نگاه شما: انتخاب های سخت افغانستان

همه ما کم و بیش در زندگی سر دو راهی های حساس مانده ایم.وقتی که با همه جانبه نگری هم راه سومی برای فرار از مخمصه پیدا نکرده ایم و انتخابمان فقط محدود به دو شیوه و راه بوده.هر انتخابی به اندازه دیگری ضرورت و هم چنین پیامدهای منفی داشته که مانع ترجیح یکی بر دیگری  شده است.

یکی از دلایل سختی انتخاب بین این دو در آن لحظه این بوده که نکند در آینده جنبه های دیگری از موضوع مشخص شود که بنا بر آن فقط یک مسیر برای رسیدن به مقصد درست بوده و ما گزینه غلط را به خیال 50-50 بودن قضیه انتخاب کرده ایم.گاهی لازم خود را این گونه تسکین دهیم که هیچ کس به اندازه خود ما دلسوزمان نیست پس هر تصمیمی که در زندگی بگیریم که در آینده اشتباه بودن آن آشکار شود نباید موجب سرزنش کردن خودمان شود.ما بهترین را برای خود خواسته ایم و می شود گفت به نوعی تصمیم در لحظه اصالت دارد و همین که آن لحظه فکر می کرده ایم درست بوده کافیست.

انتخاب هایی هست که سرنوشت یک ملت را مشخص می کند.دو راهی هایی که مانند مسائل شخصی نیستند که بگوییم انتخاب راهی که نتیجه غلط داده نباید موجب نگرانی ما شود که ما بهترین را اراده کرده بودیم چون پای زندگی یک ملت در میان است و افسوس یدتر شدن اوضاع با هیچ توجیهی به سادگی قابل برطرف نیست.سردرگمی عبدالله عبدالله در بنبست انتخاباتی پیش آمده در انتخابات افغانستان از نوع انتخاب های دشوار است.

کشوری که مشکلات و گرفتاری هایی که با آن دست به گریبان است از شماره خارج است حالا با بحرانی روبه روست که می تواند جایگاه آن را در مسیر توسعه چند قدم عقب تر ببرد.اگر باور کنیم که در دور دوم انتخابات تقلب رخ داده است  که با دلایل بیان شده از ستاد عبدالله عبدالله چندان هم بعید نیست آنگاه تصمیم درست برای عبدالله عبدالله چیست؟

یک راه این است که ضمن دعوت هوادارانش به آرامش پس از رایزنی ها و پیگیری مطالباتش  از از طریق قانون اگر با انعطاف ناپذیری طرف مقابل روبه رو شد نهایتا اعلام کند که برای حفظ ثبات افغانستان از حق خود می گذرد.راه دیگر اینکه به ظرفیت شمار کثیر طرفدارانش دل ببندد و مردم را به تظاهرات مسالمت آمیز دعوت کند تا با سنگین شدن هزینه های نافرمانی مردم و فشار دولت های غربی که دولت افغانستان به کمک های آن ها سخت نیازمند است حکومت را به پذیرش برگزاری یک انتخابات دیگر وادار کند.انتخاب هیچ کدام از دو راه ذکر شده چندان راحت و حتی درست نیست.

به فرض که عبدالله عبدالله مسیر اول یعنی صرف نظر از قدرت را انتخاب کند در صورت واقعی بودن بروز تقلبی تاثیرگذار آنگاه رویاهای مردمی که با هزینه های بسیار به صندوق رای دل بستند چه می شود؟ آیا صرف نظر از قدرت می تواند به عبدالله عبدالله وجهه اخلاقی بدهد ؟ پای حق شمار زیادی از مردم در میان است چطور می شود به صرف انتخاب نامی نیک در تاریخ سیاسی کشورش در حق هوادارانش خیانت کند.

اصلا مگر می شود با پذیرش یک دولت متقلب به فکر امنیت افغانستان بود.تنها دلیل تا حدودی موجه برای کنار آمدن با دولت احمد زی ثبات افغانستان است که البته پذیرش این دولت یعنی زیر سوال بردن اصل انتخابات و اجازه دادن برای ادامه بی اعتبار ساختن نقش مردم که خود این امر ناقض ثبات افغانستان خواهد شد پس دوری از اعتراض به نتیجه اعلامی انتخابات فداکاری برای مردم نیست.

از طرفی اگر عبدالله عبدالله راه تشکیل دولت موازی و استفاده از پتانسیل هوادارانش را در پیش بگیرد نقطه روشن قابل دسترس در آینده ای نزدیک قابل پیش بینی نیست.وقتی یک دولت یکپارچه از پس قدرت نمایی طالبان در سال های اخیر بر نیامده و هنوز هم بمب های کنار جاده ای جان مردم بی گناه را می گیرد چگونه با دو دستگی جامعه می شود از نفوذ طالبان به شهر های تا حدودی امن در امان بود.

کشوری که بسیاری از مردمش با یک وعده غذا در روز سر می کنند با کدام پشتوانه تاب پایداری در درگیری های سیاسی و البته به تبع آن جنگ های فومی را دارد.وقتی پروسه یک انتخابات با کمک های کشورهای دیگر بیش از یک ماه طول می کشد با چه ظرفیت اجتماعی و اقتصادی می شود بخشی از مردم برای اعتراض به خیابان ها بیایند اما هزینه سنگینی به تمام مردم وارد نشود.جدال با دولت احمد زی هم نمی تواند انتخابی قابل اطمینان برای حصول حقوق مردم باشد.

مطمئنا عبدالله عبدالله باید سخت ترین تصمیم دوران زندگیش را در این روز ها بگیرد.انتخاب هایی که تاثیرات آن متوجه تمام مردم افغانستان می شود.می توان امیدوار بود اشرف غنی احمد زی خردمندانه عمل کند و با همکاری با عبدالله عبدالله راه سومی را پیش روی او و درواقع راهی مقابل مردم افغانستان قرار دهد.هر چند گاهی شیرینی قدرت چشم خرد را می بندد.سرنوشت این کشمکش هرچه باشد قصه انتخاب های سخت زندگی برای آدم ها پایانی ندارد.

فرستنده: نوید