مصرف چه داروهایی در زنان شیرده مبتلا به روماتیسم ممنوعیت ندارد؟

دسترسی آسان به سرفصل نوشته ها

در خیلی از امراض روماتیسمی مثل آرتریت روماتوئید، لوپوس و گونه هایی ازاسپوندیلوآرتروپاتی ها احتمال شدت بیماری بعد از بدنیا آمدن بچه وجود دارد. پس کنترل بهتر بیماری جهت

پیشگیری ازپیشرفت آن و نیز توانمند کردن مادر در مراقبت از شیرخوارش بسیار مهم است. از طرفی استفاده از شیر مادر به خاطر فواید تغذیه ای، ایمونولوژیک، تکاملی، روانی، اجتماعی، اقتصادی و محیطی بهترین روش تغذیه نوزادان محسوب می شود. بنابراین لازم است در قطع بی مورد آن دقت بیشتری کنیم.

طبقه بندی تجویز داروها در حاملگی و شیردهی که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) به شکل کنونی آن توصیه شده است، گاهی برای پزشکانی که با بیماری های مزمن روماتولوژیک سر و کار دارد، راه گشا نمی باشد. این اطلاعات اکثرا بر مبنای مشاهدات تجربی و پره کلینیکال حیوانی بوده و امکان کارآزمایی داروهای جدید در شیردهی وجود ندارد. تجربیات انسانی اغلب به دنبال تجویز تصادفی دارو در دوران بارداری و شیردهی می باشند و تنها داروهایی اجازه ورود به مطالعات کنترل شده می یابند که safe یا ایمن طبقه بندی شوند و لذا مطالعات بسیار کم و محدود می باشند.
به عنوان قانون کلی چنانچه غلظت دارویی در شیر مادر، کمتر از 0/1 درصد باشد به عنوان داروی ایمن تلقی می شود. در حالی که اگر بیش از 10 درصد داروی مصرفی از طریق شیر به نوزاد برسد، باید با احتیاط کامل با آن برخورد شود.

در مورد بسیاری از داروهای ایمونوساپرسیو و داروهای بیولوژیک، توصیه ها عمدتا اساس تجربی نداشته و بر مبنای ملاحظات تئوریک است.
تجویز داروهای پردنیزولون، سولفاسالازین و هیدروکسی کلروکین به مادر در دوران شیردهی غالبا قابل قبول و بدون خطر می باشد.
مصرف آزاتیوپرین در دوران شیردهی بیشتر از داروهای فوق مورد بحث است. ولی در نهایت توسط بسیاری از متخصصین روماتولوژی، برای درمان مادران شیرده به کار گرفته شده است بدون اینکه عوارض واضح و قابل توجهی برای شیرخوار به همراه داشته باشد. آزاتیوپرین و متابولیت های فعال همراه آن به میزان کمی در شیر مادر وارد می شود و خیلی جزئی در بدن شیرخوار تجمع می یابد.

در ادامه بطور خلاصه به شرح چگونگی استفاده از برخی داروهای رایج روماتولوژی در شیردهی می پردازیم.