خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه ایلام
یادداشت از: علی مزامیر، روزنامه نگار
زلزله 6.2 ریشتری مورموری در شهرستان آبدانان نگرانی‌هایی برای مردم منطقه به وجود آورد، خانه‌های زیادی در این بخش و روستاهای اطراف و حتی شهر آبدانان آسیب جدی دیدند که نیازمند کمک هستند، اما از این نظر که هیچ کس از هم‌استانی‌های عزیز در این حوادث جان نباختند، موجب خرسندی و خوشحالی است، خسارت‌های مالی مردم را با تدبیر می‌توان جبران کرد.
اما گروه دیگری غیر از خود مردم و مسئولان، از وقوع این زلزله خوشحال شده‌اند و دارند شکم خود را صابون می‌زنند که تحمل وجودشان و خوشحالی و فرصت‌طلبی‌شان راستی که خیلی سخت است.
حتما گزارش ایسنا در تاریخ 3 شهریور ماه با تیتر” ساکنان مسکن مهر آبدانان به دنبال خانه‌ای برای اجاره” را خوانده‌اید، ساکنان مسکن مهر نوساز آبدانان که تازه با هزاران مشکل طعم خانه‌دار شدن را چشیده بودند، دوباره به بنگاه‌های معاملات ملکی مراجعه کرده‌اند و به دنبال خانه می‌گردند، چرا که پس از زلزله مسکن مهر این شهرستان آسیب جدی دیده و قابل سکونت و اطمینان نیست! گزارش‌های خبرنگاران اعزامی حاکیست یک خانه‌ی مربوط به 20 سال پیش در کنار مسکن مهر آبدانان هیچ آسیبی ندیده، اما مسکن‌های مهر آسیب جدی دیده‌اند.
کار به همین جا ختم نمی‌شود خیلی از ساختمان‌های شهری که تحت نظارت نظام مهندسی ساختمان استان ساخته شده‌اند، نیز آسیب دیده‌اند.
ممکن است مسئولان و مردم بگویند باید ناظران این پروژه‌ها را بازخواست کرد، اما بازخواست چند نفر درگیر در این پروژه، یک کار سطحی و رفع تکلیف است و باید عمیق‌تر به ماجرا نگاه کرد، به نظر می‌رسد سیستم حاکم بر نظام مهندسی استان در همه‌ی این سال‌ها ضعیف و ناتوان و ناکارآمد بوده که چنین وضعیت اسفباری به وجود آمده است. مسئولان نظام مهندسی ساختمان استان و بسیاری از اعضای آن در سال‌های متمادی ساختمان‌هایی سست و بدقواره و بی‌ترکیب ساخته‌اند.
آنها در حالی که در طراحی، پیمانکاری و نظارت کمیتشان همیشه می‌لنگد و برخی‌هایشان که سالی یکبار هم به پروژه خود سر نمی‌زنند و از آن خبر ندارند و از یک ریال پول هم نمی‌توانند بگذرند، ادعای مهندسی می‌کنند و در حالی که زیان‌های هنگفتی به مردم و استان وارد کرده‌اند برای استان نسخه می‌پیچند و دستورالعمل صادر می‌کنند، دستورالعمل‌های مهندسان ایلام، نظام مهندسی و انبوه‌سازان، صورت‌بندی ساده‌ای دارد، خلاصه‌اش این است که دولت پول مردم را به ما بدهد تا خانه‌های آپارتمانی کوچک، بدریخت و غیرایمن بسازیم، خانه‌هایی شبیه قوطی کبریت و با نقشه‌ی کپی شده از دیگر همپالگی‌های کم استعداد، بدون در نظر گرفتن هیچ یک از شرایط لازم.
متاسفانه بسیاری از آنها طی این سال‌ها پیش‌فرض‌های ساختمان‌سازی را وارونه می‌کنند و وارونه‌گویی را با لحنی طلبکارانه آن قدر تکرار می‌کنند تا ذهن مسئولان آشفته شود و سیاست‌گذاران و مردم به باج‌خواهی و تلکه‌بگیری تن دهند.
وارونه‌گویی آنها البته صورت‌بندی‌های ساده‌ای دارد و خلاصه‌اش به شرح زیر است:
1. ساختمان خوب ساختمانی است که ما می‌سازیم، سست، با معماری زشت و واحدهایی کوچک و غیردلپذیر.(بهترین ساختمان، ساختمانی است که هیچ کس علاقه‌ای به زندگی در آن ندارد.)
2. توجه به جیب مهندسان در جریان ساخت و ساز از همه‌ی بخش‌های ساختمان مهم تر است، با این وجود اگر هر اشکالی در ساختمان پیش آید به مهندس مربوط نیست، چون مهندس کلاسش بالاست.
3. شرایط برای مهندسان هرگز فراهم نبوده است(از نظر مهندسان شرایط خوب شرایطی است که اجازه دهد هر مهندس بی‌استعداد و فاقد مهارت و سوادی در پروژه خود هر کار دلش خواست بکند و اگر ساختمان ناایمن و سست از آب درآمد اشکال از چشم و فهم مردم است نه ساختمان.)
4.وقتی مردم برای واحدهای پیش‌فروش شده به مهندسان پول می‌دهند، نباید در جریان ساخت و ساز و نحوه‌ی اجرای کار قرار گیرند. اصلا مردمی که پول داده‌اند چکاره‌اند، آنها فقط پول داده‌اند! هر چه شد، شد.
5.اگر احیاناً مسئولی طبق وظایف خود حقوق مردم را در جریان ساخت و سازها به رسمیت شناخت و سعی کرد به احقاق حق بپردازد و پیمانکار را محکوم کند، باید خود مسئولان را زیر سوال برد باید سعی در برکناری مسئول مربوطه کرد تا مسئولی سرکار باشد که یا با ما کاری نداشته باشد یا با ما کنار بیاید.
6. در اجرای پروژه‌هایی نظیر مسکن مهر سیاست ما بر این است برای گرفتن پروژه به هر دری می‌زنیم، اما اگر در جریان ساخت و ساز خرابکاری کردیم، تقصیر ما نیست ما قرار بوده پولمان را بگیریم، مشکل از دولت قبلی است.
7.مسئولان و مردم در چنین پروژه‌هایی موظفند بابت خانه‌های تار عنکبوتی که ما ساختیم بیش از تعهدشان به ما پول بدهند، چرا که حق و دستمزد مهندسان عقیم و بی‌سواد خیلی بیشتر از این‌ها‌است و ما آدم‌های خوش‌تیپی هستیم.
8. به تازگی در جلسات ما ادبیات خاصی وارد شده است که به ادبیات «اِسی سه سر» (از لات‌های قدیم تهران) نزدیک‌تر است، عربده‌کشی و فحاشی و بدمستی از اصول این ادبیات جدید است!)
مسئولان و مردم ما چوب مماشات خود را می‌خورند. در این خصوص و با این قشر نمی‌توان مماشات کرد. اگر بر آنها نظارت کافی صورت نگیرد ممکن است فجایع و مصائب بزرگی بیافرینند. من نمی‌دانم برنامه دولت برای بازسازی مناطق زلزله‌زده آبدانان چیست اما می‌دانم هر برنامه‌ای داشته باشد با جماعتی که بوی کباب هم شنیده‌اند، ماجراها دارد.
انتهای پیام