اسلحه دستکشی ایده ای خاص و ویژه بود که در تعدادی بسیار محدود توسط ارتش آمریکا مورد استفاده قرار میگرفت. در این مطلب اطلاعاتی از این دستکش ارائه خواهیم کرد.
اگر فیلم سینمایی پست فطرت های لعنتی محصول سال 2009 ساخت کارگردان آمریکایی کوئنتین تارانتینو را دیده باشید، دو سرباز آمریکایی توسط پیستول هایی که به دستکش های خود متصل هستند، نیروهای گارد آلمانی را هدف قرار می دهند.
این تنها یک صحنه از فیلمی ساخته دست بشر نبوده است. شاید تعجب کنید اما اسلحه دستکشی محصولی واقعی بود که در تعداد محدود توسط آمریکا تولید شد و البته طی مدت زمان حیات خود، خدمت گسترده ای را تجربه نکرد.
طراحی و توسعه اسلحه دستکشی
اسلحه دستکشی برای اولین بار به وسیله کارخانه نظامی RF Sedgley برای استفاده رسمی توسط نیروی دریایی آمریکا توسعه یافته بود. این سلاح نوعی دستگاه نظامی کاملا ساده بود که مکانیسم چندان پیچیده ای نیز نداشت.
اسلحه این مجموعه به صورت تک لول و با کالیبر .38 اسمیت اند وسون طراحی و روی یک دستکش چرمی سنگین (در واقع یک دستکش باغبانی) پرچ شده بود. به محض ایجاد ارتباط با هدف زنده یا غیر زنده، پیستون فشرده و کارتریج تخلیه می شد و شلیک می کرد.
بارگیری مجدد نیز نیازمند رها سازی قلاب، بیرون کشیدن پوکه خالی و افزودن گلوله جدید به صورت دستی بود. روندی که چندان سرعت بالایی نداشت و این خود نقطه ضعفی مهم به شمار می رفت.
ممکن است به نظر بیاید که چنین طرح عجیبی با وجود معایب مختلف هیچ گاه فرصت دریافت بودجه ای هرچند جزئی برای تولید را به دست نمی آورد، اما بر اساس گفته های متصدی موزه ملی جنگ جهانی دوم در آمریکا، فرماندهان نیروی دریایی در دوره مربوطه معتقد بودند که اسلحه دستکشی محصولی موثر و کاربردی است و ایده خوبی برای تخصیص بودجه قانونی محسوب می شود!
