناسی آن زمینه ساز اجرای بهتر نوازندگان می‌شود؛ اما با رفتن لطفی که همگان مقابلش بر زمین می نشستند و به رهبری اش می نواختند، تصور می‌شد مکتب‌خانه با آخرین نسل شاگردان لطفی وداع کند و تغییر وضعیت دهد، ولی گویا بازماندگان استاد در پی ادامه فعالیت این نهاد آموزشی هستند.
درهای مکتب‌خانه میرزاعبدالله در خیابان شریعتی، خیابان حقوقی، پلاک 42 تا
چهلم استاد بسته بود؛ اما به واسطه برخی درخواست‌ها درهای این
مکتب‌خانه گشوده شد و بنا به روال دوران زندگی استاد لطفی، آموزش از سر
گرفته شد و ظاهراً قرار نیست به همین سادگی شاهد بسته شدن پرونده نهاد آموزشی باشیم که اعتبارش مدیون لطفی بود و نام نیکویی از آن مانده است.
مراسم بازگشایی به تازگی بداهه برگزار شد و هنرمندانی همچون بیژن، هوشنگ و قشنگ کامکار درباره زندگی هنری محمدرضا لطفی و راه اندازی کانون موسیقی چاووش و برخی دیگر از خاطرات تلخ و شیرین سخن گفتند و در همین راستا، تورج لطفی، برادر زنده یاد محمدرضا لطفی و ربکا جلیلی، همسر آن مرحوم به میان جمع آمدند و صحبت هایی درباره برخی ویژگی های شخصیتی وی گفتند.
این مراسم در حالی برگزار شد که شماری از هنرمندان و همچنین دانش آموختگان مکتب استاد لطفی نیز حضور داشتند و قطعه «ای عاشقان» از ساخته های این هنرمند اجرا شد تا این سرآغاز دوباره‌ای برای مکتب خانه و مؤسسه آوای شیدا در راستای ادامه فعالیت به روال گذشته است؛ اما آیا این مجموعه آموزشی می‌تواند در غیاب محمدرضا لطفی بنا به روال پیشین فعالیت کند؟ چه کسی قرار است جای محمدرضا لطفی تکیه بزند؟