رسالت در سرمقاله خود نوشت:
همچنانكه در جامعه بي‌سوادي فرد يكي از بزرگ‌ترين كاستي‌ها و عامل وابستگي به ديگران مي‌باشد، در عرصه بين‌المللي نيز كشورها به ميزان فقر علمي‌شان، وابستگي پيدا مي‌كنند و استقلال‌شان ارتباط مستقيمي با سطح پيشرفت علمي‌شان دارد. هيچ كشوري بدون دستيابي به علم و فناوري نمي‌‌تواند كوس استقلال بزند و با نگاهي به تاريخ ثابت مي‌شود كه حكومت‌ها با درك اين ضرورت و واقعيت همواره تلاش مي‌كردند تا دانشمندان و نخبگان دوران را جذب كنند و به خدمت خود بگيرند.
در جهان معاصر البته پيوستگي بين علم و سياست، تنگاتنگ‌تر شده است چندان كه سلطه‌گران جهان، علم را در انحصار و خدمت خود به كار گرفته‌اند و از طرفي به كشورهاي در حال توسعه جواز ورود به عرصه علوم و فناوري‌هاي پيشرفته را نمي‌دهند و از طرف ديگر از دستاوردهاي علمي خويش عليه انسانيت و در جهت سيطره اقتصادي و سياسي خود بهره مي‌گيرند و بر همين اساس جهت‌گيري پژوهش‌ها و تحقيقات علمي را به گونه‌اي تعيين مي‌كنند كه منافع نظام سلطه را تامين نمايد و با پيچيده‌ترين روش‌ها، تمامي ظرفيت علمي كشورهاي خود و حتي ديگر كشورها را در راستاي پاسخگويي به نيازهاي استكبار جهاني، جهت مي‌دهند كه ايجاد مركزيت موسسه بين‌المللي ISI براي ارزيابي مقالات علمي را نيز نميتوان بي‌ارتباط با اين سياست‌هاي پيچيده ارزيابي كرد و خلاصه آنكه حساسيت نظام سلطه جهاني بر دستيابي ايران به فناوري هسته‌اي و ورود به باشگاه علمي و فناوري‌هاي پيشرفته، دليل روشني بر نقش و كاربرد سياسي علم در جهان امروز مي‌باشد.
البته آمريكا براي ايجاد ممانعت در راه پيشرفت علمي كشور ترفندهاي گوناگوني را به كار مي‌گيرد كه از جمله پيچيده‌ترين آنها، تاثيرگذاري در محاسبات و دستگاه محاسباتي مسئولان ديگر كشورهاست، يعني مي‌كوشد تا خواسته‌هاي خود را به گونه‌اي به مسئولان ديگر كشورها القاء نمايد كه آنان تصور كنند خود به اين جمع‌بندي، نتيجه‌گيري و ضرورت رسيده‌اند و اين همان دام و خطري است كه مقام معظم رهبري در ديدار اخير با مسئولين نظام نسبت به آن هشدار دادند و اظهار داشتند:
“نگذاريد دشمن با تهديد و تطميع در دستگاه محاسباتي شما اثر بگذارد.”
و به عنوان مثل با جملاتي قريب به اين مضمون فرمودند كه با توجه به نياز كشور به 190 هزار سانتريفيوژ آمريكا مي‌خواهد نظر خود را به ما آن‌گونه تحميل نمايد كه نهايتا و با احساس موفقيت به ده هزار سانتريفيوژ رضايت بدهيم.
البته معظم له تاكيد كردند كه گروه مذاكره كننده ايران مورد تاييد ايشان مي‌باشد اما واقعيت آن است كه چه در اين مذاكرات و چه در چالش‌ها و كشمكش‌هاي حساس سياسي، متاسفانه سياسيون، اصحاب رسانه و كساني در كشور هستند كه در جهت كند شدن يا توقف حركت علمي كشور يا ضربه زدن به ديگر مصالح ملي با دشمن همراهي و همنوايي مي‌كنند، كه برخي از آنان سر سپرده و مواجب بگير دشمن مي‌باشند و ماموريت دارند، برخي ديگر فريب خورده و ساده‌انديش‌اند كه نسبت به دشمن حسن ظن دارند و گمان مي‌كنند با اندكي عقب‌نشيني و كند كردن حركت علمي مي‌توان دشمن را قانع كرد. عده‌اي هم خود باخته‌اند و تعالي و پيشرفت ايران و ايراني را باور ندارند و حتي فرستادن موجود به فضا را، در قالب شعر هم كه شده به تمسخر مي‌گيرند!
به طور كلي توطئه‌هاي دشمن براي القاي ديدگاه‌هاي خود در محاسبات مسئولان كشور ما رادر چند محور مي‌توان خلاصه كرد:
1- كم اهميت جلوه دادن پيشرفت‌هاي علمي و ازجمله فناوري هسته‌اي
1- در تعارض نشان دادن اقتصاد كشور و معيشت مردم با دستيابي به فناوري هسته‌اي
3- تنش‌آفريني در محيط‌هاي توليد علم و فناوري كشور و كنار گذاشتن دانشمندان مومن و انقلابي
4- ابراز صميميت‌هاي دروغين و روي خوش نشان دادن و تظاهر به انعطاف در ديدارها و مذاكرات به منظور سوءاستفاده از عواطف شرقي گروه مذاكره كننده ايران.
5-سياست رسانه‌اي تحقير ديگر ملت‌ها به عنوان شهروندان درجه دو و سه دهكده جهاني، به منظور آنكه هيچ دانشمندي در اين كشورها “ما مي‌توانيم” را باور نكند و پيشرفت علمي را صرفا در كشورهاي سلطه‌گر ممكن بداند و البته بايد اعتراف كرد كه خود فروختگان يا فريب‌خوردگان در برابر اين سياست دشمن كم نبوده و نيستند؛ از ميرزا ملكم‌خان و حاج سياح و فتحعلي آخوندزاده گرفته تا محمد علي فروغي كه مي‌گفت: “شما ايراني‌ها! بدون انگليس هيچ چيز نيستيد”. و تقي‌زاده كه معتقد بود: “از جمله بزرگ‌ترين اشتباهات، يكي اين است كه ايراني به فكر اختراع بيفتد، اختراع نكنيد، اختراع غلط است همان كاري كه فرنگي‌ها كردند، جزئي و كلي.”
امروز هم با كمي هوشياري مي‌توان مشاهده كرد كه برخي سردمداران اصلاح‌طلبي، پاي خود را در جاي پاي فروغي‌ها و تقي‌زاده‌ها مي‌گذارند.