آیزاک نیوتن فردی اجتماعی نبود، وی رابطه‌اش با دیگر آکادمیسین‌ها بد بود و بیشتر واپسین دوران زندگی‌اش به منازعات و درگیری‌های داغ سپری شد.
بیوگرافی نیوتن در واقع کاتالوگی از علائم اختلال دو قطبی (یا افسردگی جنون آمیز) است؛ بیماری که بیشتر عمرش به آن مبتلا بود. نویسندگان داستان‌های عاشقانه اغلب افسردگی جنون آمیز را “بیماری افراد نابغه” می‌نامند، درحالیکه افراد دیگر آن را عنصر حیاتی برای جذابیت در نظر می گیرند.
چنین استدلال شده که افسردگی، انسان را به یک کمال گرا تبدیل می‌کند و جنون، ایمان به استعدادهای خود و نیاز به ثبات را افزایش می‌دهد. نیوتن در اوایل عمرش نشانه‌هایی از افسردگی جنون آمیز را از خود نشان داد؛ او یک کودک تنها بود که در بازی‌ها به کودکان دیگر ملحق نمی شد. او بیشتر وقت خود را به تنهایی سپری می کرد، آسیاب، ماشین، ارابه و چیزهای دیگر می ساخت. او بسیار عصبانی، خودپسند و برتر بود. او نسبت به دوستان و خانواده اش رفتاری خشم آلود داشت.
