مرگ ۳۲۳ راس گوزن شمالی در اثر رعد و برق + عکس

مرگ ۳۲۳ راس گوزن شمالی در اثر رعد و برق در حالی در نروژ رقم خورده است که این خبر ناخوشایند در کوه‌های Hardangervidda که یکی از فجایع زیست‌محیطی دهه اخیر است رخ داده، به طوری که بیش از ۳۰۰ رأس گوزن شمالی به طور دست جمعی تلف شده‌اند. در ادامه با میهن پست همراه شوید.

مرگ ۳۲۳ راس گوزن شمالی در حالی تایید شده است که سخنگوی محیط‌بانی نروژ که مصاحبه ای نیز با شبکه NNI این کشور انجام داده است، این اتفاق در روز جمعه رخداده و لاشه ۳۲۳ رأس گوزن شمالی در دامنه کوه‌های Hardangervidda که در قسمت جنوبی نروژ واقع شده به صورت یکجا کشف شده است.

این در حالی است که به گفته وی همچنین که از این تعداد، دست کم ۷۰ رأس گوساله بوده‌اند که پیش‌بینی می‌شود طوفان هفته گذشته این منطقه که منجر به برخورد صاعقه‌های پی در پی شده است اصلی‌ترین عامل تلف شدن این حیوانات باشد. اگر این ادعا ثابت شود، شاهد مرگبارترین توفان رعد و برق در طول تاریخ خواهیم بود که منجر به تلف شدن حیوانات شده است.

هرچند تا پیش از این نیز گزارش‌هایی در رابطه با کشته شدن حیوانات و حتی انسان‌ها بر اثر برخورد صاعقه منتشر گردیده، با این حال این اولین باری است که ادعا می‌شود این پدیده طبیعی باعث تلف شدن چنین تعداد حیوان در طبیعت شده است. البته این منبع تصریح کرده است که حرفای یاد شده صرفاً نتیجه بررسی اولیه گروه تحقیق و تفحص در این رابطه بوده، به طوری که حتی امکان دارد علت اصلی در آینده چیز دیگر معرفی شود.

در همین راستا مقامات محلی اعلام کرده‌اند که طی چند سال اخیر به دلیل شکار بی رویه در منطقه Hardangervidda، دست کم ۱۰ هزار رأس گوزن به مناطق دیگری مهاجرت کرده‌اند و از آنجا که این حیوانات در هنگام مهاجرت نزدیک به هم حرکت می‌کنند، برخورد صاعقه و تلف شدن دسته جمعی این حیوانات محتمل ترین ایده به نظر می رسد.

به بهانه این حادثه، دو محقق انگلیسی با بررسی عوامل آن کشف کرده‌اند که علاوه بر گوزن‌های شمالی، حیواناتی از قبیل خوک‌ها، زرافه‌ها و بوقلمون‌های وحشی هم در طبیعت به این شیوه تلف می‌شوند. متخصص ایمنی رعد و برق از سازمان ملی اقیانوسی John Jensenius، معتقد است که این اولین باریست که گزارشی به این وسعت از تلف شدن حیوانات وحشی دریافت شده است، زیرا تا پیش از این نیز در مزرعه‌ای ۶۵۴ گوسفند به شیوه مشابه از بین رفته بودند.

البته بدون شک یک دلیل علمی پشت پرده این اتفاق است. به گفته John Jensenius، حیوانات وحشی عادت دارند در هنگام وقوع توفان به صورت گروهی در پناهگاه‌هایی همچون زیر درختان ازدحام کنند. با افزایش پتانسیل الکتریکی ابر نسبت به زمین، یک جریان پیشرو از الکترون‌ها با حرکتی نردبانی شکل از ابر به سوی زمین سرازیر شده و کانال اولیه صاعقه را شکل می‌دهد.

در این حالت بارهای مثبت سطح زمین نیز در زیر سایه ابر مجتمع می‌گردند. به محض اینکه میدان‌های الکتریکی گسترش و شدت می‌یابد، مناطق بیشتری در روی زمین به تناسب ارتفاعات به پلی میان تخلیه الکتریکی میان یون‌های نفی موجود در ابر تبدیل می‌شوند. در این بین مناطقی بیشتر در معرض برخورد صاعقه قرار می‌گیرند که از قابلیت رسانایی بیشتری برخوردار باشند. به زبان ساده، آن دسته از اجسام و موجوداتی که بدن آن‌ها دارای قابلیت بیشتر رسانایی برای عبور جریان الکتریکی باشد، بیشتر به این معضل گرفتار خواهند شد.

پس از برخورد صاعقه به زمین، محدوده میدان الکترومغناطیسی به وسعت ۱٫۵ کیلومتر از محل اصابت ایجاد میشود. با این تفاسیر درختان نقش آنتن و دریافت کننده اولیه صاعقه را بازی می‌کنند و در سوی دیگر حیوانات پناه گرفته در زیر آن به دلیل ارتباط مستقیم با زمین، نقش انتقال دهنده این جریان عظیم را بر عهده خواهند داشت.

بدیهیست که جریان الکتریکی از کم مقاومت‌ترین (الکتریکی) مسیر ممکن سیکل تخلیه را ایجاد می‌کند، در این بین نیز بدن حیوانات و یا انسان‌ها که اغلب آن را آب تشکیل داده، بهترین مسیر بدین منظور می‌باشد. بدین ترتیب مشخص است که گوزن‌های وحشی این داستان نیز که در ارتفاعات نزدیک به ابرهای حرکت می‌کردند، با یکدیگر نقش سیم انتقال دهنده جریان صاعقه را بازی کرده‌اند. پس از عبور جریان آمپراژ بالا از بدن حیوان، رشته‌های عصبی و در نهایت قلب آن‌ها از کار افتاده که نتیجه آن چیزی جز مرگ نیست.

ناگفته نماند که آخرین صاعقه‌ای که به مرگ تعداد زیادی حیوان منجر شده بود به سال ۲۰۰۵ در کشور استرالیا بر می گردد که در نتیجه آن ۶۸ رأس گاو تلف شدند. همچنین در سال ۱۹۷۱ در جنگل‌های آمازون حادثه ای مشابه رخ داد که در نتیجه آن دست کم ۹۱ نفر از ساکنین محلی این منطقه جان خود را از دست دادند.