حجت الاسلام ناصر خدایاری در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب اظهار داشت: در سیاست های جمعیتی کشور، با توجه به توان بهره وری مدیریتی موجود، جمعیت اندک و تحدید موالید، رکنی از ارکان توسعه اجتماعی و اقتصادی محسوب شده ولی به نظر می آید که اتفاقی به نام توسعه را می توان از طریق نیروی انسانی ماهر نیز که امکان بروز و ظهور آن از لابلای حجم جمعیت رو به ازدیاد بیشتر محتمل است، به دست آورد.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه سه کشور چین، هند و برزیل منابع شان از منابع کشور ما اندک و جمعیتشان از جمعیت ما زیادتر است، یادآورشد: با وجود جمعیت زیاد، این کشورها قادرند از منابع اندک خود به بهترین وجه ممکن استفاده کنند؛ بر این اساس است که کشورهای فاقد منابع و ذخایر با جمعیت زیاد از کشورهای دارای منابع و جمعیت اندک در مقام توسعه پیشی می گیرند.
حجت الاسلام خدایاری تاکید کرد: جمعیت کشور ما یک درصد جمعیت جهان را تشکیل می دهد در حالی که منابع کشور ما به 10درصد منابع جهان می رسد و در نتیجه میزان برخورداری از منابع برای کشور ما بر تعداد جمعیت می چربد و به عبارتی جمعیت ما نسبت به منابع ما خیلی اندک می نماید و ما با کمبود منابع و ذخایر مادی مواجه نیستیم .
این پژوهشگر جامعه شناسی با توجه به ابلاغ سیاست های جمعیتی کشور توسط مقام معظم رهبری به سابقه سیاست های جمعیتی دولت های گذشته اشاره کرد و گفت: تشابه و تفاوت این سیاست ها را با توجه به برش های تاریخی آنها، می توان این چنین بیان کرد که در فاصله سال های 1368 تا 1357، کشور به دلایل مختلف از جمله آشوب های داخلی و جنگ تحمیلی و نظایر آن فاقد برنامه و سیاست جمعیتی مشخصی بود و زمام گسیختگی در زمینه سیاست های جمعیتی در این دوره موجب انفجار جمعیت شد و ورود به دوره دوم شد.
دوره سازندگی و مابین سال های 68 تا 76، خوف از انفجار جمعیت که معلول زمام گسیختگی جمعیتی دوره اول بود و از سویی آغاز نخستین برنامه توسعه اجتماعی و اقتصادی، موجب تجدید نظر جدی در سیاست های جمعیتی و کنترل موالید و تحدید نسل در کشور شد.
حجت الاسلام خدایاری افزود: در سال های 76 تا 84 یا همان دوره اصلاحات خط و مشی جمعیتی دولت سابق پی گرفته شد ودر دوره گفتمان عدالت محوری که در سال های 84 تا 92 بر فضای سیاسی بر کشور حاکم بود، سیاست های جمعیتی دولت تا سال 1388، تفاوت محسوسی با سیاست های جمعیتی دولت سازندگی و اصلاحات نداشت، اما از 88 تا سال 1392 شیب تمایل به ازدیاد جمعیت تندتر شد با این تفاوت که بازبینی درسیاست های جمعیتی در این مقطع تاریخی، بیشتر ریشه در دیدگاه شخص رییس دولت داشت تا در راهبردهای جمعیتی کلیت نظام جمهوری اسلامی .
وی در پایان گفت: هنوز سیاست جمعیتی دولت یازدهم تاکنون به صورت شفاف مطرح نشده و در دوره گفتمان تدبیر و امید که از میانه های سال 1392 تاکنون برقرار است، با وجود ابلاغ سیاست تشویق به افزایش جمعیت و بسته جامع آن از سوی مقام معظم رهبری، اقدام مشخصی در این خصوص صورت نگرفته و انتظارمی رود این دولت هم بسته جمعیتی ابلاغ شده را به مرحله اجرا بگذارد.