یک روانشناس، اختلال ناخن جویدن را یک اختلال عادی نوروتیک عنوان و اظهار کرد: مطالعات نشان می‌دهد کودکانی که ناخن می‌جوند در مقایسه با کودکانی که به این رفتار مبتلا نیستند در کار مدرسه ناموفق‌تر خواهند بود.
“حسن الهی‌فر” در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه زنجان، با بیان این مطلب، اظهار کرد: معمولاً این اختلال از یک سالگی آغاز می‌شود و در بین کودکان و نوجوانان شایع است، در حالی که در دختران کمتر از پسران است. ناخن جویدن در همه گروه‌های سنی وجود دارد و با افزایش سن معمولاً از شدت و میزان آن کاسته می‌شود. هنگام ناراحتی و نگرانی تشدید می‌شود و با دیگر مشکلات نظیر شب‌ادراری و پرخوری همراه است.
این کارشناس افزود: ناخن جویدن با انگشت مکیدن فرق دارد، این اختلال وسیله‌ای برای کاهش فشار درونی است و در بزرگسالی هم وجود دارد و با اضطراب و تنش همراه است، در حالی که مکیدن انگشت تقریباً یک عادت دوره کودکی بوده و با لذت و آرامش توأم است.
وی با بیان اینکه بروز علایم در پسران بیشتر از دختران است، گفت: شکست در امور تحصیلی، انقباض غیرعادی آرواره‌ها، تیک، اختلال خواب، نگرانی، ترس، شک و تردید نسبت به شایستگی‌ها و عملکردهای خویش، اضطراب، انجام دادن کارهای قالبی و کلیشه‌ای، عصبانیت و هیجان‌پذیری بسیار، دلواپسی، تحرک زیاد، حساسیت زیاد نسبت به انتقاد، بی‌اشتهایی و پنهان کردن ناخن‌ها، از دیگران از جمله این علائم محسوب می‌شود.
الهی‌فر در رابطه با روش‌های درمانی این اختلال، تاکید کرد: ستایش و تقویت و تشویق رفتارهای مناسب کودک، افزایش اعتماد به نفس کودک، بر قراری رابطه دوستانه، تحت فشار قرار دادن کودک، افزودن بر آگاهی فرد در مورد مضرات ناخن جویدن، مشغول نگه داشتن کودک به نقاشی یا نوشتن و بازی کردن و تغییر وضعیت محیطی از راهکارهای مفید والدین در مواجهه با این رفتار کودکشان به شمار می‌روند.
وی با بیان اینکه صحبت از وقایع خوشایند و شادی‌آور در حضور کودک و همچنین بر طرف کردن علل ناامنی در کودک در رفع این حالت مؤثر است، تصریح کرد: متأسفانه نگرش‌های منفی‌گونه و تردیدآمیز والدین و شیوه‌های بر خورد آنان با ناخن جویدن کودکان غالباً آسیب‌زا است و موجب تداوم بیشتر آن می‌شود، این در حالی است که در درمان افراد ابتلا به ناخن جویدن، اساس کاهش اضطراب است. در این راستا تصحیح رابطه والدین با کودک بسیار لازم و ضروری است.
الهی‌فر ادامه داد: می‌توان به درمان جو آموزش داد که مزایای ترک ناخن جویدن را نوشته و آن را هنگام خواب در حالت آرامش مرور کند، همچنین استفاده از روش‌های آرام‌سازی به طور مداوم به کاهش سطح اضطراب کودک کمک کرده و در نهایت مشکل ناخن جویدن رفع می‌شود.
وی همچنین گفت: اگر در کنار شیوه رفتاردرمانی مانند ساعت تعیین کردن برای ناخن جویدن (یعنی اجبار کردن کودک به اینکه در زمان مشخصی عمل فوق را ارادی انجام دهد) و روش انزجاردرمانی (ناخن جویدن به همراه محرک ناخوشایند شامل لاک ناخن تلخ) از روش تخلیه هیجانی و برطرف کردن منبع استرس کمک گرفته نشود این عادت برگشت خواهد داشت.
الهی‌فر خاطرنشان کرد: والدین نباید از روش تنبیه در این سن استفاده کنند، بلکه می‌توانند با انواع بازی به کودک اجازه دهند که نگرانی‌اش را در قالب بازی عنوان کند. همچنین این عمل را با نقاشی هم می‌توانند انجام دهند.
انتهای پیام