رقیه(س)؛ گوهر دردانه‌ای که در خرابه‌های شام آرمید

رقیه(ع)؛ گوهر دردانه‌ای که در فراغ پدر با دلی پر درد در خرابه‌های شام آرمید…

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه قم، رقیه(ع) دختر امام حسین(ع) است که پس از شهادت پدر در خرابه‌های شام از درد فراغ پدر به شهادت رسید.

بر اساس کتب تاریخی نام مادر حضرت رقیه(ع)، امّ اسحاق است که پیش‏تر همسر امام حسن مجتبی(ع) بوده و پس از شهادت ایشان، به وصیت امام حسن(ع) به عقد امام حسین(ع) درآمده است. رقیه در 23 شعبان سه سال قبل از واقعه عاشورا به دنیا آمد.

رقیه از «رقی» به معنی بالا رفتن و ترقی گرفته شده است و طبق برخی از منابع نام اصلی او فاطمه می‌باشد.

رقیه (ع) به همراه کاروان امام حسین(ع) در کربلا حضور داشت پس از شهادت امام حسین(ع) و یاران وفادارش این کودک سه ساله به همراه حضرت زینب(س) اسیر شد، هنگامی که اسیران را در خرابه‌های شام آوردند حضرت رقیه (ع) در فراغ پدر بی تابی می کرد.

قساوت و سنگدلی یزیدیان تا حدی پیش رفت که برای آرام کردن کودک سه ساله، سر بریده پدر را در آغوش کودک نهادند.

رقیه(ع) کودک سه ساله‌ای که در مصیبت کربلا و در روزهای اسارت، سختی‌ها و دلتنگی‌های فراوانی را تحمل کرده بود آن شب با سر بریده پدر از دردها و مصیبت‌هایش سخن گفت و آن قدر بی تابی و بی قراری از خود نشان داد تا در نهایت مظلومیت و درد جانکاه از فراغ پدر به شهادت رسید.

رقیه(ع) پس از شهادت در خرابه‌های شام آرمید، آری رقیه(ع)؛ گوهر دردانه‌ای که در فراغ پدر با دلی پر درد در خرابه‌های شام آرمید!

منابع:

دار احیاءالتراث العربی، چاپ اول، 1416 ه. ق، ج 5، ص293. 2 نظری منفرد، علی، قصه کربلا، قم، انتشارات سرور، مفید، محمدبن محمد، الارشاد، تهران، انتشارات دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ چهارم، 1378 ه ش.

انتهای پیام