از دنیای کودکان چه می‌دانید؟

دنیای کودکان دنیایی پر از جست و خیز و مهربانی و لطافت است. شادی‌هایشان دنیای بزرگ‌ترها را به وجد می‌آورد و دلگرمی خانه‌ها می‌شود، با گریه ورود خود را به این دنیا و جمع خانواده اعلام می‌کنند و این اولین شادی‌ای است که برای بزرگترها به ارمغان می‌آورند.

دنیایی که همه تجربه کرده‌اند و خیلی‌ها به راحتی خود را از پوسته لطیف و مهربانش جدا کرده و اکنون که بزرگ شده‌اند نمی‌توانند جنب و جوش کودکانه را درک کنند و آن را به پای شلوغی کودک می‌گذارند.

علیرضا، چهار ساله با تمام شوق و ذوق دور تا دور اتاق می‌دود و بازی می‌کند و مادرش بازی او را به پای شلوغی‌اش می‌نویسد و می‌گوید که چقدر مرا اذیت می‌کنی؟ اما او چیزی به نام اذیت را درک نمی‌کند و هیچ توجهی به حرف مادر ندارد.

فاطمه و مریم در کوچه مشغول بازی با عروسک‌هایشان هستند و چادر به سر نقش میهمان و میزبان را بازی می‌کنند.

ترنم تمام عروسک‌ها و اسباب‌بازی‌هایش را دور تا دور اتاق گذاشته و به ظاهر مشغول غذا دادن به عروسک‌هایش است.

امیرمحمد که با خانواده‌اش به شهربازی رفته است با سرعت خود را به وسایل بازی همچون تاب و سرسره می‌رساند و سعی دارد هر چه سریع‌تر خود را به بالای سرسره برساند.

چندین پسربچه مشغول بازی فوتبال در کوچه هستند که گلایه‌مندی همسایه‌ها از سر و صدای آنان بلند شده است.

اینها بخشی از صحنه‌هایی است که همه ما هر روزه در پارک و خانه و کوچه شاهد آن هستیم اما نمی‌دانیم که کودکان با این دنیای بازی‌شان رشد می‌کنند.

یک روان شناس در خراسان شمالی در گفت‌وگو با خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه خراسان شمالی در رابطه با بازی کودکان گفت: بازی، دنیای کودکان است و اگر ما می‌خواهیم به عنوان والدین به دنیای کودکان پل بزنیم راهی جز همراهی با آنان نخواهیم داشت.

نورگلدی یزدانی با اشاره به این‌که کودکان از طریق بازی، بسیاری از رفتارها همچون تعامل اجتماعی را یاد می‌گیرند، افزود: خودمحوری کودک با بازی حل می‌شود و این بدان معناست که وقتی کودک با گروه بازی می‌کند یاد می‌گیرد که غیر از خودش نظر دیگران هم هست.

وی با بیان این‌که توسط بازی مهارت‌های کلامی کودک رشد می‌کند و نیروهای اضافی بدن تخلیه می‌شود، ادامه داد: در مجموع می‌شود گفت که بازی موجب سلامت روانی و جسمانی کودکان می‌شود و کارکرد تربیتی، اجتماعی، اخلاقی و جسمانی دارد.

یزدانی گفت: بهترین حالت بازی آن است که کودکان با هم سن و سال‌های خود بازی کنند و اگر از لحاظ هوشی بالا باشند با بزرگتر از خود یا انفرادی بازی می‌کنند و یا می‌خواهند که رهبر گروه باشند.

وی خاطرنشان کرد: نوع جنسیت هم بازی در کودکان تا سن هشت سالگی برایشان مهم نیست.

یزدانی گفت: هر کودک روحیه خاص خود را دارد و از عجایب خلقت است که همه کودکان حتی دوقلوهای همسان از لحاظ روحی با یکدیگر متفاوت هستند.

وی گفت: پسر بچه‌ها بیشتر به بازی‌هایی علاقه دارند که فعال‌تر باشد و دختربچه‌ها بیشتر علاقه‌شان به بازی‌های گروهی و ملایم است.

یزدانی با اشاره به سن و جنس کودکان، توضیح داد: کودکان در دو سال اول زندگی بازی‌هایی را انجام می‌دهند که بازی‌های حرکتی و تمرکزی باشد و بزرگتر که می‌شوند از بازی‌های نمادین و سمبلیک استفاده می‌کنند.

یزدانی با تاکید بر این‌که گرفتن حق بازی و جست و خیز از کودکان به رشد روانی آنان لطمه می‌زند، گفت: باید خانواده‌ها آن‌گونه برنامه‌ریزی کنند که کودکان در نبود فضای بازی در خانه‌ها، از فضای شهربازی استفاده کنند که بر رشد روانشناسی آنان تاثیر دارد.

انتهای پیام