عضو هیئت علمی دانشگاه پیام‌نور اراک بر احیای روش آبیاری مزارع مورد استفاده در ایران باستان تأکید کرد.
سهراب عسگری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه مرکزی، با اشاره به روش‌های ایرانیان باستان در آبیاری مزارع و باغات توضیح داد: آبیاری کوزه‌ای از دوران ایران باستان متداول بوده و در کاهش مصرف آب، مؤثر عمل می‌کند.
وی با بیان اینکه در حال حاضر در بسیاری از نقاط کشور به ویژه در منطقه کویر مرکزی ایران برای آبیاری باغات از این روش استفاده می‌شود، افزود: این اولین باری نیست که کشور دچار کم‌آبی و خشکسالی می‌شود. در دوران‌های قبل و سال‌های بسیار دور این مشکل وجود داشته است اما ایرانیان باستان با شیوه‌های منحصر به فرد خود و تدبیر درستی که در استفاده از منابع آب داشتند، شرایط را مدیریت می‌کردند.
این فعال محیط زیست و منابع طبیعی در استان تصریح کرد: در سال‌های گذشته که منابع آبی غنی داشتیم، قنوات، چشمه‌ها و رودخانه‌ها سرشار از آب بود، ایرانیان از این روش برای آبیاری استفاده می‌کردند در صورتی که امروز که سطح آب‌های زیرزمینی کاهش یافته و علاوه بر نبود آب برای آشامیدن، آبی برای کشاورزی در اختیار نداریم، همچنان به روش‌های مؤثری که توسط ایرانیان باستان استفاده می‌شده بی‌توجه هستیم.
وی با تأکید بر استفاده از آبیاری کوزه‌ای در شرایط فعلی گفت: در این روش سوراخ‌های ریزی بر روی بدنه کوزه‌ها ایجاد می‌کردند و کوزه را درون خاک قرار می‌دادند، به این شکل به مروز زمان رطوبت و آب وارد خاک می‌شد و به ریشه گیاه یا بذر می‌رسید.
عسگری اضافه کرد: در شرایط فعلی می‌توان در برخی باغات مثل باغات هندوانه و خربزه و جالیزها و نهال‌های تازه کاشته شده از بطری‌های پلاستیکی استفاده کرد و به مرور آب را در اختیار گیاه قرار داد. در این روش آب بطری به یکباره خالی نشده و رطوبت به تدریج جذب خاک می‌شود و گیاه رشد طبیعی خود را دنبال خواهد کرد.
وی، این روش را بسیار کارآمد دانست و با اشاره به اینکه از این روش در باغ خود استفاده کرده‌ام و نتیجه قابل قبولی گرفته‌ام، افزود: در حال حاضر آب نداریم و مهم‌تر اینکه به هشدارها نیز توجهی نداریم. در این شرایط ایجاد ستاد بحران جهت جلوگیری از برداشت بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی و تخلیه آنها ضروری است.
این عضو هیئت علمی دانشگاه پیام‌نور اراک تأکید کرد: در شرایط فعلی بحث نسل آینده مطرح نیست، باید نسل امروز را دریابیم. اقداماتی که در شهرها صورت می‌گیرد کاملاً به دور از تدبیر است. در این شرایط چه ضرورتی به کاشت چمن هست؟ باید درختانی کاشته شود که اکسیژن‌زا و کاهنده گردوغبار باشند و در کنار این موارد آب کمی نیاز داشته باشند اما، بدون توجه به این امر اقداماتی صورت می‌گیرد که همچنان منابع آبی را به هدر می‌دهد و هیچ‌یک از ایده‌های مؤثر نیز مورد توجه قرار نمی‌گیرند.
انتهای پیام