مطالعه مطلبی از تاریخچه سیزده بدر در ایران شاید در این روز که همه باید به علت ویروس کرونا در خانه بمانیم شاید برای شما نیز جالب باشد. در ادامه با ما همراه شوید.
روزسیزدهم فروردین که روز طبیعت یا همان سیزده بدر نامیده می‌شود به عنوان یکی از جشن‌های نوروزی ایران از ایام قدیم در بین مردم ایرانی جشن گفته می‌شود. اما بهتر است در مورد فلسفه سیزده بدر مطالبی را بدانید. در ادامه فلسفه و تاریخچه سیزده بدر را به طور مختصر خدمت شما آماده کرده‌ایم.
روز سیردهم فروردین ماه، معروف است به سیزده بدر و یکی از جشن‌هایی است که در رابطه با عید نوروز برگذار می‌شود و بعد از روز سیزده بدر، جشن‌های نوروزی به پایان می‌رسد.
فلسفه سیزده بدر
گفته می‌شود ایرانیان باستان این باور را داشتند که روز سیزده و عدد سیزده عدد نحسی است و برای دوری از این نحسی از خانه‌ها به طبیعت پناه می‌بردند و این روز را در طبیعت بِه‌در می‌کردند. این قضیه بیشتر شبیه داستان بوده و برای اثبات آن، هیچ روایت و دلیل قابل بحث و محکمی وجود ندارد.
در مورد تاریخچه و فلسفه روز سیزده بدر روایات و ادله مختلفی وجود دارد. از طرفی در میان تمام جشن‌های نوروزی، فلسفه روز سیزده بدر کمی مبهم بوده و اساس محکمی ندارد.
تاریخچه سیزده بدر
چیزی که در مورد سیزده بدر مشخص است این است که عده‌ای این روز را نحس دانسته به همین دلیل برای رفع بلا و نحسی این روز به دامان طبیعت پناه می‌برند. عده‌ای دیگر این روز را مبارک و خجسته می‌دانند و برای شاد بودن و گذراندن لحظات خوش به دل طبیعت می‌زنند.
دیدگاه اول به نظر می‌رسد تا قسمتی از روی نا آگاهی و خرافاتی بودن می‌باشد چرا که تمام روزهای خداوند مبارک و خجسته است و فرصتی است برای رشد و نمو در زندگی جهت رسیدن به اهداف و آرزوها همراه با شادی و لذت بردن از آن.
دیدگاه دوم که بهتر است کمی در مورد آن بحث کرد چون پایه و اساس آن شادی و دوری از غم و غصه است. اما باید دید دلیل این شادی و خجسته بودن آن چیست؟
سیزده بدر
گفته می‌شود ایرانیان قدیم بعد از دوازده روز جشن گرفتن از تحویل سال جدید به یاد دوازده ماه سال روز سیزدهم را جشن می‌گرفتند. به همین جهت به باغ‌ها و طبیعت رفته و رسم و بازی های سیزده بدر را انجام می‌دانند و این روز را به خوشی می‌گذراندند و با این رسم، مجموعه جشن‌های نوروزی را به پایان می‌رساندند.
همانطور که گفته شد در مورد سیزده بدر و حتی سفره هفت سین هیچ دلیل و فلسفه محکمی وجود ندارد و در کتاب‌های تاریخی و ادبی اشاره‌ای به آنها نشد از این رو باید این رسوم را، رسم‌های جدید دانست یا بر همان ادله قدیمی و ناقص بسنده کرد و این رسم را از رسوم کهن دانست.
از طرفی سیزده به در رسم و آیینی که بدین گونه در همه شهرها و روستاهای ایران همگانی است و در بین همه قشرهای اجتماعی عمومیت دارد، نمی‌تواند عمری در حد دو نسل و سه نسل داشته باشد.
همانطور که پیشینه و تاریخچه نوروز را از زمان جمشید شاه می‌دانند در مورد روز سیزدهم بهار نیز چنین روایت است که: جمشید، شاه پیشدادی، روز سیزده نوروز را در صحرای سبز و خرم خیمه و خرگاه بر پا می‌کند و چندین سال متوالی این کار را انجام می‌دهد که در نتیجه این مراسم در ایران زمین به صورت سنت و آیین درمی‌آید و ایرانیان از آن پس سیزده بدر را بیرون از خانه در کنار چشمه سارها و دامن طبیعت می‌گذرانند.
