به گزارش ایرنا، حجت الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی رئیس جمهور منتخب مردم روز گذشته با تاکید بر ضرورت توجه به عبارات یادشده، بیکاری را فقط بی پولی ندانست و آسیب های اجتماعی یادشده را بخشی از پیامدهای بیکاری در جامعه عنوان کرد.
براساس آمار رسمی، نزدیک به سه میلیون نفر از جمعیت کشور، بیکار هستند و در سالهای نه چندان دور این تعداد به هشت تا 10میلیون نفر می رسد.
رکود اقتصادی حاکم بر جامعه توان بسیاری از بنگاههای اقتصادی را بریده است. خشونت های اجتماعی که هر روز در خیابانهای شهر مشاهده می کنیم پیامد شرایط رکود – تورمی است که سایه شوم خود را بر زندگی مردم انداخته است و پیامد این شرایط منجر به پرخاشجویی، بدبینی، عدم اعتماد، ناامیدی و دلسردی می شود.
جامعه ای که می توانست در سایه کار و تولید رشد کند، توسعه یابد و کرامت انسانی را برای همه آحاد جامعه محقق کند، بر آن چه رفته است؟
ابعاد بی برنامگی در سالهای گذشته امروز خود را نشان داده به گونه ای که برای برون رفت از این شرایط باید با برنامه ریزی و دلسوزی وضعیت اقتصادی را هدایت کرد.
ابراهیم رزاقی پیشتر اعلام کرده بود جمعیت شاغل در بخش تجاری اقتصاد ایران از ۴۰۰ هزار نفر در سال ۱۳۵۷ به بیش از ۴میلیون نفر رسیده و این وضعیت یعنی یک مغازه در برابر هر ۲۰ نفر جمعیت، در حالی که این نسبت باید یک مغازه به ازاء هر ۵۰۰ نفر جمعیت باشد.
رشد بخش خدمات، زمانی که همراه با رشد بخش های کشاورزی و صنعتی نباشد می تواند منجر به اقتصاد دلالی شود.
بی تردید، این همه واحدتجاری که در کشور وجود دارند مگر چه تعدادی از آنها به معنای واقعی کار می کنند. بیشتر صاحبان مغازه کار ندارند و تمام روز در انتظار مشتری نشسته اند.
در حالیکه نرخ بیکاری در کشور 10.5 درصد است حدود هشت درصد هم دارای اشتغال ناقص هستند بنابراین نرخ بیکاری واقعی بیش از رقمی است که مرکز آمار ایران اعلام می کند.
براساس گزارش نتایج آمارگیری از نیروی کار پاییز سال 1392 که از سوی مرکز آمار ایران انتشار یافته است، در کل کشور 8.3 درصد جمعیت فعال اقتصادی 10 ساله و بیشتر دارای اشتغال ناقص بوده اند. این شاخص در بین مردان 9.1، در بین زنان 3.9 ، مناطق شهری 6.9 و مناطق روستایی 11.8 درصد است.
واردات بی رویه کالا به کشور خروج بسیاری از بنگاههای اقتصادی را از چرخه تولید به همراه داشت و این در حالی بود که کشاورزان بیشماری واردات محصولات کشاورزی، خشکسالی و به صرفه نبودن فعالیت در این بخش خانه و کاشانه خود را رها کرده و راهی شهرها شده اند. هم اکنون نرخ جمعیت روستایی کشور منفی است.
بسیاری از واحدهای تولیدی در شهرها که در سالهای اخیر به دلیل کمبود سرمایه و نداشتن توان رقابت با کالاهای مصرفی وارداتی، تعطیل شده اند و کارگران جوان خود را راهی مشاغل کاذب نظیر دستفروشی و پیک موتوری کرده اند و همه این رخدادها در شرایطی اتفاق افتاده که قیمت نفت در بالاترین حد خود بود و نزدیک به 800 میلیارد دلار درآمد وارد کشور شده اما حاصل آن برای جامعه فقر و تنگدستی، بیکاری، اعتیاد، افزایش طلاق، کودکان کار و بی خانمان ها بوده که همه اینها تبعات رشد منفی اقتصادی بود.
چه بسیار جای کار دارد اگر در هشت سال گذشته درآمدهای نفتی بدرستی برنامه ریزی می شد، آیا کشور در وضعیت مطلوبی نمی توانست قرار گیرد.
علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی معتقد است: در هشت سال گذشته پول های کلانی به جامعه تزریق شد. درآمد حاصل از فروش نفت ثروت نیست بلکه ایجاد 23 میلیون شغل مولد است و میزان تولید و سرمایه ای که از طریق این شغل ها حاصل می شود در جامعه ایجاد ثروت می کند.
وی معتقد است: جامعه امروز ایران دلواپس است. دلواپس آینده فرزندانشان.
و بی تردید، وظیفه سنگینی بر دوش برنامه ریزان اجتماعی و اقتصادی قرار دارد. برون رفت از شرایط کنونی فقط با برنامه ریزی میسر است تا بتوان از هدر رفتن ثروتی که به مردم تعلق دارد، جلوگیری کرد.
اقتصام(5)9123**1558
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
newsroom@irna.ir