دربین بیماران مبتلا به دیابت که متفورمین استفاده می کنند وعلاوه بر آن با انسولین نیز معالجه می شوند، ریسک بیماریهای قلبی عروقی ومرگ را در پی دارد.تحقیقاتی که دراین باره انجام شده بطور کامل در مجله JAMA شماره ۱۱ ژوئن منتشر گردید
دیابت قندی وعوارض ناشی از آن بار مراقبت های بهداشتی را در همه ی جوامع افزایش داده است و سالانه ۲۰۰ هزار مرگ به دلیل این بیمار گزارش شده است.
انجمن دیابت آمریکا وانجمن مطالعات دیابت اروپا به بیمارانی که عملکرد کلیوی آنها طبیعی است شروع درمان با متفورمین و تغییرات شیوه ی زندگی را توصیه می کنند تا بتوانند مقدار هموگلوبین A1Cخود را به ۷ درصد یا کمتر برسانند. غالباً بیماران نیاز به یک داروی کمکی برای رسیدن به این هدف دارند اما هیچ اجماع نظری درمورد انتخاب داروی دوم وجود ندارد.
پزشکان برای رسیدن به مقدار هدف قند خون بصورت سریع و با کنترل انعطافی بیشتر از انسولین استفاده می کنند این عمل بر اساس نتایج مثبت تعداد کمی از تحقیقات صورت می گیرد.
محققان به بررسی خطرات استفاده ی همزمان و ترکیبی از دو دارو: متفورمین همراه با انسولین یا متفورمین با سولفونیل اوره بر پیامدهایی نظیر حمله ی قلبی، سکته و مرگ بر اثر همه ی عوامل پرداختند.
درمیان ۱۷۸۳۴۱ بیمار که تحت درمان تک دارویی با متفورمین بودند به درمان ۲۹۴۸ نفر، انسولین و به درمان ۳۹۹۹۰ نفر، سولفونیل اوره اضافه گردید. نویسندگان مقاله بروی زیر گروهی از بیماران گروه انسولین (۲۴۳۶ نفر) و گروه سولفونیل اوره (۱۲۱۸۰ نفر) آنالیزهای مقایسه ای بیشتری را انجام دادند.
بیماران به طور متوسط ۱۴ ماه قبل از افزودن درمان دوم از متفورمین استفاده می کردند و پس از افزوده شدن درمان دوم به طور متوسط به مدت ۱۴ ماه تحت پیگیری قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل های انجام شده پس از این زمان نشان داد که میزان حملات قلبی وسکته از نظر آماری درهر دو گروه مشابه است درحالیکه مرگ به دلیل همه ی عوامل در میان بیمارانی که انسولین دریافت می کردند افزایش نشان می داد.
محققان می گویند: یافته های این تحقیق افزایش متوسطی را در خطر حوادث قلبی عروقی ومرگ درمیان بیمارانی که علاوه بر متفورمین از انسولین استفاده می کردند نسبت به متفورمین و سولفونیل اوره نشان می دهد که سازگار با کارآزمایی های بالینی موجود و داده های مشاهداتی است. درهیچکدام از این مطالعات مزیتی درباره ی استفاده از انسولین نسبت به داروهای خورا کی درباره ی خطرات قلبی عروقی وجود نداشت، درچند گزارش به افزایش خطر بیماریهای قلبی عروقی واضافه وزن وافزایش تعداد دفعات هیپوگلایسمی اشاره شده بود که می توانست به نتایج بدتری منجر شود.
این مطالعه نشان می دهد تشدید درمان با افزودن انسولین به متفورمین برای بیمارانی که می توانند با درمان ترکیبی متفورمین و سولفونیل اوره بیماری خود را کنترل کنند بر اساس میزان وقوع بیماریهای عروقی و برخی خطرات همراه با آن، مزیتی ندارد.
این یافته ها نشان می دهد برای درک خطرات مرتبط با استفاده از انسولین دراین بیماران هنوز نیاز به انجام تحقیقات بیشتری وجود دارد.
هدف بعدی دراین تحقیقات پاسخ به این سوال است: آیا افزودن انسولین به عنوان داروی کمکی معادل افزودن سولفونیل اوره برای بیمارانی است که ممکن است قادر به کنترل بیماری خود با داروی خوراکی باشند ؟
پژوهش های مقایسه ای اثر بخشی درمانهای ترکیبی با چالش های جدیدی مانند نیاز به شواهد جدید روبرو است، به گفته ی دکتر saffordاز دانشگاه آلاباما این روشها بخصوص روشهایی که در این تحقیق توسط Roumieو همکارانش استفاده شده است دارای موانعی هستند که سبب می شود کاربرد نتایج آنرا مشکل سازد، باید خلاقیتهایی در روشهای پیشرفته ی آنالیز و همچنین روشهای پیشرفته ی برقراری ارتباط و استفاده از نتایج توسط پزشکان و شاید مهم تر از آن برای بیمارانی که با این تصمیم مواجه اند که استفاده از این درمانها می تواند به آنها در کنترل بیماری کمک کند و در عین حال بر سلامت آنها تأثیرات منفی گذارد، وارد این عرصه شود.
منبع-http://diabetestma.org