بیماری گال یا جرب Scabies یک بیماری عفونی پوستی و البته بسیار مسری و خیلی خارش دار است که توسط کنه های کوچک یا همان انگل سارکوپتسکه در پوست نفوذ کده و به صورت جوش های ملتهب ایجاد می شود.
خارش شدید و بی امان و البته جوش های قرمز ملتهب خیلی زیاد بر روی پوشت ، اصولا علامت غالب از بیماری گال است ، گال می تواند در همه سنین با همه نوع سطح اجتماعی ، روستایی و شهری تاثیر بگذارد.
جالب است بدانید که حتی افرادی که خود را بسیار تمیز نگه می دارند ممکن است به بیماری گال مبتلا شوند چرا که آلودگی گال بسیار معمول و در سراسر جهان رخ می دهد.
انگل مولد بیماری گال ، بعد از ورود به بدن فرد ، در پوست زندگی می کند و زیر پوست برای خود سوراخ ها و کانال های زیر پوستی را ایجاد می کند.این انگل، حشره بسیار کوچکی ست که Sarcoptes scabiei نام دارد.
انگل گال بسیار کوچک ، کرم رنگ و دارای چهار جفت پا است. این انگل ها نر و ماده هم دارند که البته گال ماده از گال نر بزرگ تر است. گال ماده پس از نفوذ کردن به لایه های پایین تر پوست و ایجاد کانال، در زیر پوست تخم گذاری می کند.
این انگل در طول زندگی خود حدود 40 تا 50 تخم می گذارد .تخم ها بعد از 3 تا 4 روز لارو شده و بعد طی 10 تا 15 روز گال بالغ را ایجاد می کنند که البته از بین این 40 تا 50 تخم، کمتر از 10 تخم به گال بالغ تبدیل خواهند شد.
تماس جنسی رایج ترین شکل انتقال بیماری گال است ، علاوه بر این گسترش گال نیز از طریق تماس با افراد مبتلا به این بیماری هم ممکن است و حتی حوله مشترک و سایر وسایل شخصی هم میتوانند ناقل این انگل و این بیماری باشند.
بیماری گال اغلب می تواند روی چند عضو خانواده در یک زمان تاثیر گذارد. و می توانید آن را به شخص دیگر منتقل کنید قبل از اینکه شما علائمی داشته باشید. مکان هایی که انگل وارد می شود در ( فضاهای بین انگشتان دست، سطوح فلکسور مچ دست، آرنج، زیر بغل، خط کمربند، پا، کیسه بیضه ها ( در مردان ) و سینه ( زنان ) می باشد.
در سالمندان، گال بیشتر در پشت رخ می دهد در نوزادان و کودکان کوچک، لانه ها معمولا در کف دستها و پاها قرار دارد. پاپول قرمز و وزیکول به اندازه یک تا 3 میلی متر در بزرگسالان دیده می شود. این ضایعات حباب مانند و پر از مایع روشن است.
راه های جلوگیری از بیماری گال : برای جلوگیری از این بیماری و ممانعت از گسترش انگل ناقل بیماری گال به دیگر افراد، باید مواردی را رعایت کرد.
– از تماس نزدیک با بیماران مبتلا به گال اجتناب کنید تماس به مدت 15 دقیقه با فرد آلوده یا وسایل آلوده شانس ابتلا را بسیار زیاد می کند.
– مثلا تمامی لباس ها و مخصوصا لباسهای زیر، حوله ها و لوازم خواب که استفاده شده است باید قبل از درمان با استفاده از آب گرم و صابون شسته شود و با حرارت زیاد خشک گردد
– اقلام غیر قابل شستشو را در یک کیسه نایلون سربسته قرار داده و درجایی دور از دسترس برای ۲ هفته نگه دارید. انگل ها درصورتی که به آنها غذایی نرسد، از بین می روند.
– سگ ها، گربه ها و انسان ها می توانند هر کدام به وسیله گونه های خاصی از انگل گال در گیر شوند.هر گونه از انگل نوعی خاصی از میزبان را ترجیح می دهد و به مدت زیاد در خارج از میزبان خاص خود زنده نمی ماند. بنابر این انسانها یک واکنش موقتی پوستی در نتیجه تماس با انگل گال سگ ها و گربه ها دارند و به انگل این حیوانات مبتلا نمی شوند.
درمان بیماری گال : گال بدون درمان از بین نمی رود. نیاز به استفاده از کرم یا لوسیون با نسخه پزشک می باشد درمان شامل داروهای scabicidal خوراکی یا موضعی می باشد.
بعضی از داروهای گال برای کودکان، افراد مسن و زنان باردار یا شیرده خطرناک است.
اگر شما گال دارید شما و هر کسی که در تماس نزدیک با شما می باشد باید همزمان درمان شوید شما همچنین باید با دقت تمام لباس ها، حوله و ملافه ها را بشویید.
پس از درمان، خارش معمولا 2 تا 4 هفته دیگر طول می کشد. اگر علائم شما هنوز هم پس از 4 هفته وجود دارند شما ممکن است به درمان دیگری نیاز داشته باشید. درمان گال شامل تجویز یک عامل ضد کنه مانند ( پرمترین، لیندان و یا ایورمکتین ) و اگر یک عفونت ثانویه وجود داشته باشد یک عامل ضد میکروبی مناسب استفاده شود.
کرم پرمترین Elimite از گردن به پایین مالیده شود به مدت یک شب بماند و سپس شسته شود. که معمولا بعد از هفت روز تکرار می شود. پرمترین برای استفاده از سن 2 ماه و بیشتر تایید شده است.
درمان های جایگزین 28 گرم از لوسیون 1 ٪ و یا 30 گرم از کرم لیندان را از گردن به پایین استفاده و پس از حدود هشت ساعت شسته شود از آنجا که لیندان زمانی که از طریق پوست جذب می شود می تواند منجر به تشنج شود لذا در پوست های حساس و تحریک پذیر، مرطوب، بیماری های پوست، بثورات جلدی یا بعد از حمام استفاده نشود برای احتیاط بیشتر، لیندان را در زنان باردار، پرستار، افراد مسن، افراد مبتلا به زخم های پوستی، کودکان کمتر از 2 سال سن و افرادی با وزن کمتر از 5 کیلوگرم، نباید استفاده شود. لیندان خط اول درمان نیست و فقط توصیه می شود در بیمارانی که نمی توانند سایر درمان ها را تحمل کند و یا سایر درمان ها موثر نباشد استفاده شود. خارش را ممکن است تا حدی با یک آنتی هیستامین خوراکی مانند ( هیدروکسی هیدروکلراید ( Atarax )، دیفن هیدرامین هیدروکلراید ( Benadryl) و یا قرص سیپروهپتادین هیدروکلراید ( Periactin ) کاهش داد. در موارد نادر، ممکن است پردنیزون برای درمان خارش شدید استفاده می شود.
